ممکن است سوالی با پاسخ ساده به نظر برسد: ماه چقدر دور است؟ اما فاصله بین زمین و نزدیکترین همسایه ما بیشتر از یک عدد است.
کریگ هاردگرو، دانشیار زمین و اکتشافات فضایی در دانشگاه ایالتی آریزونا و محقق اصلی در ماموریت LunaH-Map، که برای شناسایی طراحی شده است، می‌گوید: «متوسط مسافت ۳۸۴۴۰۰ کیلومتری یا ۲۳۸۸۵۵ مایلی که معمولاً ذکر می‌شود، تخمین مناسبی است برای رسوبات یخ در ماه.»
با این حال، مدار ماه به دور زمین بیضوی است، بنابراین فاصله آن از زمین متفاوت است.’
هاردگرو گفت که این فاصله از ۲۲۱۵۰۰ مایل (۳۵۶۴۷۰ کیلومتر) در نزدیکترین نقطه به زمین، به نام حضیض، تا ۲۵۲،۰۰۰ مایل (۴۰۵،۶۰۰ کیلومتر) در دورترین نقطه، به نام اوج، متغیر است.
فیل پلیت، اخترشناس برای اسلیت نوشت، فاصله در اوج بسیار زیاد است، هفت سیاره دیگر منظومه شمسی (عطارد، زهره، مریخ، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون) می‌توانند بین زمین و ماه قرار بگیرند. این آزمایش فکری در صورتی کار می کند که میانگین قطر سیارات با هم جمع شود که برابر با ۲۳۶۱۰۰ مایل (۳۸۰۰۱۶ کیلومتر) است.
هاردگرو گفت که می توانیم از فضانوردان آپولو به خاطر دقت این اندازه گیری ها تشکر کنیم. دانشمندان امروزه با استفاده از بازتابنده‌هایی که در دهه‌های ۱۳۳۸ و ۴۸ روی سطح ماه باقی مانده‌اند، می‌توانند لیزرهای پرقدرت را به ماه بتابانند و سرعت انعکاس آنها را برای تعیین فاصله ماهواره از زمین اندازه‌گیری کنند.
هاردگرو خاطرنشان کرد: در واقع، ماه در حضیض ۳۰ درصد درخشان‌تر – و ۱۴ درصد قطر بزرگ‌تر به نظر می‌رسد – نسبت به زمانی که در اوج است.
او گفت: این تغییرات گاهی اوقات به عنوان ‘ابر ماه’ در زمانی که ماه در نزدیک ترین نقطه قرار دارد و به عنوان ‘ماه خرد’ در دورترین فاصله به آن اشاره می شود. هاردگرو گفت در حالی که فاصله ماه و فازهای آن از یک چرخه تقریباً ۲۷ روزه قمری پیروی می کنند، اما ارتباط مستقیمی با هم ندارند.
هاردگروو گفت: در بیشتر موارد، میانگین فاصله بین زمین و ماه برای عموم مردم به اندازه کافی دقیق است. با این حال، برخی موارد – مانند برنامه ریزی یک ماموریت برای مدار یا فرود یک فضاپیما بر روی ماه – به اندازه گیری دقیق تری نیاز دارد. خوشبختانه برای محققان ماه، این ملاحظات بسیار کمتر از مأموریت‌های مریخ است که فاصله آن ۳۵ میلیون مایل (۵۶ میلیون کیلومتر) در مقایسه با فاصله تقریباً ۳۱۰۰۰ مایل (۵۰۰۰۰ کیلومتر) ماه است.
هاردگروو گفت: تغییر در فاصله بین حضیض و اوج می‌تواند بر زمان سفر با فاصله کمی تأثیر بگذارد. [اما] عوامل دیگر، مانند مسیر، شرایط محل فرود، و روشنایی خورشیدی، ملاحظات مهم تری برای مأموریت های ماه هستند.
نوح پترو، دانشمند پروژه مدارگرد شناسایی ماه ناسا، گفت ما خوش شانس هستیم که ماه را در بخش ویژه ای از سفر دور از زمین می گیریم.
پترو گفت: در اوایل تاریخ ماه، ماه بسیار نزدیک‌تر بود [اما] بیش از ۴ میلیارد سال است که به آرامی از زمین دور می‌شود. ‘خوشبختیم که در این زمان که ماه در محدوده فعلی خود در فواصل قرار دارد، هستیم، زیرا می توانیم آن لحظات جادویی را که در آن ماه خورشید را مسدود می کند و خورشید گرفتگی کامل را دریافت می کنیم.’
