به عنوان جانشین مستقیم تلسکوپ فضایی هابل، رومن بر موفقیت‌های هابل و تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) بنا خواهد شد. این تلسکوپ به نام نخستین اخترشناس ارشد ناسا، «مادر هابل»، نانسی گریس رومن نام‌گذاری شده است و دارای میدان دید پانورامیک ۲۰۰ برابر بزرگ‌تر از دید مادون قرمز هابل خواهد بود که امکان ترسیم اولین نقشه‌های وسیع از جهان را فراهم می‌کند.
با ترکیب مشاهدات مأموریت ایوکید (Euclid) آژانس فضایی اروپا (ESA)، این نقشه‌ها به اخترشناسان کمک خواهند کرد تا معمای ماده تاریک و انبساط کیهان را حل کنند. فرایند توسعه به مرحله‌ای دیگر رسید و تیم مأموریت در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا، با موفقیت پوشش محافظ خورشیدی ماموریت، که شبیه به یک پوشش محافظ شفاف است، را در ساختار بیرونی لوله اصلی تلسکوپ ادغام کرد. این ساختار قابل استقرار، تلسکوپ را از نور خورشید محافظت کرده و دمای آن را ثابت نگه می‌دارد، به‌طوری‌که امکان گرفتن تصاویر با وضوح بالا از کیهان در طول موج‌های نوری و مادون قرمز فراهم می‌شود.
پوشش محافظ خورشیدی رومن که مشابه پوشش محافظ خورشیدی تلسکوپ وب است، به‌گونه‌ای طراحی شده که ابزارهای آن حساسیت بیشتری به منابع نور ضعیف داشته باشند و این امکان را به تلسکوپ می‌دهد که کهکشان‌های دوردست، ستارگان کم‌نور، کوتوله‌های قهوه‌ای و گاز و گرد و غبار میان‌ستاره‌ای (ISM) را شناسایی کند. این پوشش از دو لایه پتوهای حرارتی تقویت‌شده ساخته شده که در هنگام پرتاب تا شده باقی می‌مانند و به تلسکوپ این امکان را می‌دهند که در داخل محفظه بار پرتاب قرار گیرد. این پوشش پس از رسیدن تلسکوپ به فضا با استفاده از سیستمی از سه بازو که به‌طور الکترونیکی فعال می‌شوند، گسترش خواهد یافت.
این ادغام چند ساعت طول کشید و در این مدت، تکنسین‌ها پوشش محافظ خورشیدی و ساختار بیرونی لوله اصلی را در بزرگ‌ترین اتاق تمیز مرکز گودارد ناسا به هم متصل کردند. علاوه بر محافظت از تلسکوپ در برابر برخورد میکرو-مترئوییدها، ساختار بیرونی لوله اصلی همچنین از آلودگی نوری جلوگیری کرده و دمای تلسکوپ را ثابت نگه می‌دارد. این کار با استفاده از مجموعه‌ای از هیترها انجام می‌شود که از نوسانات دمایی که باعث انبساط و انقباض آینه‌های تلسکوپ می‌شوند، جلوگیری می‌کند.
برایان سیمپسون، مسئول پوشش محافظ قابل استقرار رومن در ناسا گودارد، در یک بیانیه مطبوعاتی ناسا گفت:
“ما برای برخوردهای میکرو-مترئوییدهایی که ممکن است در فضا رخ دهند، آمادگی داریم، بنابراین این پتو به شدت تقویت شده است. یک لایه حتی با Kevlar تقویت شده، همان موادی که در جلیقه‌های ضد گلوله استفاده می‌شود. با قرار دادن مقداری فضا بین لایه‌ها، ریسک ورود نور را کاهش می‌دهیم، زیرا احتمال این که نور از هر دو لایه در همان نقاطی که سوراخ‌ها قرار دارند عبور کند، کم است.”
با اتمام این ادغام، مأموریت اکنون از مرحله تصمیم‌گیری کلیدی-D (KDP-D) عبور کرده است، که به معنای گذار از مرحله ساخت به مرحله مونتاژ است. پس از آن، مراحل ادغام و آزمایش شروع خواهد شد که رومن طبق برنامه تا پاییز ۱۴۰۵ تکمیل خواهد شد و سپس مرحله پرتاب، که حداکثر تا ماه اردیبهشت ۱۴۰۶ انجام خواهد شد. پوشش محافظ خورشیدی و ساختار بیرونی لوله اصلی توسط مهندسان گودارد ساخته شده و بارها و بارها آزمایش شده‌اند. پس از ادغام، مهندسان آزمایش استقرار انجام دادند تا اطمینان حاصل کنند که این اجزا با هم به درستی عمل می‌کنند.
چون پوشش محافظ خورشیدی برای استقرار در فضا طراحی شده است، سیستم آن قدرت کافی برای استقرار در گرانش زمین ندارد، بنابراین آزمایش شامل یک سیستم جبران‌کننده گرانش برای جبران وزن آن بود. در مرحله بعد، تیم آزمایش خلأ حرارتی را انجام خواهد داد تا اطمینان حاصل کنند که اجزا در محیط دما و فشار فضا به درستی عمل می‌کنند. پس از آن، اجزا را از طریق آزمایش لرزش می‌گذارند تا ارتعاشات شدیدی که در طول پرتاب تجربه خواهند کرد، شبیه‌سازی شود.
در ماه‌های آینده، تکنسین‌ها پنل‌های خورشیدی تلسکوپ را (که آزمایش‌های آن تابستان گذشته تکمیل شده است) به ساختار بیرونی لوله اصلی و پوشش محافظ خورشیدی متصل خواهند کرد. تیم انتظار دارد که این اجزا تا پایان سال جاری با سایر بخش‌های رصدخانه ادغام شوند. لورنس مدیسون، مهندس مکانیک ناسا گودارد گفت:
“رومن از بسیاری از اجزای جداگانه تشکیل شده که پس از سال‌ها طراحی و ساخت با هم ترکیب می‌شوند. پوشش محافظ قابل استقرار و ساختار بیرونی لوله اصلی همزمان ساخته شده‌اند و تا زمان ادغام، دو تیم عمدتاً از نقشه‌های مرجع استفاده می‌کردند تا اطمینان حاصل کنند که همه چیز به درستی با هم جفت می‌شود. بنابراین، ادغام موفقیت‌آمیز هم یک لحظه افتخارآمیز و هم یک لحظه آرامش‌بخش بود!”
علاوه بر بررسی میلیاردها کهکشان و تحقیق در مورد معمای انرژی تاریک، رومن از تصاویر وسیع و مجموعه پیشرفته‌ای از طیف‌سنج‌ها برای تصویربرداری مستقیم از سیارات فراخورشیدی و دیسک‌های شکل‌گیری سیارات، سیاه‌چاله‌های ابرجرم (SMBH)، مهدهای ستاره‌ای و اجسام کوچک در منظومه شمسی استفاده خواهد کرد. شری ثورن، مهندس فضایی که روی پوشش محافظ خورشیدی رومن در ناسا گودارد کار می‌کند، گفت:
“دیدن این اجزای اصلی که از مدل‌های کامپیوتری به ساخت و اکنون به ادغام می‌رسند، شگفت‌انگیز است. از آنجا که همه این‌ها در گودارد کنار هم می‌آید، ما صندلی ردیف اول را برای این فرآیند داریم. ما شاهد بلوغ آن بوده‌ایم، مثل تماشای رشد یک کودک، و این یک تجربه بسیار رضایت‌بخش است.”
