سیاره‌ای که زمانی به عنوان اولین «دنیای الماس» کهکشان شناخته می‌شد، ممکن است از آنچه به نظر می‌رسید، کم زرق و برق‌تر باشد. سیاره فراخورشیدی ۵۵ Cancri e که حدود ۴۰ سال نوری از زمین فاصله دارد، گمان می‌رفت که عمدتاً از کربن ساخته شده باشد و همین امر منجر به تیترهای خبری در مورد یک سیاره الماسی شد. اما تحقیقات جدیدی به رهبری یوهانا تسک از دانشگاه آریزونا، این نتیجه‌گیری را زیر سوال می‌برد. تیم او با تجزیه و تحلیل مجدد داده‌های تلسکوپ به این نتیجه رسید که ستاره میزبان اکسیژن بسیار بیشتری از آنچه در ابتدا تصور می‌شد، دارد و این احتمال را که سیاره آن با جو غالب کربن تشکیل شده باشد، کمتر می‌کند.
طبق گزارش دانشگاه آریزونا، مطالعات حاکی از آن بود که ۵۵ Cancri e ممکن است در لایه‌ای از الماس پیچیده شده باشد، اما تیم تسک دریافت که اکسیژن ۲۵٪ بیش از حد فراوان است تا سناریوی سنگین کربن را حفظ کند. ستاره‌شناسان مدل‌های کامپیوتری را برای شبیه‌سازی سیارات سنگی، مانند ۵۵ Cancri e، بر اساس شعاع، جرم و چگالی، با در نظر گرفتن ترکیب ستاره، ایجاد می‌کنند. حتی در اکسیژن یا کربن بالا، یک توده می‌تواند علیرغم عدم قطعیت‌ها، سیارات را تشکیل دهد.
۵۵ Cancri e، در صورت فلکی سرطان، در یک سال به دور خود می‌چرخد، دمای سطح بالایی دارد و از ستاره خود بسیار دور است.
دانشمندان با ارزیابی مجدد داده‌های تلسکوپ، دریافتند که ستاره میزبان آن حاوی اکسیژن بیشتری نسبت به کربن است و ادعاهای قبلی مبنی بر وجود یک فضای داخلی سنگین الماس را تضعیف می‌کند. این یافته‌ها، عدم قطعیت‌ها در شیمی ستاره به سیاره و پیچیدگی علم سیارات فراخورشیدی را برجسته می‌کند.
از سوی دیگر، حوزه مطالعات سیارات فراخورشیدی نسبتاً جوان است و همچنین ترکیب تخلیه ستاره به سیاره و برافزایش ستاره به سیاره نامشخصی دارد. ابزارهای بهتر ممکن است نظریه‌ها را تغییر دهند و شگفتی‌های پنهان را نشان دهند.
