با افزایش سرعت اکتشافات ماه، دانشمندان هشدار می‌دهند که ترافیک ماه افزایش یافته است. تقریباً دوازده ماموریت در سال‌های ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ انجام شده است که تقریباً نیمی از آنها توسط ماموریت‌های خصوصی انجام شده است. فضای بین ماه و خورشید وسیع است، اما تنها چند مدار پایدار توسط ماموریت‌ها اشغال شده است. شبیه‌سازی‌های جورجیا تک نشان می‌دهد که با وجود تقریباً ۵۰ ماهواره در حال چرخش به دور ماه، تقریباً چهار مانور اجتناب سالانه برای هر ماهواره مورد نیاز است. با نزدیک شدن به ماموریت‌های آرتمیس ناسا، کارشناسان از بهبود هماهنگی و ایمنی ماموریت‌های آینده حمایت می‌کنند.
طبق گزارشی از Space.com، فضاپیماهایی که به سمت ماه می‌روند معمولاً فقط از چند مسیر مداری پایدار انتخاب می‌شوند، نه اینکه در فضای سیس‌لونار پخش شوند. حتی با وجود چند ماهواره فعال، نزدیک شدن‌ها اتفاق می‌افتد: مدارگرد چاندرایان ۲ هند در طول چهار سال سه احتراق اجتناب از برخورد را انجام داد، اگرچه در این مدت تنها شش ماهواره در مدار ماه مشترک بودند. با برنامه‌ریزی حدود ۱۰ تا ۲۰ ماموریت در سال‌های آینده، اپراتورها انتظار دارند که برای محافظت از فضاپیمای خود، سوخت را در مانورهای اجتناب بیشتری بسوزانند.
سازمان‌ها در حال توسعه ابزارهایی برای مدیریت ترافیک ماه هستند. ناسا داده‌های مسیر را از تمام ماموریت‌های ماه جمع‌آوری می‌کند و از یک برنامه اتصال برای شناسایی برخوردهای احتمالی استفاده می‌کند. نیروی هوایی ایالات متحده در حال تأمین مالی حسگرهای جدید cislunar است: در سال ۲۰۲۵ از مطالعه‌ای برای ساخت شبکه‌ای از ماهواره‌های ردیابی حمایت کرد و در حال ساخت یک ماهواره “Oracle-Prime” است که قرار است در سال ۲۰۲۷ به سمت نقطه L1 زمین-ماه پرتاب شود. آژانس فضایی اروپا (ESA) در حال برنامه‌ریزی برای ایجاد یک رصدخانه نظارت بر محیط ماه (LEMO) برای اعمال روش‌های نظارت بر مدار زمین در ماه است. انجمن‌های بین‌المللی نیز در این امر دخیل هستند: COPUOS سازمان ملل متحد یک تیم مطالعاتی در مورد مدیریت ترافیک ماه تشکیل داده است.
