بیابان های خشک مراتع زمین را می بلعند و میلیاردها نفر را تهدید می کنند

مراتع که بیش از نیمی از سطح زمین را پوشش می دهد، میلیاردها نفر را در خود نگه می دارد. این اکوسیستم ها – از بیابان ها و علفزارها گرفته تا بوته زارها و تندرا – مقدار زیادی گوشت، لبنیات، فیبر و سایر غذاهای اصلی تولید می کنند. آنها همچنین نقش بزرگی در چرخه مواد مغذی، آب و کربن زمین دارند.

اما گزارش جدیدی از سازمان ملل متحد (سازمان ملل) نشان می‌دهد که تا ۵۰ درصد از مراتع در حال حاضر تخریب شده‌اند که ارزیابی‌های قبلی را به‌طور قابل‌توجهی [دست‌کم‌گرفتن] از دست رفتن واقعی سلامت و بهره‌وری مرتع نشان می‌دهد.

در کنار تغییرات اقلیمی، بسیاری از مشکلات دیگر به نابودی مراتع کمک می کند که عمدتاً از مدیریت ضعیف زمین ناشی می شود. اینها شامل پاکسازی زمین، استخراج معادن، چرای بیش از حد مواد مغذی خاک، فرسایش، شور شدن، و قلیایی شدن است که همگی به خشکسالی و بیابان زایی کمک می کنند.

پدرو ماریا هررا کالوو، زیست‌شناس، نویسنده گزارش کنوانسیون سازمان ملل برای مبارزه با بیابان‌زایی (UNCCD) توضیح می‌دهد: «اینها تقریباً همان محرک‌هایی هستند که در تخریب زمین و تغییر کاربری زمین در تمام زیست‌ها و اکوسیستم‌های جهان نقش دارند.»

تناقض این است که تلاش‌ها برای افزایش امنیت غذایی و بهره‌وری اراضی، میلیون‌ها هکتار از مراتع را به تولید محصولات کشاورزی تبدیل کرده و فرآیندهای تخریب زمین را تشدید کرده و در نتیجه باعث کاهش عملکرد شده است.

در برخی مناطق، درگیری ها و مشکلات مرزی با جلوگیری از حرکت دام، به تخریب مراتع می افزاید و منجر به چرای بی رویه بیشتر می شود. آتش‌سوزی‌های مکرر جنگلی نیز به طور فزاینده‌ای یکی از عوامل مؤثر هستند.

منطقه آسیای مرکزی و مغولستان یکی از مناطقی است که بیشترین تاثیر را داشته است. در اینجا یک سوم جمعیت به دامداری متکی هستند و مراتع ۶۰ درصد زمین های آنها را تشکیل می دهد.

وزیر محیط زیست مغولستان می گوید: «مغولستان به عنوان نگهبان بزرگ ترین علفزارهای اوراسیا، همیشه در تغییر مراتع محتاط بوده است.

‘سنت های مغولستانی بر پایه درک محدودیت های منابع بنا شده اند، که تحرک را به عنوان یک استراتژی تعریف می کند، مسئولیت های مشترک را بر روی زمین ایجاد می کند، و محدودیت هایی را در مصرف تعیین می کند. امیدواریم این گزارش به تمرکز توجه بر مراتع و ارزش های بسیار زیاد آنها – فرهنگی، زیست محیطی کمک کند. و اقتصادی – که نمی توان آن را اغراق کرد.’

در همین حال، در آمریکای شمالی، مراتع باستانی، دشت‌ها و بیابان‌های جنوبی تنوع زیستی نمادین خود را از طریق این تخریب از دست می‌دهند.

بسیاری از این مناطق به خوبی درک نشده اند. این گزارش هشدار می دهد که کمبود داده تلاش ها برای مدیریت پایدار زمین را تضعیف می کند. تنها ۱۲ درصد از ۸۰ میلیون کیلومتر مربع (۵۰۰ میلیون مایل مربع) مراتع جهان در حال حاضر حفاظت شده است.

در این گزارش آمده است که توقف تخریب بیشتر نیازمند کاهش آب و هوا و همکاری فرامرزی برای اجرای شیوه‌های مدیریت پایدارتر زمین است. این توصیه می‌کند که دانش بومی و همچنین دانش محلی و علمی را در برنامه‌های مدیریتی گنجانده و از شیوه‌های آسیب‌رسان مانند کشاورزی تک‌فرهنگی دوری کنیم.

جوآئو کامپاری، رهبر تیم تمرین غذای صندوق جهانی حیات وحش، می‌گوید: «برای داشتن هر گونه شانسی برای دستیابی به اهداف تنوع زیستی، آب و هوا و امنیت غذایی جهانی، ما نمی‌توانیم بیشتر از مراتع، مراتع و دشت‌های خود را از دست بدهیم.»

گزارش کامل UNCCD چشم انداز جهانی زمین در مورد مراتع و دامداران در اینجا موجود است.