چند چرخه تغییرپذیری دارد، یکی از آنها در یک دوره ۲۱۷۰ روزه، ۵ برابر بیشتر از دوره ضربان طبیعی آن رخ می دهد. به تازگی مقاله ای منتشر شده است که نشان می دهد یک ستاره همراه با جرم ۱.۱۷ خورشیدی می تواند علت آن باشد.
به مداری حدود ۲.۴۳ برابر شعاع Betelgeuse نیاز دارد و ممکن است فقط به مدولاسیون غبار در منطقه منجر شود که باعث تغییراتی می شود که ما می بینیم.
یکی از درخشان ترین ستارگان آسمان، Betelgeuse یک ابرغول سرخ است که به طور برجسته در سمت چپ بالای صورت فلکی شکارچی قرار دارد. این نشان دهنده شانه شکارچی است، اگرچه برخی ترجمه ها نشان می دهد که به ‘بغل غول’ اشاره دارد!
این یکی از بزرگترین ستارگان قابل مشاهده با چشم غیرمسلح با شعاع حدود ۱۰۰۰ برابر خورشید است. در فاصله ۶۴۲ سال نوری از ما، روشنایی آن در آسمان ما به ما می گوید که باید حدود ۱۰۰۰۰۰ برابر بیشتر از خورشید نور بتابد.
در طول پنج سال گذشته به دلیل تیره شدن غیرمنتظره آن مورد توجه ویژه قرار گرفته است.
تصویر زمینی از صورت فلکی شکارچی. تلسکوپ فضایی هابل همچنان به کشف گنجینه‌های خیره‌کننده و پیچیده‌ای که در ناحیه ستاره‌زایی نزدیک و شدید معروف به سحابی بزرگ در شکارچی قرار دارند، ادامه می‌دهد.
کم نور شدن در اواخر سال ۲۰۱۹ رخ داد و در نیمه اول سال ۲۰۲۰ به حالت عادی بازگشت. به طور کلی پذیرفته شده است که در رویدادی که اکنون به آن ‘تاریکی بزرگ’ (The Great Dimming) لقب گرفته است، کم نور شدن توسط یک ابر گرد و غبار ایجاد شده است.
به عنوان یک ستاره متغیر شناخته شده، منحنی نور Betelgeuse یک دوره ثانویه طولانی (LSP) تقریباً ۲۱۰۰ روز را نشان می دهد. برای ستاره های شاخه غول سرخ نمودار هرتزسپرونگ-راسل غیرعادی نیست و می تواند از چند صد روز تا هزاران متغیر باشد.
اگرچه تا به امروز، مکانیسم پشت LSP ناشناخته است، اما مطمئناً به نظر می رسد که یک چرخه ثانویه نسبت به یک چرخه کوتاه تر باشد. جالب توجه است که به نظر می رسد مدت زمان LSP به طور کلی در ناحیه ای چند ده برابر کندتر از تپش شعاعی ستاره ها باشد.
این ماهیت این تنوع طولانی مدت در Betelgeuse است که تمرکز مقاله جدیدی است که توسط Jared A. Goldberg و تیمش منتشر شده است. درک بیشتر به وضوح بیشتر مرحله تکاملی بتلژوس و در نهایت به مرگ آن منجر می شود.
یک راه حل نشان می دهد که آن صرفاً نتیجه ضربان لایه های بیرونی است. اگر اینطور بود، به این معنی است که بتلژوس بزرگتر از حد انتظار است و در امتداد شاخه تکاملی خود بیشتر خواهد بود و ممکن است در چند صد سال آینده یک انفجار ابرنواختر قریب الوقوع باشد!
یک چشم انداز هیجان انگیز برای ستارگان بین ما دیده می شود.
با این حال، جالب توجه است، تیم به این نتیجه رسید که محتمل ترین توضیح برای تغییرپذیری طولانی مدت Betelgeuse یک ستاره همدم کم جرم به نام Ori B است (Betelgeuse نام جایگزین Orionis را دارد.)
ممکن است این ستاره دوتایی بتواند غبار اطراف سیستم را تعدیل کند و زمانی که همراه در حال عبور است، غبار منجر به کاهش روشنایی شود. اگر قرار بود Ori B تایید شود، تاثیر قابل توجهی بر درک تکاملی ما از بتلژوس خواهد داشت.
انتظار می رود که به زودی به ابرنواختر تبدیل شود، اما این تا حد زیادی به این دلیل است که تغییرات مشاهده شده منجر به این نتیجه می شود که نزدیک است. در عوض، Ori B دلیل آن است که به این معنی است که ما ممکن است مدتی برای صبر کردن داشته باشیم.
