یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که دنباله‌دار بین‌ستاره‌ای 3I/ATLAS ممکن است از مرز عمدتاً ناشناخته کهکشان راه شیری آمده باشد و نگاهی نادر به ساختار و دینامیک اولیه کهکشان ارائه می‌دهد. این دنباله‌دار که تنها سومین جرم شناخته‌شده از خارج از منظومه شمسی ما است، با سرعت در حال عبور از منطقه فضایی ما به دقت رصد می‌شود. ترکیب، مسیر و منشأ آن اکنون موضوع تعداد فزاینده‌ای از مدل‌هایی است که سعی در ردیابی منشأ احتمالی آن دارند، شاید از یک جزء متراکم و قدیمی‌تر کهکشان ما.
طبق تجزیه و تحلیل‌های اخیر، یک احتمال قانع‌کننده این است که 3I/ATLAS از دیسک ضخیم کهکشان راه شیری – منطقه‌ای حاوی ستارگان قدیمی‌تر و بقایای ستاره‌ای – به جای بازوهای مارپیچی که بیشتر مورد مطالعه قرار گرفته‌اند، خارج شده باشد. این ایده از مدل‌سازی سرعت، جهت و امضای شیمیایی ورودی آن ناشی می‌شود که تا حدودی متفاوت از دنباله‌دارهای معمولی منظومه شمسی به نظر می‌رسد.
ستاره‌شناسان می‌گویند هر جرمی که از ستاره دیگری وارد منظومه شمسی ما می‌شود، به عنوان یک پیام‌رسان عمل می‌کند که سرنخ‌هایی از خانه خود را حمل می‌کند. ترکیب 3I/ATLAS و نسبت دی اکسید کربن به آب آن، همراه با فعالیت اولیه انتشار گاز آن، دانشمندان را شگفت‌زده کرده و به محیط تشکیل آن اشاره دارد که ممکن است با محیط ما متفاوت باشد. تلسکوپ‌های متعدد تأیید کرده‌اند که این دنباله‌دار با دم در حال رشد است. علاوه بر این، حرکت می‌کند و به خورشید نزدیک می‌شود.
با این حال، منشأ آن هنوز یک علامت سوال است. در طول میلیاردها سال، به دلیل اختلالات گرانشی، مسیر دنباله‌دار تغییر کرد. اگرچه این رویداد، ردیابی مسیر را پیچیده می‌کند. با وجود این، این احتمال وجود دارد که در منطقه‌ای کمتر شناخته شده از کهکشان راه شیری متولد شده باشد. این امر درهای جدیدی را برای درک تکامل کهکشانی و مواد بین ستاره‌ای باز می‌کند.
ماموریت‌های برنامه‌ریزی شده و پیشنهادی ممکن است روزی دنباله‌دارهایی مانند 3I/ATLAS را رهگیری کنند. در حال حاضر، مطالعات تلسکوپی همچنان به درک بیشتر اندازه و ترکیب آن ادامه می‌دهند. در حال حاضر، تخمین زده می‌شود که قطر هسته آن تا چندین کیلومتر باشد.
