خورشید فعال در حال حرکت است و ما می‌توانیم شفق‌های قطبی خیره‌کننده‌تری داشته باشیم.
در ساعات اولیه صبح ۲۴ مرداد، خورشید قوی ترین کلاس از شعله های خورشیدی را در یک فوران قوی کلاس X رها کرد. شعله ی خورشیدی در ساعت ۲:۴۰ بامداد به وقت شرقی (۰۶۴۰ GMT) به اوج خود رسید و باعث خاموشی امواج کوتاه رادیویی در قسمت نور خورشید زمین در زمان فوران، آسیا و اقیانوس هند شد.
چیزی که این شراره خورشیدی کلاس X را به ویژه جالب می کند این است که از لکه خورشیدی «قاعده شکن» AR3784 فوران کرد که قبلاً به دلیل قطبیت عجیبش توجه دانشمندان خورشیدی و تعقیب کنندگان شفق را به خود جلب کرده بود.
قطبیت لکه خورشیدی قانون صد ساله، قانون هیل را نقض می‌کند که بر اساس آن لکه‌های خورشیدی در نیمکره شمالی باید به قطب مثبت (+) تبدیل شوند. به گفته Spaceweather.com، لکه خورشیدی AR3784 در عوض به صورت ± قطبی شده است، که یک چرخش کامل ۹۰ درجه‌ای را نشان می‌دهد.
طبق گزارش spaceweather.com، این اولین لکه خورشیدی نیست که قانون را زیر پا می گذارد، تقریباً در ۳ درصد مواقع اتفاق می افتد. با این حال، اکثریت ‘قاعده شکنان’ یک ‘قطب معکوس’ +- را به جای -+ نشان می دهند، اما AR3784 جایی بین این دو قرار دارد.
کارشناسان Spaceweather.com پیشنهاد کردند که ‘زیرهای مغناطیسی این لکه خورشیدی به روشی غیرمعمول در حال پیچیدن هستند. اگر قطب های مغناطیسی مخالف خیلی محکم به هم بپیچند، ممکن است یک شعله خورشیدی کلاس X رخ دهد.’ ببینید لکه خورشیدی همین کار را کرد.
شراره های خورشیدی فوران هایی روی سطح خورشید هستند که انفجارهای شدید تابش الکترومغناطیسی را آزاد می کنند. این شعله‌ها زمانی رخ می‌دهند که انرژی مغناطیسی ایجاد شده در جو خورشید به طور ناگهانی آزاد شود. آنها بر اساس اندازه به دسته های مختلف طبقه بندی می شوند که شراره های کلاس X قوی ترین آنها هستند. شعله های کلاس M 10 برابر شدت کمتری نسبت به کلاس X دارند و پس از آن شعله های کلاس C که ۱۰ برابر ضعیف تر از کلاس M هستند. شراره های کلاس B 10 برابر ضعیف تر از کلاس C هستند و شراره های کلاس A که ۱۰ برابر ضعیف تر از کلاس B هستند، هیچ تأثیر قابل توجهی بر روی زمین ندارند. در هر کلاس، اعداد از ۱ تا ۱۰ (و فراتر از کلاس X) قدرت نسبی شعله را نشان می دهد.
شعله های خورشیدی قدرتمند مانند آنچه در ۲۴ مرداد منتشر شد، اغلب می تواند با پرتاب جرم تاجی همراه باشد – یک ستون بزرگ از پلاسما و میدان مغناطیسی از خورشید. از آن زمان تائید شد که X-flare دیروز یک CME ضعیف را مستقیماً به سمت زمین پرتاب کرد.
زمان دقیق ورود CME نامشخص است زیرا مدل NOAA تاریخ ورود را ۱۸ آگوست نشان می دهد در حالی که مدل ناسا به ۱۷ آگوست نزدیک تر است.
شکارچیان شفق قطبی انگشتان شما را روی هم می گذارند و آن دوربین ها را شارژ می کنند!
CME ها حامل ذرات باردار الکتریکی به نام یون ها هستند و هنگامی که این ذرات با مگنتوسفر زمین برخورد می کنند، می توانند طوفان های ژئومغناطیسی ایجاد کنند. در طی این طوفان‌ها، یون‌ها با گازهای موجود در جو زمین تعامل دارند و انرژی را به شکل نور آزاد می‌کنند. این پدیده به عنوان شفق های شمالی یا شفق قطبی در نیمکره شمالی و به عنوان شفق های جنوبی یا شفق قطبی در نیمکره جنوبی شناخته می شود.
این فقط یک CME نبود که با X-flare همراه بود، بلکه یک خاموشی قوی رادیویی نیز بود. خاموشی های امواج کوتاه رادیویی که بر فراز آسیا و اقیانوس هند شناسایی شده اند، ناشی از انفجار شدید پرتوهای ایکس و تشعشعات فرابنفش شدید منتشر شده در طول شعله X است.
تشعشعات ناشی از شراره های خورشیدی با سرعت نور به زمین می رسد و در بدو ورود جو فوقانی را یونیزه می کند. این یونیزاسیون محیط متراکم تری را برای سیگنال های رادیویی موج کوتاه با فرکانس بالا ایجاد می کند که ارتباطات از راه دور را برای سفر تسهیل می کند.
هنگامی که این امواج رادیویی از لایه های یونیزه شده (با بار الکتریکی) عبور می کنند، به دلیل افزایش برخورد با الکترون ها، انرژی خود را از دست می دهند که می تواند سیگنال های رادیویی را ضعیف یا به طور کامل جذب کند.
