منظومه TRAPPIST-1 حدود ۴۰ سال نوری از ما فاصله دارد و کانون شکار بیگانگان برای ابرزمین‌های آبی است. این سیارات فراخورشیدی به اندازه مجموع زمین و نپتون هستند، با جوی نازک و اقیانوسی عمیق. این منظومه که مملو از هفت سیاره به اندازه زمین است که دمای آنها برای حیات مناسب است، یکی از نزدیکترین منظومه‌هایی است که تاکنون به یافتن یک گروه مهربان دیگر در کیهانی بسیار سرد رسیده‌ایم. این تحقیق پیشرفت قابل توجهی در جستجوی تمدن‌های دیگر در کیهان است.
طبق تجزیه و تحلیل این تحقیق، این تحقیق با استفاده از تلسکوپ کروی با دیافراگم پانصد متری (FAST) عظیم از دانشگاه دژو انجام شده است. کارشناسان می‌توانند و از FAST برای یافتن سیگنال‌های رادیویی بسیار دقیق و با سرعت کم در باند L استفاده می‌کنند، محدوده فرکانسی که تصور می‌شود برای منابع طبیعی امکان‌پذیر نیست. و این پیچیدگی به آنها اجازه داد تا سیگنال‌های مصنوعی بسیار ضعیف‌تری نسبت به جستجوهای قبلی پیدا کنند.
دوازده رصد ۱.۶۷ ساعته، سیستم ستاره‌ای را برای یافتن سیگنال‌هایی با منشأ فرازمینی هدف قرار دادند. طراحی تلسکوپ به سیگنال‌های ضعیف حساس است و برای جستجوی پخش‌های بی‌هدف طراحی شده است. اما هیچ نشانه‌ای از فناوری بیگانه شناسایی نشد.
قادر به جستجوی فرستنده‌های بیگانه (احتمالاً)! کشف اینکه هیچ فرستنده بیگانه‌ای در یک سیستم ستاره‌ای هدف وجود ندارد، یک شکست نیست؛ بلکه نشانه‌ای از قدرت تکنیک‌های مدرن جستجوی هوش فرازمینی است.
