این سیارات، درست مقابل چشمان تلسکوپی ما، در حال متلاشی شدن هستند و دنباله‌هایی از غبار شبیه به دنباله‌دارها از خود به جای می‌گذارند. هر دو سیاره به گروه خاصی از سیارات با دوره‌های مداری فوق‌العاده کوتاه (USPs) تعلق دارند که در مداری بسیار نزدیک به ستاره‌هایشان حرکت می‌کنند.
این سیارات به دلیل جرم کم خود قادر به نگه‌داری موادشان نیستند و تنها سه سیاره‌ی دیگر از این نوع در گذشته شناسایی شده است. سیارات USP به‌خاطر مدارهای فوق‌العاده کوتاهشان شناخته می‌شوند که برخی از آن‌ها در عرض چند ساعت یک مدار کامل را طی می‌کنند. به دلیل نزدیکی زیاد به ستاره‌هایشان، این سیارات تحت تابش شدید گرمایی، گرانشی و ستاره‌ای قرار دارند. بسیاری از آن‌ها قفل گرانشی هستند، به این معنا که یک سمت آن‌ها همیشه رو به ستاره است و به یک جهنم سوزان تبدیل شده است. قطر این سیارات به ندرت از دو برابر زمین فراتر می‌رود و تخمین زده می‌شود که از هر ۲۰۰ ستاره‌ی شبیه به خورشید، یکی دارای چنین سیاره‌ای باشد. این سیارات به‌تازگی کشف شده‌اند و درک ما از سامانه‌های سیاره‌ای را به چالش کشیده‌اند.
با وجود این، بسیاری از پرسش‌ها درباره‌ی این سیارات بی‌پاسخ مانده است. مکانیزم شکل‌گیری آن‌ها مشخص نیست، اما به احتمال زیاد به محل فعلی خود مهاجرت کرده‌اند و در آنجا شکل نگرفته‌اند. به دلیل نزدیکی زیاد به ستاره، مشاهده‌ی آن‌ها دشوار است و این موضوع پاسخ به پرسش‌هایی درباره‌ی ساختار آن‌ها را پیچیده می‌کند.
خوشبختانه، دو تیم پژوهشی جداگانه توانسته‌اند دو سیاره‌ی در حال متلاشی شدن را شناسایی کنند. این سیارات در حالی که مواد خود را به فضا می‌ریزند و دنباله‌هایی به وجود می‌آورند، فرصتی برای ستاره‌شناسان فراهم کرده‌اند تا محتوای داخلی آن‌ها را بررسی کنند.
این یافته‌ها در دو مقاله‌ی جدید در سایت پیش‌چاپ arxiv.org منتشر شده‌اند. یکی از این مقالات با عنوان «یک سیاره‌ی سنگی در حال فروپاشی با دنباله‌های برجسته شبیه به دنباله‌دار در اطراف یک ستاره‌ی درخشان» توسط مارک هون، پژوهشگر پسادکتری در دفتر علمی TESS در MIT، نوشته شده است. در این مقاله، کشف سیاره‌ی BD+05 4868Ab گزارش شده است که در مداری با دوره‌ی ۱.۲۷ روز به دور یک ستاره‌ی کوتوله‌ی K می‌چرخد. تلسکوپ فضایی TESS این سیاره را کشف کرده و مشاهدات آن نشان‌دهنده‌ی تغییرات در عمق گذر و پروفیل‌های نامتقارن گذر است که نشان‌دهنده‌ی وجود غبار ناشی از این سیاره‌ی در حال نابودی و تشکیل دنباله‌ها است.
مارک هون توضیح داده است که این سیاره با سرعتی فاجعه‌بار در حال از بین رفتن است و ما بسیار خوش‌شانس هستیم که شاهد لحظات پایانی حیات این سیاره هستیم. دنباله‌های غباری این سیاره که طولی حدود ۹ میلیون کیلومتر دارند، بیش از نیمی از مدار سیاره را در هر ۳۰.۵ ساعت می‌پوشانند.
اعتبار تصویر: LCO/Hon et al. 2025.
مطالعه‌ی دیگری از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا به رهبری نیک توسای نیز به بررسی سیاره‌ی K2-22b پرداخته که در مداری بسیار کوتاه (۹.۱ ساعت) به دور ستاره‌ی خود می‌چرخد. مشاهدات این تیم نشان داده است که مواد خروجی از این سیاره احتمالاً از لایه‌های داخلی آن آمده و حاوی ترکیباتی مانند سیلیکات‌های منیزیم هستند.
این یافته‌ها فرصتی منحصر به فرد برای مطالعه‌ی ساختار داخلی سیارات سنگی فراهم کرده و به درک بهتر سامانه‌های سیاره‌ای کمک می‌کند. تیم‌ها امیدوارند با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST)، تحقیقات بیشتری روی این سیارات انجام دهند و داده‌های دقیق‌تری به دست آورند.
اعتبار تصویر: توسای و همکاران، ۲۰۲۵.
