در سال ۱۱۵۹ هجری شمسی توسط پیر مچاین کشف شد و به دلیل حلقه متقارن غباری که هاله مرئی کهکشان را احاطه کرده است، قابل توجه است.
تصاویر گرفته شده از کهکشان در سال ۱۳۸۱ این حلقه غبارآلود را با جزئیات نشان می دهد، جایی که تقریباً شبیه لبه یک کلاه بزرگ است. بنابراین قابل درک است که NGC 4594 بیشتر به عنوان کهکشان Sombrero شناخته می شود.
اکنون تلسکوپ فضایی جیمز وب تصویری شگفت انگیز از کهکشان گرفته است و شگفتی های جالبی را فاش می کند.
اگرچه نمای هابل از کهکشان Sombrero خیره کننده است، اما محدود به محدودیت های طیف نوری است. در تصویر هابل، حلقه غبار ضخیم هر ستاره ای را که ممکن است در درون آن شکل بگیرد را پنهان می کند، و درخشندگی سیاهچاله فعال در قلب کهکشان بر هر جزئیاتی در مرکز کهکشان برتری دارد.
با توجه به آنچه در مورد کهکشان ها و تشکیل ستاره ها می دانیم، تصور می شد که حلقه غبار می تواند مهدکودک های ستاره ای را که در آن ستاره های جدید متولد می شوند پنهان کند. و منطقه مرکزی کهکشان احتمالاً دارای برآمدگی از ستارگان مشابه کهکشان های دیگر است.
تصویر JWST داستان بسیار متفاوتی را نشان می دهد.
این تصویر خاص توسط ابزار مادون قرمز میانی وب (MIRI) گرفته شده است، که می تواند از میان بیشتر غبار کهکشان نگاه کند. این تودههای گاز مولکولی گرم را در لبه کهکشان نشان میدهد، اما بهطور شگفتانگیزی تعداد کمی از ستارههای جوان را نشان میدهد.
به نظر می رسد که حلقه غبار منبع مهمی برای تشکیل ستاره نیست. این تصویر همچنین از ناحیه مرکزی کهکشان پرده برداری می کند. به جای هاله ای از ستارگان که سیاهچاله را احاطه کرده اند، یک دیسک تخت وجود دارد.
در حالی که سیاهچاله مرکزی فعال است، یک هسته کهکشانی با درخشندگی کم است که با توجه به اینکه جت های پلاسما مانند هسته های کهکشانی فعال تر تولید می کند، باز هم شگفت انگیز است.
به طور کلی، کهکشان Sombrero بسیار غیرمعمول تر از آن چیزی است که ما انتظار داشتیم، و در حالی که این ها تنها اولین تصاویر دقیق از Webb هستند، آنها قبلاً قول داده اند که داده های زیادی را ارائه دهند.
مشاهدات آینده احتمالاً بر روی خوشه های کروی کهکشان متمرکز خواهند شد. حدود ۲۰۰۰ خوشه کروی در کهکشان Sombrero وجود دارد که برای کهکشانی به اندازه آن بسیار زیاد است. این می تواند توضیح دهد که چرا NGC 4594 بسیار متفاوت از کهکشان های دیگر است.