مشاهده مستقیم ماده تاریک مدت‌هاست که امری دست نیافتنی بوده است. فریتز زوئیکی برای اولین بار در دهه ۱۹۳۰ این ماده نامرئی را پیشنهاد داد. تصور می‌شود که حدود ۸۵٪ از کل ماده را تشکیل می‌دهد و از حرکت کهکشان‌ها استنباط می‌شود. این ماده برای دهه‌ها فقط به طور غیرمستقیم از طریق گرانش شناخته می‌شد. اولین اثبات قطعی ماده تاریک ممکن است از داده‌های پرتو گاما جمع‌آوری شده توسط تلسکوپ فرمی ناسا حاصل شده باشد. در صورت تأیید، این اولین مشاهده مستقیم ماده تاریک خواهد بود.
طبق مطالعه منتشر شده، تیمی از محققان به رهبری تومونوری توتانی از دانشگاه توکیو، مشاهدات فرمی از مرکز کهکشان راه شیری، جایی که ماده تاریک باید متراکم‌ترین باشد را تجزیه و تحلیل کردند. او هاله‌ای کم‌نور از پرتوهای گاما با انرژی بسیار بالا (۲۰ گیگا الکترون ولت) را یافت که در اطراف هسته کهکشانی امتداد یافته است.
انرژی و شکل این انتشار با پیش‌بینی‌های نظری برای برخورد WIMPها (ذرات سنگین با برهمکنش ضعیف) با جرم حدود ۵۰۰ برابر جرم پروتون مطابقت دارد. توتانی می‌گوید هیچ منبع اخترفیزیکی شناخته‌شده‌ای به راحتی این سیگنال را توضیح نمی‌دهد. او آن را نشانه‌ای قوی از نابودی ماده تاریک می‌نامد و می‌گوید که این می‌تواند «اولین باری باشد که بشریت ماده تاریک را دیده است».
کارشناسان احتیاط را توصیه می‌کنند. توتانی خاطرنشان می‌کند که برای تأیید یافته‌ها، بررسی‌های مستقلی لازم است. این تیم پیشنهاد می‌کند که به دنبال همان رد پرتو گامای ۲۰ گیگا الکترون ولتی در سایر مناطق غنی از ماده تاریک، مانند کهکشان‌های کوتوله اطراف کهکشان راه شیری، باشند. به گزارش گاردین، پروفسور جاستین رید، اخترفیزیکدان دانشگاه سوری، ظاهراً اشاره می‌کند که اگر ماده تاریک مسئول باشد، پرتوهای گامای مشابهی باید در آن کهکشان‌های کوتوله ظاهر شوند – اما هنوز هیچ‌کدام دیده نشده‌اند. در حال حاضر، این نتیجه جذاب است اما به هیچ وجه قطعی نیست.
