دانشمندان دریافته‌اند که یک «گیاه بیگانه» که برای اولین بار ۵۵ سال پیش در نزدیکی یک شهر متروکه در یوتا پیدا شده بود، به نظر نمی‌رسد به هیچ خانواده یا جنسی از گیاهان زنده مرتبط باشد.
دیرین‌شناسان اولین بار در سال ۱۳۴۷ نمونه‌های برگ فسیل‌شده این گیاه را کشف کرده و نام آن را Othniophyton elongatum گذاشتند، که به معنای «گیاه بیگانه» است. در آن زمان، تصور می‌کردند این گونه منقرض‌شده ممکن است به گیاه جینسینگ مرتبط باشد.
اما یک تحلیل جدید این فرضیه را به چالش کشیده است. استیون منچستر، مسئول بخش دیرینه‌گیاه‌شناسی در موزه تاریخ طبیعی فلوریدا و متخصص فسیل‌های یوتا، هنگام بازدید از مجموعه دیرینه‌گیاه‌شناسی دانشگاه کالیفرنیا در برکلی، به یک فسیل گیاه ناشناس برخورد کرد. این فسیل بسیار خوب حفظ شده بود و از همان منطقه‌ای آمده بود که برگ‌های گیاه بیگانه کشف شده بودند.
تیم تحقیقاتی منچستر فسیل‌ها را بررسی کردند و دریافتند که این دو فسیل از یک گونه گیاهی هستند. طبق مطالعه‌ای که آن‌ها در تاریخ ۹ نوامبر در مجله Annals of Botany منتشر کردند، هر دو نمونه فسیلی از لایه‌های تشکیلات گرین ریور در شرق یوتا و نزدیک شهرک متروکه رینبو استخراج شده‌اند. حدود ۴۷ میلیون سال پیش، زمانی که این گیاهان زندگی می‌کردند، این منطقه یک اکوسیستم دریاچه‌ای بزرگ نزدیک آتشفشان‌های فعال بود. رسوبات دریاچه‌ای و خاکستر آتشفشانی تجزیه بقایای ماهی‌ها، خزندگان، پرندگان و گیاهان را کند می‌کرد و باعث می‌شد برخی از آن‌ها به طور فوق‌العاده‌ای حفظ شوند.
پژوهشگران ویژگی‌های فیزیکی هر دو فسیل را بررسی کرده و به دنبال خانواده‌های گیاهی زنده‌ای بودند که ممکن است مشابه باشند. برخلاف کشف سال ۱۳۴۷، نمونه موجود در دانشگاه برکلی برگ، گل و میوه‌هایی متصل داشت که کاملاً متفاوت از گیاهان مرتبط با جینسینگ به نظر می‌رسید. در واقع، پژوهشگران نتوانستند این فسیل‌ها را به هیچ یک از بیش از ۴۰۰ خانواده گیاهان گلدار زنده یا خانواده‌های منقرض‌شده ارتباط دهند.
در مطالعه اصلی سال ۱۳۴۷، دانشمندان فقط با برگ‌ها کار می‌کردند و نه با گل، میوه یا شاخه‌ها. با بررسی الگوی رگبرگ‌های برگ‌ها، تصور می‌شد که ساختار برگ‌ها ممکن است شبیه به گیاهان خانواده جینسینگ باشد. اما با جزئیات جدید ارائه‌شده توسط فسیل جدیدتر، پژوهشگران تصویر بهتری از ظاهر این گیاه به دست آوردند و ارتباط با جینسینگ را رد کردند؛ اما همچنان نتوانستند خانواده این گیاه را مشخص کنند.
چند سال بعد، موزه تاریخ طبیعی فلوریدا به فناوری‌های جدید میکروسکوپی و هوش مصنوعی دست یافت که امکان مشاهده جزئیات بیشتری از فسیل‌های گیاهی را فراهم کرد. اثرات ریز بذرهای در حال رشد در میوه‌های فسیل دیده شد. تیم تحقیقاتی همچنین توانستند پرچم‌ها (اندام‌های تولیدمثل نر در گل‌ها) را مشاهده کنند که معمولاً در بیشتر گونه‌های گیاهی پس از باروری جدا می‌شوند.
منچستر در بیانیه‌ای گفت: «معمولاً پرچم‌ها پس از رشد میوه جدا می‌شوند. اما در این گیاه، به نظر می‌رسد پرچم‌ها در زمانی که میوه‌های بالغ با بذرهای آماده پراکنده شدن دارند، همچنان باقی مانده‌اند. ما چنین چیزی را در هیچ گیاه مدرنی ندیده‌ایم.»
مقایسه این ویژگی‌ها با خانواده‌های منقرض‌شده نیز نتیجه‌ای نداشت. اما این تنها گونه‌ای نیست که از تشکیلات گرین ریور دانشمندان را به چالش کشیده است. این منطقه قبلاً فسیل‌های گیاهی دیگری مانند میوه Bonanzacarpum و برگ‌های Palibinia را تولید کرده که دانشمندان را شگفت‌زده کرده و در نهایت به کشف گروه‌های منقرض‌شده انجامیده است.
![import numpy as np import h5py data='/content/drive/MyDrive/SILIXA_iDAS015_181219184621_fieldID000212.h5' data1=h5py.File(data,'r') print(data1.keys()) display(data1) display(data) raw_data = data1['DasRawData']['RawData'] x_axis = np.arange(raw_data.shape[1]) t_axis = np.arange(raw_data.shape[0]) print(x_axis.shape) print(t_axis.shape) import matplotlib.pyplot as plt import numpy as np ns = 30000 fs = 1000 dx = 1.021 nx = 3136 GL = 10 x = np.arange(nx) * dx def u(x, t): return np.exp(-(x - t)**2) def calculate_result(x): return 1/10 * (u(x - 5, t) - u(x + 5, t)) traces = [] for t in range(0,30000): tr = [calculate_result(x_val) for x_val in x] traces.append(tr) traces_array = np.array(traces) print(f"traces_array : {traces_array.shape}")](https://spacenota.ir/wp-content/uploads/2025/05/big-ring-body-330x220.webp)
