دانشمندان برای اولین بار دقیقاً تاریخ پیدایش حیات میکروبی را در دهانه یک شهاب‌سنگ باستانی تعیین کردند. تیمی در دانشگاه لینه در سوئد شواهد شیمیایی یافتند که نشان می‌دهد باکتری‌ها بلافاصله پس از برخورد شهاب‌سنگ، دهانه ۷۸ میلیون ساله لاپاجاروی در غرب فنلاند را استعمار کردند. محققان با استفاده از تاریخ‌گذاری رادیوایزوتوپ رسوبات غنی از مواد معدنی، نشان می‌دهند که این میکروب‌ها در سیستم هیدروترمال شکسته دهانه رشد کرده‌اند. این یافته نشان می‌دهد که حتی برخورد شهاب‌سنگ‌ها نیز می‌تواند زیستگاه‌های طولانی‌مدتی برای حیات ایجاد کند. این مطالعه در Nature Communications منتشر شده است.
طبق این مطالعه، با استفاده از تاریخ‌گذاری رادیومتری و تجزیه و تحلیل ایزوتوپی، این تیم یک جدول زمانی برای زیست‌کره دهانه ایجاد کرد. آنها رگه‌های معدنی را حدود ۷۳.۶ میلیون سال پیش (تقریباً ۴ تا ۵ میلیون سال پس از برخورد) تخمین زدند، زمانی که زیرسطح تا حدود ۴۷ درجه سانتیگراد سرد شده بود. این رگه‌ها شامل کریستال‌های پیریت (سولفید آهن) با سطوح غیرمعمول پایین ایزوتوپ سنگین گوگرد-۳۴ هستند – که از نشانه‌های کاهش سولفات میکروبی است. حدود ۱۰ میلیون سال پس از برخورد، مواد معدنی بعدی حاوی سرنخ‌های ایزوتوپی از چرخه متان میکروبی بودند. در مجموع، امضاهای شیمیایی، یک اکوسیستم میکروبی عمیق را که مدت‌ها پس از برخورد در دهانه در حال خنک شدن رونق داشته است، تأیید می‌کنند.
به گفته این تیم، نتایج، دریچه جدیدی را در اخترشناسی باز می‌کند. نویسنده اصلی، هنریک دریک، خاطرنشان می‌کند که این اولین پیوند زمین‌زمان‌شناسی بین میکروب‌ها و یک رویداد برخورد را ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد که دهانه‌ها می‌توانند مدت‌ها پس از تشکیل، قابل سکونت باقی بمانند. گوردون اوسینسکی، نویسنده همکار، اضافه می‌کند که شواهد قبلی فقط به حیات دهانه اشاره داشتند، اما این مطالعه دقیقاً زمان وقوع آن را مشخص می‌کند. محققان همچنین خاطرنشان می‌کنند که دهانه‌های هیدروترمال مشابه در مریخ، اروپا یا سایر سیارات نیز ممکن است به همین ترتیب پناهگاه حیات باشند. به عبارت دیگر، تاریخچه برخورد شدید یک سیاره می‌تواند به طور متناقضی در درازمدت حیات را تقویت کند.
