او با یک فلزیاب، به سنگی غیرعادی برخورد کرد؛ یک سنگ سنگین و قرمز که در خاک زردی قرار داشت.
او سنگ را به خانه برد و تمام تلاش خود را کرد تا آن را باز کند، مطمئن از اینکه درون آن یک قطعه طلا وجود دارد. مریبورو در منطقه‌ای است که در قرن نوزدهم در اوج تب طلا در استرالیا قرار داشت.
هول برای شکستن سنگ، از اره سنگ‌بری، سنگ‌فرز، دریل و حتی اسید استفاده کرد، اما حتی یک پتک هم نتوانست شکافی در آن ایجاد کند. دلیلش این بود که آنچه او تلاش می‌کرد باز کند، اصلاً قطعه‌ای طلا نبود.
سال‌ها بعد مشخص شد که آن سنگ یک شهاب‌سنگ کمیاب است.
“این سنگ ظاهری مجسمه‌مانند و حفره‌دار داشت”، درموت هنری، زمین‌شناس موزه ملبورن در مصاحبه‌ای با Sydney Morning Herald در سال ۱۳۹۷ گفت. “این شکل زمانی ایجاد می‌شود که شهاب‌سنگ‌ها از جو عبور می‌کنند؛ سطح آن‌ها ذوب می‌شود و جو به آن‌ها شکل می‌دهد.”
هول که نمی‌توانست سنگ را باز کند اما همچنان کنجکاو بود، آن را به موزه ملبورن برد تا شناسایی شود.
هنری به Channel 10 News گفت: “من سنگ‌های زیادی را دیده‌ام که مردم فکر می‌کنند شهاب‌سنگ هستند.”
اما پس از ۳۷ سال کار در موزه و بررسی هزاران سنگ، هنری گفت که تنها دو مورد از آن‌ها واقعاً شهاب‌سنگ بودند. و این یکی از آن دو بود.
بیل برچ، زمین‌شناس موزه ملبورن، به Sydney Morning Herald گفت: “اگر شما سنگی مانند این را روی زمین پیدا کنید و آن را بردارید، نباید اینقدر سنگین باشد.”
پژوهشگران مقاله‌ای علمی درباره این شهاب‌سنگ که ۴.۶ میلیارد سال قدمت دارد منتشر کردند و آن را شهاب‌سنگ مریبورو نامیدند، به نام شهری که نزدیک آن پیدا شده بود.
این سنگ ۱۷ کیلوگرم وزن دارد. پس از بریدن یک بخش کوچک از آن با اره الماسی، پژوهشگران دریافتند که این سنگ درصد بالایی آهن دارد و آن را به‌عنوان یک کندریت معمولی H5 طبقه‌بندی کردند.
وقتی سنگ باز شد، قطره‌های کوچک معدنی فلزی متبلور که به آن‌ها کندرول گفته می‌شود، در سراسر آن دیده شدند.
هنری گفت: “شهاب‌سنگ‌ها ارزان‌ترین روش اکتشاف فضا را فراهم می‌کنند. آن‌ها ما را به گذشته می‌برند و سرنخ‌هایی از سن، تشکیل و شیمی منظومه شمسی (از جمله زمین) به ما می‌دهند.”
“برخی از آن‌ها نگاهی به اعماق داخلی سیاره ما می‌اندازند. در برخی شهاب‌سنگ‌ها، ‘غبار ستاره‌ای’ وجود دارد که حتی قدیمی‌تر از منظومه شمسی ماست و نشان می‌دهد ستاره‌ها چگونه شکل می‌گیرند و برای ایجاد عناصر جدول تناوبی تکامل می‌یابند.
شهاب‌سنگ‌های نادر دیگر حاوی مولکول‌های آلی مانند اسیدهای آمینه هستند؛ سازه‌های اصلی حیات.”
پژوهشگران هنوز نمی‌دانند این شهاب‌سنگ از کجا آمده و چه مدت روی زمین بوده است، اما حدس‌هایی دارند.
منظومه شمسی ما زمانی توده‌ای چرخان از غبار و سنگ‌های کندریتی بود. در نهایت، گرانش بیشتر این مواد را به سیارات تبدیل کرد، اما باقی‌مانده‌ها عمدتاً در یک کمربند سیارکی بزرگ جمع شدند.
هنری به Channel 10 News گفت: “این شهاب‌سنگ احتمالاً از کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری آمده است. با برخورد برخی از سیارک‌ها به یکدیگر از آنجا خارج شده و یک روز به زمین برخورد کرده است.”
تاریخ‌گذاری کربنی نشان می‌دهد که این شهاب‌سنگ بین ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ سال پیش روی زمین بوده است. چندین مشاهده شهاب‌سنگ بین سال‌های ۱۲۶۷ و ۱۳۲۹ می‌تواند با ورود این سنگ به زمین همخوانی داشته باشد.
پژوهشگران استدلال می‌کنند که شهاب‌سنگ مریبورو بسیار کمیاب‌تر از طلا است و بنابراین برای علم بسیار ارزشمندتر است.
این شهاب‌سنگ یکی از تنها ۱۷ شهاب‌سنگی است که تاکنون در ایالت ویکتوریا در استرالیا ثبت شده و دومین جرم کندریتی بزرگ پس از نمونه‌ای ۵۵ کیلوگرمی است که در سال ۱۳۸۱ شناسایی شد.
هنری به Channel 10 News گفت: “این تنها هفدهمین شهاب‌سنگ کشف‌شده در ویکتوریا است، در حالی که هزاران قطعه طلا پیدا شده است. با توجه به زنجیره اتفاقات، می‌توانید بگویید که یافتن آن تقریباً به‌طور نجومی بعید بوده است.”
این حتی اولین شهاب‌سنگی نیست که سال‌ها طول کشیده تا به یک موزه برسد. در یک داستان شگفت‌انگیز که ScienceAlert در سال ۱۳۹۶ پوشش داد، یک سنگ فضایی ۸۰ سال، دو صاحب و یک دوره استفاده به‌عنوان درپوش در را پشت سر گذاشت تا سرانجام به عنوان شهاب‌سنگ شناسایی شود.
شاید اکنون زمان مناسبی باشد که حیاط خانه‌تان را برای سنگ‌هایی که به طرز غیرعادی سنگین و سخت هستند بررسی کنید – ممکن است شما هم روی یک معدن طلای استعاری نشسته باشید!
