جستجوی حیات بیگانه به طور سنتی بر روی سیاراتی در «منطقه گلدیلاک» نوار مداری که آب سطحی می‌تواند در آن وجود داشته باشد، متمرکز است. اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که حیات ممکن است دور از نور ستارگان در منطقه‌ای به نام «منطقه قابل سکونت رادیولیتیک» رشد کند، جایی که پرتوهای کیهانی نفوذکننده، مولکول‌های آب مدفون را به هیدروژن، اکسیژن و الکترون‌های غنی از انرژی می‌شکنند.
شبیه‌سازی‌های جهان‌های یخی مانند مریخ، اروپا و قمر زحل، انسلادوس، نشان می‌دهد که پرتوهای کیهانی می‌توانند به آب زیرسطحی برسند. محققان پیشنهاد می‌کنند که این الکترون‌ها می‌توانند میکروب‌ها را در مخازن پنهان تغذیه کنند و به طور مؤثر واحه‌های زیرزمینی حیات را ایجاد کنند.
طبق مطالعه جدید، پرتوهای کیهانی ذرات پرسرعتی هستند که توسط ابرنواخترها و ستارگان دوردست منفجر می‌شوند. در زمین، بیشتر آنها توسط میدان مغناطیسی و جو ضخیم ما متوقف می‌شوند. اما مریخ و قمرهای یخی مستقیماً مورد اصابت قرار می‌گیرند. هوای رقیق یا خلاء آنها به پرتوها اجازه می‌دهد تا به اعماق یخ و سنگ نفوذ کنند. هنگامی که این ذرات به آب یا یخ برخورد می‌کنند، باعث رادیولیز می‌شوند، مولکول‌ها را خرد می‌کنند و هیدروژن، اکسیژن و الکترون‌ها را آزاد می‌کنند. برخی از میکروب‌های زمینی از این موضوع بهره‌برداری می‌کنند: برای مثال، یک باکتری در عمق ۲.۸ کیلومتری زیر زمین در یک معدن طلا، کاملاً از هیدروژن تولید شده توسط واپاشی رادیواکتیو تغذیه می‌کند.
این نوار انرژی پنهان که «منطقه قابل سکونت رادیولیتیک» نامیده می‌شود، در زیر یخ یا سنگ قرار دارد، جایی که پرتوهای کیهانی می‌توانند حیات را حفظ کنند. شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهد که انسلادوس، قمر یخی زحل، بالاترین پتانسیل رادیولیتیک را دارد و پس از آن مریخ و سپس اروپا، قمر مشتری قرار دارند.
ماموریت آینده اروپا کلیپر ناسا و تلسکوپ‌هایی مانند ALMA، این جهان‌های یخ‌زده را برای یافتن نشانه‌های شیمیایی حیات بررسی خواهند کرد. حتی جالب‌تر اینکه، برخوردهای پرتوهای کیهانی می‌توانند مستقیماً مولکول‌های آلی پیچیده را در یخ ایجاد کنند. از آنجا که پرتوهای کیهانی در کهکشان نفوذ می‌کنند، حتی یک سیاره سرگردان که در فضا شناور است، در معرض تابش شدید قرار خواهد گرفت.
همانطور که دیمیترا آتری، اخترفیزیکدان و یکی از نویسندگان این مطالعه جدید می‌گوید، «حیات ممکن است بتواند در مکان‌های بیشتری از آنچه تصور می‌کردیم، زنده بماند»، که نشان می‌دهد زیست‌کره‌های پنهان می‌توانند در بسیاری از مناطق سرد و تاریک وجود داشته باشند.
