این دهانه دارای کوهی به نام شارپ (Mt. Sharp) در مرکز خود است که ۵.۵ کیلومتر از کف دهانه ارتفاع دارد. اما کنجکاوی علاوه بر زمین‌شناسی، ناظر آسمان نیز هست و دوربین اصلی آن، Mastcam، برای بررسی ابرهای مریخی طراحی شده است.
در ۲۸ دی، با غروب خورشید در دهانه گیل، کنجکاوی به مدت ۱۶ دقیقه تصاویری از آسمان را با Mastcam ثبت کرد. این تصاویر بخشی از مطالعه‌ای برای درک ابرهای شب‌تاب (noctilucent clouds) هستند که از یخ دی‌اکسید کربن (CO₂) تشکیل شده و تنها در مناطق خاصی شکل می‌گیرند.
در ویدیوی متحرک تهیه‌شده از این تصاویر، ۱۶ دقیقه فیلم‌برداری با سرعتی حدود ۴۸۰ برابر پخش شده است. ناسا در یک بیانیه اعلام کرد:
«رگه‌های سفیدی که از ابرها پایین می‌آیند، یخ CO₂ هستند که در نزدیکی سطح مریخ تبخیر می‌شوند. همچنین در پایین تصاویر، ابرهای یخ-آبی دیده می‌شوند که در جهت مخالف در ارتفاع حدود ۵۰ کیلومتری کاوشگر حرکت می‌کنند.»
در زمین نیز ابرهای شب‌تاب وجود دارند. این ابرها در لایه‌های بالایی جو، بین ۷۶ تا ۸۵ کیلومتری، تشکیل شده و فقط در هنگام گرگ‌ومیش قابل مشاهده‌اند، زیرا در این زمان لایه‌های پایین‌تر جو در سایه قرار دارند اما لایه‌های بالایی هنوز نور خورشید را دریافت می‌کنند.
در مریخ، این ابرها مشابه هستند، اما تفاوت اصلی آن‌ها در محتوای دی‌اکسید کربن است. این ابرها در ارتفاع ۶۰ تا ۸۰ کیلومتری شکل گرفته و به‌عنوان ابرهای مزوسفری دسته‌بندی می‌شوند. نکته جالب اینکه این ابرها تنها در پاییز مریخی در نیمکره جنوبی رخ می‌دهند. همچنین، تنها ابرهای مرتفع حاوی یخ CO₂ رنگ‌های رنگین‌کمانی را به نمایش می‌گذارند.
این چهارمین سال متوالی است که کنجکاوی این ابرهای شب‌تاب را مشاهده می‌کند. دوربین Mastcam دارای فیلترهایی برای ثبت طول‌موج‌های مختلف نور است که امکان بررسی ترکیب و اندازه ذرات ابرها را فراهم می‌کند. همچنین، این دوربین دارای دید استریو است که به دانشمندان کمک می‌کند ارتفاع، شکل و سرعت حرکت ابرها را تعیین کنند. علاوه بر این، Mastcam می‌تواند خورشید را از طریق فیلترها مشاهده کرده و میزان نوری که توسط جو مریخ مسدود می‌شود را اندازه‌گیری کند. این اطلاعات مقدار گرد و غبار و یخ موجود در جو را مشخص می‌کند و تغییرات آن را در طول زمان نشان می‌دهد.
در آبان ۱۴۰۳، مقاله‌ای با عنوان «رنگین‌تابی (Iridescence) تشکیل و رشد آئروسل‌های یخی را در ابرهای شب‌تاب مریخی آشکار می‌کند» منتشر شد. مارک لِمون، دانشمند علوم جوی از مؤسسه علوم فضایی در بولدر، کلرادو، نویسنده اصلی این مقاله است. او در یک بیانیه گفت:
«اولین باری که این ابرهای رنگین‌تاب را دیدم، فکر کردم خطای رنگی است. اما حالا آن‌قدر تکرارپذیر شده‌اند که می‌توانیم از قبل برای عکاسی برنامه‌ریزی کنیم؛ این ابرها دقیقاً در همان زمان از سال ظاهر می‌شوند.»
این ابرها فقط در اوایل پاییز مریخی و تنها در نیمکره جنوبی شکل می‌گیرند. رنگین‌تابی آن‌ها ناشی از اندازه یکنواخت ذرات است، که نشان می‌دهد این ابرها در یک محیط همگن و در مدت کوتاهی تشکیل شده‌اند. زمانی که ابرها هم شب‌تاب و هم رنگین‌تاب باشند، به آن‌ها «ابرهای صدفی» (nacreous clouds) گفته می‌شود. نکته جالب این است که رنگ‌های این ابرها از سطح مریخ توسط یک فضانورد به‌راحتی قابل مشاهده خواهد بود.
یکی از معماهای علمی درباره این ابرها، محدودیت مکانی آن‌ها است. تاکنون این ابرها تنها در نیمکره جنوبی مریخ مشاهده شده‌اند، و کاوشگر استقامت (Perseverance) که در دهانه جِزرو (Jezero Crater) در نیمکره شمالی قرار دارد، هرگز آن‌ها را ندیده است. به نظر می‌رسد این ابرها فقط در مناطق خاصی تشکیل می‌شوند، اما علت دقیق آن مشخص نیست.
مارک لمون گمان می‌کند که «امواج گرانشی» (Gravity Waves) که پدیده‌هایی جوی (و نه امواج گرانشی کیهانی) هستند، می‌توانند در این فرآیند نقش داشته باشند. این امواج می‌توانند باعث خنک شدن جو شوند و زمینه را برای تشکیل یخ CO₂ فراهم کنند. او می‌گوید:
«انتظار نمی‌رفت که CO₂ در این ناحیه متراکم شده و به یخ تبدیل شود، پس چیزی در حال خنک‌سازی جو است. اما امواج گرانشی مریخی به‌طور کامل درک نشده‌اند و هنوز مطمئن نیستیم که چرا این ابرهای گرگ‌ومیشی فقط در برخی مناطق تشکیل می‌شوند.»
برای درک بهتر این ابرها، دانشمندان به داده‌های بیشتری نیاز دارند. کنجکاوی تنها کاوشگری نیست که آن‌ها را دیده؛ فرودگر اینسایت (InSight) نیز این ابرها را مشاهده کرده است. اما هر دو کاوشگر فقط قادر به بررسی مناطقی در حدود چند صد کیلومتری اطراف محل فرود خود هستند، و داده‌های آن‌ها برای نتیجه‌گیری قطعی کافی نیست. لمون و همکارانش در مقاله خود پیشنهاد داده‌اند که مدارگردهایی که قادر به رصد آسمان در زمان غروب و گرگ‌ومیش هستند، می‌توانند ارتفاع این ابرها را دقیق‌تر اندازه‌گیری کنند.
هنوز پرسش‌های بی‌پاسخی درباره این ابرها وجود دارد. دانشمندان می‌خواهند بدانند که ذرات موجود در این ابرها چقدر سریع تغییر می‌کنند و ماهیت لایه‌های منجر به تشکیل رنگین‌تابی چیست. نمونه‌های داده‌ای بیشتر و تصاویر تایم‌لپس دقیق‌تر می‌توانند به پاسخ این پرسش‌ها کمک کنند.
