مقاله‌ای جنجالی روایت مرسوم دربارهٔ منشأ جهان را به چالش می‌کشد، «دیوارهای پژواک‌دار» جهانی پیشین که گویا در جهان ما وجود دارند، ممکن است بر اساس تحقیقات جدید ناشی از فرآیندی طبیعی باشند: به مرور زمان، نیروهای بنیادی جهان به تدریج قدرت خود را از دست می‌دهند. این ایدهٔ نوآورانه که توسط فیزیک‌دان دانشگاه اتاوا، راجندرا گوپتا، ارائه شده، بسیاری از اصول پذیرفته‌شده در کیهان‌شناسی را زیر و رو می‌کند و می‌تواند درک اخترشناسان از ساختار جهان، حرکت کهکشان‌ها و حتی مفهوم زمان را دگرگون سازد.
طبق گزارشی که در مجلهٔ علمی Galaxies منتشر شده، مدل گوپتا نشان می‌دهد که با گسترش جهان، نیروهای بنیادی مانند گرانش به‌طور اندک ضعیف می‌شوند. این کاهش قدرت می‌تواند همان نقشی را ایفا کند که دانشمندان برای توضیح انرژی تاریک، نیروی اسرارآمیزی که باعث شتاب‌گیری انبساط جهان می‌شود و مادهٔ تاریک که برای توضیح سرعت بالای گردش کهکشان‌ها نسبت به جرم‌شان فرض شده در نظر می‌گیرند. به بیان دیگر، طبق دیدگاه گوپتا، هر دو این پدیده‌ها می‌توانند ناشی از تغییرات زمان‌مند در ثوابت طبیعی جهان باشند و نیازی به فرض وجود دو مولفهٔ کیهانی جداگانه نیست.
مدل گوپتا پارامتری به نام «α» معرفی می‌کند که بسته به توزیع مادهٔ معمولی تغییر می‌کند. در هستهٔ کهکشان‌ها این اثر ضعیف‌تر است، اما در مناطق خالی قوی‌تر ظاهر می‌شود و بنابراین سرعت بالای حرکت ستارگان و رفتار کیهانی را بدون نیاز به مادهٔ تاریک توضیح می‌دهد.
مطالعه نشان می‌دهد که عمر جهان ممکن است تقریباً دو برابر چیزی باشد که پیش‌تر تصور می‌شد، که توضیح می‌دهد چرا کهکشان‌ها و سیاه‌چاله‌ها پس از انفجار بزرگ به سرعت شکل گرفته‌اند. گوپتا اشاره می‌کند که این رویکرد نیاز به ذرات فرضی را از بین می‌برد و تکامل جهان را با فیزیک قابل مشاهده هم‌خوان‌تر می‌کند.
این یافته‌ها می‌توانند کیهان‌شناسی را متحول کنند و جست‌وجوی پرهزینهٔ مادهٔ تاریک را به چالش بکشند، زیرا گوپتا معتقد است رفتار کیهانی نه به ذرات پنهان، بلکه به تغییرات تدریجی نیروهای طبیعی بستگی دارد.
