برای نخستین‌بار، اخترشناسان به‌طور مستقیم در حال رصد شکل‌گیری یک مجموعه حلقه‌ای پیرامون یک جسم سیاره‌ای هستند. این حلقه‌ها پیرامون یک جرم شبه‌سیارکی به نام کایرون برقرار شده‌اند که بین مدارهای زحل و اورانوس به‌دور خورشید می‌چرخد و هر بار که آن را می‌نگریم، ساختار حلقه‌ها تغییرات جزئی نشان می‌دهد.
کایرون نخستین نمونه‌ی کوچکی نیست که اطرافش حلقه دیده شده است؛ پیش از این نیز حلقه‌هایی حول سیارک چاریکلو و کوتوله‌های منظومه‌ی کمربند کویپر مانند هاومئا و کواور کشف شده‌اند. تمامی این سامانه‌های حلقه‌ای از راهِ پدیده‌ای به نام اختفای ستاره‌ای شناسایی شده‌اند؛ در این روش، ستاره‌ای دوردست زمانی که پشت جسم مورد نظر قرار می‌گیرد پنهان می‌شود و دانشمندان با ثبت چگونگی افت نور ستاره می‌توانند توزیع مواد در اطراف آن جسم را بازسازی کنند.
برونو سیکاردی از رصدخانه‌ی پاریس در مصاحبه با نیوساینتیست اشاره می‌کند که تاکنون تنها حدود بیست جرم به‌وسیله‌ی اختفای ستاره‌ای بررسی شده‌اند و بنابراین مشاهده‌ی چهار مورد با حلقه نسبتی چشمگیر دارد. ازآنجاکه احتمالاً صدها یا حتی هزاران جرم کوچکتر دیگر در فضا وجود دارند، او بر این باور است که باید سامانه‌های حلقه‌ای فراوانی نیز یافت شوند و انتظار دارد که در سال‌های پیش رو تعداد این حلقه‌ها افزایش یابد.
تیم سیکاردی اختفای ستاره‌ای ثبت‌شده در سال ۲۰۲۳ را بازبینی کرد تا نقشه‌ی دقیق‌تری از حلقه‌های کایرون تهیه کند. در حالی که مشاهدات قبلی وجود سه حلقه را محتمل می‌دانستند، تحلیل تازه نشان داد که یک دیسک اضافی مواد، حلقه‌ها را فراگرفته و در فاصله‌ی بیشتری از سطح کایرون قرار دارد و همچنین یک حلقه‌ی دورتر و پیش‌تر نادیده گرفته‌شده نیز شناسایی شد.
سیکاردی می‌گوید طبیعت نشان می‌دهد مشاهدات ما یک حلقه را در حال شکل‌گیری ثبت کرده‌اند که این رویداد برای پژوهشگران بسیار خوش‌یمن است زیرا حلقه‌های سیاره‌ای مانند آن‌هایی که پیرامون زحل، اورانوس یا چاریکلو می‌بینیم معمولاً ساختاری ثابت و تغییرناپذیر دارند.
راه‌های متعددی برای پدید آمدن حلقه‌ها وجود دارد و ثبت مرحله‌ی تکامل آن‌ها می‌تواند شناخت ما را از این سازوکارها عمیق‌تر کند. کریستیان پریرا از رصدخانه‌ی ملی برزیل می‌گوید این مشاهدات می‌توانند شرایط ویژه‌ای را نشان دهند که اجازه‌ی تشکیل، پایداری یا نابودی حلقه‌ها را فراهم می‌کند و در نهایت توضیح دهند چرا چنین سامانه‌هایی عمدتاً در مناطق سرد و یخی منظومه‌ی شمسی یافت می‌شوند.
