در سراسر نیمه اول مهر، یک دنباله دار فوق العاده درخشان، معروف به Tsuchinshan-ATLAS، با چشم غیرمسلح در بخش هایی از آسمان اواخر شب و اوایل صبح قابل مشاهده خواهد بود، زیرا نزدیک ترین فاصله خود را به زمین برای بیش از ۸۰۰۰۰ سال دارد.
با این حال، معلوم می شود که دنباله دار ‘یک بار در زندگی’ تنها بازدید کننده در شهر نیست. ستاره شناسان به تازگی یک دنباله دار دوم به نام C/2024 S1 (ATLAS) را کشف کرده اند که در این ماه نزدیک ترین فاصله خود را به سیاره ما خواهد داشت و به طور بالقوه بدون تلسکوپ قابل مشاهده است.
طی چند هفته گذشته، ستاره‌شناسان به Tsuchinshan-ATLAS که برای اولین بار در اوایل سال ۱۴۰۲ کشف شد، توجه کرده‌اند. این جرم آسمانی در روز شنبه (۲۱ مهر) با چشم غیرمسلح قابل مشاهده بود و در چندین عکس خیره‌کننده ثبت شده است، اما احتمالاً در هفته‌های آینده از نظر محو خواهد شد.
اما در۶ مهر، اخترشناسان پروژه آخرین سیستم هشدار با برخورد زمینی سیارک هاوایی (ATLAS) که در کشف Tsuchinshan-ATLAS نقش داشت، برای اولین بار C/2024 S1 را مشاهده کردند. بر اساس پروژه تلسکوپ مجازی، این دنباله دار جدید در ابتدا ‘A11bP7I’ نامگذاری شد، اما پس از اینکه مشاهدات بعدی وجود آن را تایید کرد، عنوان جدید رسمی خود را به آن اختصاص داد.
در مورد اندازه، شکل یا مدار C/2024 S1 به دور خورشید اطلاعات زیادی در دست نیست. با این حال، احتمالاً از ابر اورت – مخزن بزرگی از دنباله‌دارها و دیگر اجرام یخی نزدیک لبه منظومه شمسی – می‌آید و احتمالاً برای قرن‌ها به این نزدیکی به خورشید نبوده است.
این دنباله دار تازه کشف شده در۳ آبان، زمانی که به فاصله ۸۱.۸ میلیون مایلی (۱۳۱.۶ میلیون کیلومتری) از سیاره ما خواهد رسید، نزدیک ترین فاصله خود را به زمین خواهد داشت. چهار روز بعد، در ۷ آبان، به نزدیک ترین نقطه خود به خورشید یا حضیض می رسد، زمانی که از کنار ستاره خانه ما در فاصله حدود ۷۶۵۰۰۰ مایلی (۱.۲ میلیون کیلومتری) عبور می کند.
C/2024 S1 آن چیزی است که ستاره شناسان دنباله دار ‘sungrazer’ می نامند زیرا به شدت به ستاره خانه ما نزدیک می شود. اگر از تراشیدن نزدیک خود با خورشید جان سالم به در ببرد، دنباله دار به سمت بیرون منظومه شمسی منجنیق خواهد شد. با این حال، احتمال زنده ماندن دنباله دار از این تیرکمان بچه گانه نامشخص است.
در ۲۰ فروردین، ستاره شناسان دنباله دار دیگری را مشاهده کردند که در حال نزدیک شدن نهایی خود به خورشید در همان روز خورشید گرفتگی کامل بود که بر بخش های بزرگی از آمریکای شمالی سایه انداخت. با این حال، تنها چند ساعت بعد از هم پاشید.
به گزارش Spaceweather.com، عکس‌های اولیه C/2024 S1 همچنین نشان می‌دهد که درخشش سبز آن وجود دارد که یک رنگ نادر برای دنباله‌دارها است. این رنگ غیرمعمول، شبیه به ‘دنباله دار شیطان’ (12P/Pons-Brooks) که در ماه اسفند ۱۴۰۳ از نزدیکی سیاره ما گذشت، از مولکول های دی کربن – دو مولکول کربن متصل به هم – در کما و دم دنباله دار می آید.
نحوه دیدن C/2024 S1
فوربس گزارش داد که در اوج روشنایی خود، بین ۳ و ۷ آبان، این دنباله دار از زهره و بسیاری از اجرام دیگر در آسمان شب درخشان تر خواهد بود. با این حال، فقط قبل از طلوع خورشید در نیمکره جنوبی قابل مشاهده خواهد بود.
به گفته فوربس، C/2024 S1 هنوز هم می تواند از نیمکره شمالی بین ۸ تا ۱۰ آبان قابل مشاهده باشد، زمانی که به طور قابل توجهی کم نور خواهد بود. اما فقط در صورتی که از تیرکمان خود در اطراف خورشید جان سالم به در ببرد.
![import numpy as np import h5py data='/content/drive/MyDrive/SILIXA_iDAS015_181219184621_fieldID000212.h5' data1=h5py.File(data,'r') print(data1.keys()) display(data1) display(data) raw_data = data1['DasRawData']['RawData'] x_axis = np.arange(raw_data.shape[1]) t_axis = np.arange(raw_data.shape[0]) print(x_axis.shape) print(t_axis.shape) import matplotlib.pyplot as plt import numpy as np ns = 30000 fs = 1000 dx = 1.021 nx = 3136 GL = 10 x = np.arange(nx) * dx def u(x, t): return np.exp(-(x - t)**2) def calculate_result(x): return 1/10 * (u(x - 5, t) - u(x + 5, t)) traces = [] for t in range(0,30000): tr = [calculate_result(x_val) for x_val in x] traces.append(tr) traces_array = np.array(traces) print(f"traces_array : {traces_array.shape}")](https://spacenota.ir/wp-content/uploads/2025/05/big-ring-body-420x280.webp)
