برای دهه‌ها، اخترشناسان بر این باور بودند که انبساط جهان نه‌تنها ادامه دارد، بلکه با شتاب نیز در حال افزایش است؛ نیرویی رازآلود به نام انرژی تاریک عامل این شتاب دانسته می‌شد. اما پژوهش‌های تازه نشان می‌دهند که این شتاب ممکن است در حال کاهش باشد. با اصلاح سوگیری‌های موجود در داده‌های ابرنواخترها و ترکیب آن‌ها با نتایج دیگر پیمایش‌های کیهانی، دانشمندان به نشانه‌های قوی‌تری رسیده‌اند که قدرت انرژی تاریک شاید با گذشت زمان در حال کاهش باشد. این یافته می‌تواند درک ما از کیهان و سرنوشت نهایی آن را دگرگون کند.
طبق مقاله‌ای که پژوهشگران دانشگاه یون‌سِی (Yonsei) منتشر کرده‌اند، بررسی‌های تازه با استفاده از داده‌های ابزار طیف‌سنجی انرژی تاریک (DESI) نشانه‌هایی از تکامل انرژی تاریک را نشان می‌دهد. مدل کیهان‌شناسی استاندارد موسوم به ΛCDM فرض می‌کرد که انرژی تاریک شکلی ثابت از «ثابت کیهان‌شناختی» است. اما هنگامی که داده‌های ابرنواخترهای نوع Ia با توجه به سن کهکشان میزبان اصلاح شدند، نشانه‌های شتاب‌دار بودن انبساط جهان شروع به فروپاشی کرد و نتایج بیشتر با مدلی سازگار شدند که در آن قدرت انرژی تاریک با گذشت زمان کاهش می‌یابد، نوعی «کُندی کیهانی».
معنای این یافته برای جهان
اگر انرژی تاریک واقعاً در حال «تبخیر شدن» یا کاهش باشد، انبساط جهان ممکن است در آینده کند شود و دیگر تا ابد با شتاب ادامه نیابد. این مدلِ انرژی متغیر می‌تواند به حل مسئله‌ی معروف «تنش هابل» اختلاف بین اندازه‌گیری‌های مختلف از نرخ انبساط جهان کمک کند.
گرچه نتایج فعلاً مقدماتی‌اند، اما مشاهدات آینده توسط تلسکوپ نانسی گریس رومن ناسا و فضاپیمای اویوکلیـد (Euclid) وابسته به آژانس فضایی اروپا، تعیین خواهند کرد که آیا انرژی تاریک واقعاً با زمان تغییر می‌کند یا نه.
در صورت تأیید این فرضیه، ممکن است کیهان‌شناسی ناچار شود یکی از بنیادی‌ترین نیروهای خود را از نو بازنگری کند.
