این دیوار آبی چهارطبقه‌ای سرانجام در بهمن ۱۴۰۰ به‌عنوان شدیدترین موج سرکش ثبت‌شده تا آن زمان تأیید شد.
برآورد می‌شود چنین رویداد بی‌نظیری تنها یک بار در هر ۱۳۰۰ سال رخ دهد. اگر این شناور به این موج عظیم برخورد نمی‌کرد، شاید هرگز از وقوع آن باخبر نمی‌شدیم.
برای قرن‌ها، موج‌های سرکش تنها به‌عنوان افسانه‌های دریانوردی شناخته می‌شدند. اما در سال ۱۳۷۳، این افسانه به واقعیت تبدیل شد.
در اولین روز سال نو، موجی به ارتفاع تقریبی ۲۶ متر (۸۵ فوت) ناگهان به یک سکوی حفاری نفتی در فاصله ۱۶۰ کیلومتری (۱۰۰ مایلی) از سواحل نروژ برخورد کرد.
در آن زمان، این موج که به موج “دراپ‌نر” معروف شد، تمام مدل‌های قبلی دانشمندان را به چالش کشید.
از آن زمان تاکنون، ده‌ها موج سرکش دیگر ثبت شده‌اند (حتی در دریاچه‌ها). اگرچه موجی که در نزدیکی یاکولیت، جزیره ونکوور ظاهر شد بلندترین نبود، اما اندازه نسبی آن نسبت به موج‌های اطراف بی‌سابقه بود.
دانشمندان موج سرکش را به‌عنوان موجی تعریف می‌کنند که ارتفاع آن بیش از دو برابر ارتفاع موج‌های اطراف باشد. به‌عنوان مثال، موج دراپ‌نر ۲۵.۶ متر ارتفاع داشت، در حالی که موج‌های اطراف آن تنها ۱۲ متر بودند.
در مقایسه، موج یاکولیت تقریباً سه برابر بزرگ‌تر از موج‌های اطراف خود بود.
یوهانس گمریش، فیزیکدان دانشگاه ویکتوریا، در سال ۱۴۰۰ توضیح داد:
«از نظر تناسب، موج یاکولیت احتمالاً شدیدترین موج سرکش ثبت‌شده در تاریخ است. تاکنون تنها تعداد کمی از موج‌های سرکش در دریاهای پرتلاطم به‌طور مستقیم مشاهده شده‌اند و هیچ‌کدام به این اندازه نبوده‌اند.»
امروزه محققان در تلاش‌اند تا بفهمند موج‌های سرکش چگونه شکل می‌گیرند تا بتوان پیش‌بینی بهتری از وقوع آن‌ها داشت. این تلاش‌ها شامل اندازه‌گیری این موج‌ها در زمان واقعی و همچنین شبیه‌سازی نحوه شکل‌گیری آن‌ها توسط باد است.
(a) ارتفاع سطح.
(b) طیف‌نگار ارتفاع سطح با استفاده از موجک مورله.
(منبع: Gemmrich & Cicon، Scientific Reports، ۲۰۲۲)
شناوری که موج یاکولیت را ثبت کرد، به همراه ده‌ها شناور دیگر توسط مؤسسه‌ای به نام MarineLabs در آب‌های عمیق قرار داده شده بود تا اطلاعات بیشتری درباره خطرات در اعماق دریا جمع‌آوری کند.
حتی اگر این موج‌های غول‌پیکر در آب‌های دوردست رخ دهند، می‌توانند عملیات دریایی، مزارع بادی یا سکوهای نفتی را تخریب کنند. اگر به اندازه کافی بزرگ باشند، حتی می‌توانند جان گردشگران ساحلی را به خطر بیندازند.
خوشبختانه، موج‌های یاکولیت و دراپ‌نر خسارت شدید یا تلفات جانی نداشتند، اما موج‌های سرکش دیگری باعث چنین اتفاقاتی شده‌اند.
به‌عنوان مثال، برخی از کشتی‌هایی که در دهه ۱۳۴۸ مفقود شدند، اکنون گمان می‌رود توسط این موج‌های ناگهانی و عظیم غرق شده باشند. لاشه‌های باقی‌مانده از این کشتی‌ها شبیه به اثر موج‌های غول‌آسا به نظر می‌رسند.
متأسفانه، مطالعه‌ای در سال ۱۳۹۸ پیش‌بینی کرد که ارتفاع موج‌ها در شمال اقیانوس آرام به دلیل تغییرات اقلیمی افزایش خواهد یافت. این موضوع نشان می‌دهد که موج یاکولیت ممکن است برای مدتی طولانی رکورددار باقی نماند.
تحقیقات آزمایشی که سال گذشته منتشر شد، نشان می‌دهد این موج‌های هیولاوار می‌توانند تا چهار برابر بلندتر از آنچه پیش‌تر تصور می‌شد، باشند.
اسکات بیتی، مدیرعامل MarineLabs، گفت:
«ما در تلاشیم ایمنی و تصمیم‌گیری را برای عملیات دریایی و جوامع ساحلی از طریق اندازه‌گیری گسترده خطوط ساحلی جهان بهبود بخشیم. ثبت این موج یک‌بار در هزاره، درست در نزدیکی خانه ما، نشان‌دهنده قدرت اطلاعات ساحلی برای تحول در ایمنی دریایی است.»
این مطالعه در Scientific Reports منتشر شد.
نسخه اولیه این مقاله در بهمن ۱۴۰۰ منتشر شده بود.
