ما بسیار هیجان زده هستیم که به عقب برگردیم و ببینیم چه شکلی است.
ماموریت موردانتظار اروپا برای فهرست کردن بقایای سیارک دیمورفوس برای بررسی نهایی قبل از پرواز برنامه ریزی شده در اوایل ماه آینده به محل پرتاب سیارک خود در فلوریدا رسیده است.
فضاپیمای اصلی Hera و دو مکعب شریک آن، میلانی و یوونتاس، قرار است در تاریخ ۱۶ مهر ساعت ۱۰:۵۲ صبح به وقت شرقی (۱۴۵۲ به وقت گرینویچ) از ایستگاه نیروی فضایی کیپ کاناورال در فلوریدا بر فراز موشک فالکون ۹ اسپیس ایکس پرتاب شوند. آنها در اواخر سال ۱۴۰۵ به دیمورفوس می رسند، در یک مأموریت برای مطالعه عواقب آزمایش دفاع سیاره ای ناسا، که به طور عمدی یک فضاپیما را در شهریور ۱۴۰۰ به سیارک کوبید و مدار آن را ۳۳ دقیقه کوتاه کرد و شکل آن را برای همیشه تغییر داد.
پاتریک میشل، محقق اصلی هرا، در کنگره علوم سیاره اروپا در روز جمعه (۲۳ شهریور) در برلین گفت: ‘ما بسیار هیجان زده هستیم که به عقب برگردیم و ببینیم چه شکلی است.’
هرا اندازه و عمق دهانه روی دیمورفوس ایجاد شده توسط فضاپیمای DART (آزمایش تغییر جهت سیارک دوگانه) ناسا را ارزیابی خواهد کرد و تعیین خواهد کرد که آیا این برخورد واقعاً شکل سیارک انباشته آوار را تغییر داده است، همانطور که شبیه سازی های اولیه نشان می دهد. میشل در کنفرانس گفت که پس از استقرار، این دو مکعب برای اولین بار ساختار داخلی دیمورفوس، مواد معدنی سطحی و همچنین گرانش را ارزیابی خواهند کرد، داده هایی که به دانشمندان کمک می کند ساختار نهایی سیارک را به درستی در مدل های کامپیوتری خود بازتولید کنند. چنین مدل‌هایی سپس مأموریت‌های دفاعی سیاره‌ای آینده را که به طور مشابه هدفشان منحرف کردن سیارک‌هایی است که به سمت زمین حرکت می‌کنند، اطلاع‌رسانی می‌کنند.
هرا و دو فروند مکعب آن در اوایل سپتامبر پس از یک پرواز فراآتلانتیک از آلمان و توقف در ایرلند به محل پرتاب خود در فلوریدا رسیدند. به گفته آژانس فضایی اروپا (ESA) پنجره پرتاب این ماموریت در ۱۶ مهر باز می شود و در ۶ آبان بسته می شود.
هرا در اسفند سال آینده با مریخ قرار ملاقات دارد. این سیاره یک نیروی گرانشی از سیاره سرخ دریافت خواهد کرد تا آن را در مسیری به سمت دیمورفوس قرار دهد. در طول این مانور، هرا از کنار قمر مریخ دیموس تاب می‌خورد و ابزار علمی و دوربین اصلی آن را آزمایش می‌کند.
مایکل کوپرز، دانشمند پروژه هرا در ESA، در بیانیه قبلی درباره پرواز از کنار مریخ گفت: «این به ما فرصت دیگری می‌دهد تا ابزارمان را کالیبره کنیم و احتمالاً برخی اکتشافات علمی را انجام دهیم».
کوپرز در کنفرانس گفت، اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، فضاپیما در اواخر سال ۱۴۰۵ به دیمورفوس خواهد رسید و از طریق پروازهای مکرر به سطح سیارک نزدیک‌تر می‌شود تا زمانی که به فاصله کمتر از ۰.۶ مایلی (۱ کیلومتری) برسد.
انتظار می‌رود این مأموریت حداقل شش ماه رصد نزدیک از سیارک را جمع‌آوری کند، سیارکی که با عرض ۵۲۵ فوت (۱۶۰ متر) به اندازه هرم بزرگ جیزه در مصر است. سطح دیمورفوس در آن نقطه بیشتر از آنچه در عواقب بلافاصله پس از برخورد DART بود قابل مشاهده خواهد بود. صخره ها و غبارهای پرتاب شده به فضا توسط این کاوشگر از آن زمان به بعد شناور شده اند و احتمالاً در مسیر خود برای ایجاد بارش های شهابی در مریخ و احتمالاً زمین هستند.
تصاویر هرا از دیمورفوس همچنین به تعیین اینکه آیا سقوط DART واقعاً سیارک را از تراز خود خارج کرده است، به طوری که همانطور که دانشمندان پیشنهاد کرده‌اند اکنون به جلو و عقب می‌چرخد نیز کمک خواهد کرد.
درک ریچاردسون، استاد نجوم در دانشگاه مریلند و سرپرست گروه کاری تحقیق DART، ماه گذشته در بیانیه دانشگاه گفت: دیمورفوس ممکن است «در حال غلت زدن» باشد، به این معنی که ما ممکن است باعث چرخش آشفته و غیرقابل پیش‌بینی آن شده باشیم. یکی از بزرگترین سوالات ما در حال حاضر این است که آیا Dimorphos به اندازه کافی پایدار است که فضاپیما بتواند فرود بیاید و تجهیزات تحقیقاتی بیشتری روی آن نصب کند.
این پاسخ ممکن است در پایان ماموریت هرا به دست آید، زمانی که دو مکعب میلانی و یوونتاس آن تلاش می‌کنند تا روی دیمورفوس فرود آیند. کوپرز روز جمعه گفت که هرا ممکن است بر روی دیدیموس، همراه بزرگتر دیمورفوس فرود بیاید – هر دو فضاپیما به دور یک مرکز جرم مشترک می چرخند – اگرچه جزئیات سناریوهای پایان ماموریت هنوز مورد بحث است.
