این ماموریت یک موشک ۳ تنی و خارج از کنترل را هدف قرار خواهد داد.
این پروژه پیشگام که توسط آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن (JAXA) تامین می شود، ادامه ماموریت ADRAS-J Astroscale است که اخیراً یک بازرسی مداری از نزدیک ۱۲ سال قدمت یک موشک H-2A ژاپنی را به پایان رساند. .
ماموریت جدید که ADRAS-J2 نام دارد، با استفاده از یک بازوی روباتیک، مرحله موشک ۳ تنی به طول ۳۶ فوت (۱۱ متر) را می گیرد و آن را به جو زمین می کشد تا بسوزد، که یک فناوری حیاتی پاکسازی فضا را نشان می دهد.
مرحله فوقانی H-2A، که از زمان استقرار ماهواره مشاهده گازهای گلخانه ای GOSAT در سال ۲۰۰۹، در مداری به ارتفاع ۳۷۰ مایلی (۶۰۰ کیلومتر) در حال غلتیدن است، یکی از صدها پرتاب موشک در فضای نزدیک به زمین است.
ماهیت خارج از کنترل و قدمت بدنه موشک چالش هایی را برای حذف آن ایجاد می کند، اما بازرسی ADRAS-J نشان داد که آداپتور محموله موشک، که برای گرفتن موشک استفاده خواهد شد، دست نخورده است.
Astroscale در بیانیه ای گفت: ‘اجرای آماده نشده در مدار یک چالش اضافی ایجاد می کنند، زیرا آنها با هیچ فناوری ای که امکان اتصال یا سرویس دهی یا حذف احتمالی را فراهم نمی کند، آماده نشده اند.’
ماهیت خارج از کنترل و قدمت بدنه موشک چالش هایی را برای حذف آن ایجاد می کند، اما بازرسی ADRAS-J نشان داد که آداپتور محموله موشک، که برای گرفتن موشک استفاده خواهد شد، دست نخورده است.
Astroscale در بیانیه ای گفت: ‘اجرای آماده نشده در مدار یک چالش اضافی ایجاد می کنند، زیرا آنها با هیچ فناوری ای که امکان اتصال یا سرویس دهی یا حذف احتمالی را فراهم نمی کند، آماده نشده اند.’
Astroscale دو ماموریت دیگر برای حذف زباله های فضایی در دست اجرا دارد. در ماه ژوئیه، این شرکت مستقر در توکیو قراردادی را با اپراتور ماهواره ای یوتلست وان وب امضا کرد تا در سال ۲۰۲۷ یک ماهواره OneWeb مجهز به صفحه اتصال مغناطیسی را از مدار خارج کند.
یکی دیگر از فضاپیمای مفهومی Astroscale – یکی مجهز به بازوی رباتیک – در حال حاضر توسط آژانس فضایی بریتانیا برای حذف احتمالی دو ماهواره قدیمی بریتانیا در نظر گرفته شده است.
طبق گفته اداره اعداد اختصاص داده شده فضایی، ماموریت ADRAS-J2 می تواند در اوایل سال ۲۰۲۷ پرتاب شود. آژانس فضایی اروپا (ESA) نیز بر روی ماموریتی کار می کند که هدف آن حذف یک تکه زباله فضایی است. با این حال، این ماموریت که ClearSpace-1 نام دارد، ماهواره بسیار کوچکتر پروبا-۱ ۲۰۷ پوندی (۹۴ کیلوگرمی) را هدف قرار خواهد داد. ClearSpace-1 در ابتدا برای حذف یک آداپتور محموله ۲۴۷ پوندی (۱۱۲ کیلوگرمی) از یک موشک Vega اروپایی در نظر گرفته شده بود، اما ESA تصمیم گرفت پس از آسیب رسیدن به هدف اولیه توسط یک برخورد مداری در اوت ۲۰۲۳، پروبا-۱ را تغییر دهد. قبل از ۲۰۲۸ راه اندازی نمی شود.
Astroscale همچنین برخی از فناوری های کلیدی خود را در پروژه ای به نام ELSA-M آزمایش کرد. این ماموریت که در ژانویه به پایان رسید، بارها و بارها با استفاده از یک سیستم مغناطیسی یک قطعه زباله فضایی شبیه سازی شده را ضبط کرد.
زباله های فضایی یکی از نگرانی های اصلی صنعت فضایی است. طبق گزارش ESA، حدود ۴۰۵۰۰ قطعه زباله فضایی بزرگتر از ۴ اینچ (۱۰ سانتی‌متر) در فضا پرتاب می‌شوند. اینها شامل ماهواره های قدیمی، مراحل پرتاب موشک، اشیاء دور ریخته شده از ایستگاه فضایی بین المللی و قطعات ایجاد شده در برخورد و انفجار می شود. علاوه بر آن ها، ۱.۱ میلیون جرم بین ۰.۴ تا ۴ اینچ (۱ تا ۱۰ سانتی متر) در فضای نزدیک زمین پراکنده شده اند. تعداد اجسام کوچکتر از ۰.۴ اینچ (۱ سانتی متر) بیش از ۱۳۰ میلیون تخمین زده می شود.
این آشغال با سرعتی باورنکردنی دور زمین می چرخد و به هر چیزی که سر راهش است آسیب می رساند. با افزایش تعداد ماهواره‌های عملیاتی نیز، کارشناسان نگرانند که برخوردها به زودی غیرقابل پیشگیری شوند، زیرا رادارهای زمینی فقط تکه‌های بزرگتر زباله‌های فضایی را مشاهده می‌کنند.
برخورد بین قطعات بزرگتر زباله های فضایی به ویژه نگران کننده است، زیرا تعداد زیادی قطعه را ایجاد می کند. بسیاری از کارشناسان پایداری می گویند بنابراین حذف فعال زباله های فضایی برای ایمن نگه داشتن محیط فضایی برای عملیات های آینده بسیار مهم است. یک آبشار غیرقابل کنترل از برخوردها، به نام سندرم کسلر، می تواند آن را برای چندین دهه غیرقابل استفاده کند.
