این تصاویر، سیاره‌ای در آغوش افراط‌ها را به نمایش می‌گذارند؛ مناطقی با تاریکی همیشگی که در حاشیه دهانه‌های پرتو خورشید بی‌پایان قرار دارند. در این سایه‌ها، لایه‌ای از یخ یافت می‌شود که ممکن است سرنخ‌هایی را برای درک بهتر گذشته و شاید آینده عطارد ارائه دهد.
گرینت جونز، دانشمند پروژه ESA، در جلسه مطبوعاتی سالانه این سازمان در ۲۰ دی گفت:
«در هفته‌های آینده، تیم BepiColombo تمام تلاش خود را به کار خواهد گرفت تا با داده‌های این عبور، اسرار عطارد را تا حد ممکن کشف کند.»
با تکمیل مجموعه مانورهای گرانشی، این مأموریت وارد مرحله بعدی خود شده و در حال آماده‌سازی برای جمع‌آوری داده‌ها در سال ۱۴۰۵ است.
جونز توضیح داد:
«مرحله اصلی مأموریت BepiColombo شاید دو سال دیگر آغاز شود، اما هر شش عبور آن از کنار عطارد اطلاعات ارزشمندی درباره این سیاره کم‌بررسی‌شده به ما داده است.»
عطارد، سیاره‌ای عجیب در میان سیارات است؛ کره‌ای سنگی که ابعادش به‌سختی از ماه زمین بزرگ‌تر است و در فاصله میانگین ۵۸ میلیون کیلومتری (۳۶ میلیون مایلی) از خورشید قرار دارد.
این سیاره که در معرض تابش شدید و بادهای خورشیدی قرار گرفته، دارای جوی ناچیز و ناپایدار است که با برخورد مداوم شهاب‌سنگ‌ها و پلاسما بازسازی می‌شود.
در ظهرهای عطارد، دما می‌تواند به ۴۳۰ درجه سانتی‌گراد (بیش از ۸۰۰ درجه فارنهایت) برسد. با این حال، نبود جو قابل‌توجه برای توزیع و حفظ گرما باعث می‌شود که شکاف‌های پنهان و سرمای قبل از طلوع خورشید به دماهایی تا منفی ۱۸۰ درجه سانتی‌گراد برسند.
در زیر سطح این سیاره رازهایی نهفته است که تنها می‌توان درباره آن‌ها حدس زد:
مکانیزم‌هایی که مسئول میدان مغناطیسی مرموز آن هستند؛ ذخایر عظیمی از کربن که ممکن است به‌صورت لایه‌ای ضخیم از الماس باشند؛ و فعالیت‌هایی که احتمالاً باعث کوچک‌تر شدن تدریجی سیاره می‌شوند.
BepiColombo که در مهر ۱۳۹۷ پرتاب شد، هدف دارد داده‌هایی درباره مغناطیس، اگزوسفر گازی، و ویژگی‌های سطحی عطارد جمع‌آوری کند تا به توضیح این عجایب و بیشتر کمک کند.
در مسیر خود، دوربین‌های این کاوشگر تصاویری باشکوه نه‌تنها از سطح عطارد بلکه از لایه‌های ابری زهره هنگام عبور از کنار آن ارسال کرده‌اند.
به همراه این تصاویر جدید، اخترشناسان شواهدی از جهانی به‌دست آورده‌اند که به‌آرامی با گذر زمان تاریک شده، اما همچنان نشانه‌هایی از تجدید حیات گاه‌به‌گاه بر اثر برخوردهای عظیم و تاریخچه‌ای از فوران‌های آتشفشانی نشان می‌دهد.
در یکی از تصاویر، ساختاری به نام Nathair Facula نشانه‌های بزرگ‌ترین انفجار آتشفشانی شناخته‌شده عطارد را حفظ کرده است که هنوز دهانه‌ای به قطر حدود ۴۰ کیلومتر در مرکز خود دارد.
در نزدیکی آن، دهانه Fonteyn قرار دارد که با جوانی نسبی خود می‌درخشد، چراکه تنها ۳۰۰ میلیون سال پیش شکل گرفته است.
در سال۱۴۰۴، ماژول انتقال عطارد BepiColombo بار دیگر به عطارد بازمی‌گردد تا مدارگرد سیاره‌ای ESA و مدارگرد مغناطیس‌سپهر ژاپن را آزاد کند. این دو کاوشگر از سال ۱۴۰۶ داده‌هایی را از ارتفاع‌ها و زوایای مختلف درباره سیاره جمع‌آوری خواهند کرد.
هیچ‌کدام از این مدارگردها به فاصله کمتر از ۴۸۰ کیلومتری از سطح سیاره نزدیک نخواهند شد، به همین دلیل این تصاویر، نزدیک‌ترین نماهایی هستند که تا مدتی خواهیم دید.
با این حال، تصویر ما از این جهان جهنمی به‌زودی با استقرار BepiColombo برای انجام مأموریت اصلی‌اش بسیار دقیق‌تر خواهد شد.
