خطوط شیب تکراری ایجاد شده توسط رگه‌های تیره و فصلی دامنه‌های مریخ، مدت‌هاست که برای دانشمندان یک معما بوده است. دانشمندان در مورد احتمال اینکه آنها شاخصی از آب شور روان یا بهمن‌های شن خشک باشند، بحث کرده‌اند. اکنون مشخص شده است که این رگه‌ها محصول فرآیندهای خشک هستند و نه آب مایع، همانطور که داده‌های ماموریت ناسا و ESA و تجزیه و تحلیل هوش مصنوعی نشان می‌دهند. یک تحقیق اخیر می‌گوید که عملاً هیچ اثری از آب وجود ندارد. این ویژگی‌ها را می‌توان با بادها و گرد و غبار توضیح داد.
طبق مطالعه جدید، محققان دانشگاه برن از یادگیری عمیق روی بیش از دو میلیون تصویر رگه شیب از مدارگرد شناسایی مریخ ناسا برای ایجاد یک “سرشماری رگه‌ها”ی جهانی استفاده کردند. آنها دریافتند که رگه‌های تیره در پنج منطقه داغ تجمع یافته‌اند و تنها حدود ۰.۱٪ از رگه‌های جدید به برخورد شهاب‌سنگ یا مریخ‌لرزه‌ها مرتبط هستند. در مقابل، بیشتر رگه‌ها در تابستان جنوبی، زمانی که رسوب گرد و غبار و سرعت باد به اوج خود می‌رسد، ظاهر می‌شوند. این موضوع به بهمن‌های گرد و غبار خشک به عنوان علت اصلی اشاره دارد – دانه‌های شن و غبار بدون نیاز به آب مایع به سمت پایین تپه سر می‌خورند.
حتی بدون آب مایع، رگه‌های شیب هر ساله به اندازه کافی گرد و غبار مریخ را به حرکت در می‌آورند تا با طوفان‌های گرد و غبار جهانی رقابت کنند. این بینش به حل و فصل بحث‌های طولانی مدت در مورد محیط و سکونت‌پذیری مریخ کمک می‌کند. درک این فرآیندهای خشک، دیدگاه ما را در مورد چگونگی و زمان از دست دادن آب مریخ و اینکه آیا زمانی حیات می‌توانسته وجود داشته باشد، دقیق‌تر می‌کند. دانشمندان تأکید می‌کنند که نظارت جهانی توسط مدارگردها برای ردیابی سطح پویای مریخ بسیار مهم است. این مشاهدات به پاسخ به سؤالات کلیدی در مورد تاریخچه آب و هوایی مریخ و هدایت اکتشافات کمک خواهد کرد.
