تیمی از اخترشناسان با مشاهده یک فاجعه کیهانی با تلسکوپ فضایی هابل، یک کوتوله سفید، بقایای فشرده ستاره‌ای به اندازه خورشید، را پیدا کرده‌اند که هسته‌های یخی یک سیاره پلوتو مانند در فاصله حدود ۲۶۰ سال نوری را می‌بلعد. این قطعه از مواد فرار ساخته شده است و بنابراین، نه تنها به ما کمک می‌کند تا بفهمیم اجرام سیاره‌ای در منظومه‌های ستاره‌ای قدیمی‌تر چگونه ممکن است باشند، بلکه دیدگاه جالبی از چگونگی منظومه شمسی خودمان در یک میلیارد سال آینده ارائه می‌دهد.
طبق این مقاله، تیمی از محققان به رهبری سنهالاتا ساهو از دانشگاه وارویک از طیف‌نگار منشأ کیهانی هابل برای شناسایی عناصر فرار، از جمله کربن، گوگرد، نیتروژن و مقدار زیادی اکسیژن که بر روی کوتوله سفید می‌ریزند، استفاده کردند. این ردپاهای شیمیایی نشان می‌دهد که جسم بلعیده شده غنی از یخ بوده است: حدود ۶۴٪ یخ آب، همراه با یخ‌های نیتروژنی که یادآور یخ‌های یافت شده در پلوتو هستند. این ماده احتمالاً از یک سیاره کوچک یخی بزرگ در کمربند کویپر مشابه این منظومه آمده است که به سمت داخل کشیده شده و توسط گرانش شدید کوتوله سفید از هم پاشیده شده است.
این مشاهده پیامدهای مهمی دارد. این نشان می‌دهد که اجرام غنی از مواد فرار ممکن است تا مراحل پایانی تکامل ستاره‌ای زنده بمانند، برخلاف انتظاری که معمولاً در مراحل اولیه از بین می‌روند. همچنین، این رویداد نگاهی اجمالی به آینده دور خورشید ما ارائه می‌دهد: خورشید به یک کوتوله سفید تبدیل خواهد شد و به همین ترتیب قادر به تجمع بقایای یخی در گوشه‌های دور منظومه شمسی خواهد بود. مشاهدات آینده با تلسکوپی مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب، به بررسی بیشتر ویژگی‌های مولکولی مانند بخار آب و کربنات‌ها خواهد پرداخت تا این پایان‌های چشمگیر را بهتر درک کنند.
