بارشهای شهابی اتا-دلوی به دلیل دنبالههای درخشان و طولانیای که از خود بهجا میگذارند، شناخته شدهاند.
در صبح روز سهشنبه، ۱۶ اردیبهشت، این بارش شهابی به اوج خود میرسد و نمایشی دیدنی از «ستارههای دنبالهدار» و حتی گویهای آتشین خیرهکننده در آسمان شب به نمایش گذاشته میشود، چراکه زمین از میان ردپای باقیمانده از دنبالهدار هالی عبور میکند.
امسال، اوج بارش در شبهای ۱۵ و ۱۶ اردیبهشت رخ میدهد و طبق اعلام ناسا، در این شبها، رصدگران خوششانس میتوانند تا حدود ۵۰ شهاب در ساعت را ببینند که بهسرعت از آسمان عبور میکنند. شهابها از بخشی از آسمان به نظر میرسند که در صورتفلکی «دلو» (Aquarius) قرار دارد. این صورتفلکی در این فصل از سال برای ساکنان نیمکره جنوبی ارتفاع بالایی در آسمان دارد، که شرایط مناسبی برای رصد بیشتر شهابها فراهم میکند.
اگرچه شبهای ۱۵ و ۱۶ اردیبهشت اوج بارش هستند، اما این پدیده از ۱ اردیبهشت آغاز شده، بنابراین اگر علاقهمند هستید، در روزهای باقیمانده نیز چشم از آسمان برندارید.
در نیمکره شمالی، بهترین زمان برای دیدن این بارش، پیش از طلوع خورشید است؛ زمانی که صورتفلکی دلو از افق شرقی طلوع میکند. در این زمان، ساکنان شهرهایی مانند نیویورک ممکن است حدود ۱۰ شهاب در ساعت مشاهده کنند. البته برای مناطق با عرض جغرافیایی میانه در نیمکره شمالی، چون صورتفلکی دلو در افق پایین قرار دارد، رصد شهابها ممکن است کمی دشوارتر باشد.
با عبور زمین از مسیر مداری دنبالهدار هالی در اوایل ماه اردیبهشت، ذرات ریز بسیاری از این دنبالهدار با سرعتهایی تا ۶۵ کیلومتر در ثانیه وارد جو زمین میشوند. با برخورد این ذرات با جو، هوای جلوی آنها فشرده شده و اصطکاک ایجاد میکند؛ همین اصطکاک موجب سوختن و درخشش آنها در آسمان میشود — پدیدهای که با چشم غیرمسلح هم بهخوبی قابل مشاهده است.
شهابهای اتا-دلوی به دلیل برجایگذاشتن ردهای درخشان، معروفاند. برای دیدن بلندترین ردهای شهابی، بهتر است ناحیهای از آسمان را که حدود ۴۰ درجه از نقطه تابش (Radiant) فاصله دارد و نزدیک به بالای سرتان (سمتالرأس یا Zenith) است، انتخاب کنید و دستکم ۳۰ دقیقه به چشمان خود فرصت دهید تا با تاریکی شب سازگار شوند. (به یاد داشته باشید که ۱۰ درجه تقریباً برابر با عرض مشت گرهکردهی شماست وقتی آن را در فاصلهی بازو از بدن نگه میدارید.)

بارش شهابی اتا-دلوی در پسزمینه درختان جاشوا در پارک ایالتی رد راک کنیون واقع در کانتیل، کالیفرنیا در تاریخ ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ ثبت شده است. (اعتبار تصویر: طیفون چوشکون / آنادولو از طریق گتی ایمیجز)
همچنین ممکن است تودههای بزرگتری از ذرات ابتدایی دنبالهدار هالی وارد جو شوند و پدیدههای درخشانتری به نام «گویهای آتشین» ایجاد کنند که مانند گلولهای نورانی از آسمان عبور میکنند و در بالای سرمان نابود میشوند.