این شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهند که بیش از یک میلیون “شیء میان‌ستاره‌ای” به اندازه مجسمه آزادی ممکن است هم‌اکنون در سیستم خورشیدی بیرونی در حال حرکت باشند و از چشم ما پنهان بمانند. این مداخلات بزرگ کیهانی که از نزدیک‌ترین همسایگان ستاره‌ای ما آمده‌اند، به احتمال زیاد هرگز به زمین نزدیک نخواهند شد. با این حال، ذرات کوچک میان‌ستاره‌ای احتمالاً هر سال به زمین برخورد می‌کنند.
تا به امروز، دانشمندان تنها دو شیء میان‌ستاره‌ای تایید شده در سیستم خورشیدی شناسایی کرده‌اند: شیء غیرعادی “اوآموا”، که برخی به اشتباه آن را یک پروب بیگانه تصور کردند وقتی در سال ۱۳۹۵ مشاهده شد، و دنباله‌دار بوریسوف که در سال ۱۳۹۷ کشف شد. هر دو این اشیاء، که اکنون مدت‌هاست از سیستم خورشیدی خارج شده‌اند، با سرعت‌های بالا از همسایگی کیهانی ما عبور کرده‌اند که نشان می‌دهد این اشیاء از فضای میان‌ستاره‌ای آمده‌اند.
با این حال، دانشمندان مدت‌هاست که مشکوک بوده‌اند که بسیاری از اشیاء بیگانه دیگر هر سال به طور نامحسوس از سیستم خورشیدی عبور می‌کنند و حتی بیشتر از آن‌ها ممکن است به طور دائمی در اینجا ساکن باشند. چندین فضاپیما، از جمله کاوشگر کاسینی ناسا که اکنون از کار افتاده است، همچنین ذرات گرد و غبار میان‌ستاره‌ای ریز را در حال عبور از سیستم خورشیدی شناسایی کرده‌اند.
در مطالعه جدیدی که در ۱۷ بهمن در سرور پیش‌چاپ arXiv بارگذاری شده، پژوهشگران شبیه‌سازی کردند که چقدر مواد میان‌ستاره‌ای از آلفا قنطورس — نزدیک‌ترین سیستم ستاره‌ای به زمین — طی ۱۰۰ میلیون سال گذشته از این سیستم پرتاب شده‌اند. بر اساس این محاسبات، پژوهشگران پیش‌بینی می‌کنند که هم‌اکنون حدود یک میلیون “شیء ماکروسکوپیک” از آلفا قنطورس وجود دارد که هرکدام عرضی بیشتر از ۳۳۰ فوت (۱۰۰ متر) دارند و هم‌اکنون در سیستم خورشیدی در حال حرکت هستند. (این نتایج هنوز در یک نشریه همتا-بازبینی‌شده منتشر نشده‌اند، اما برای انتشار در “مجله علم سیاره‌ای” پذیرفته شده‌اند.)
برخلاف “اوآموا” و بوریسوف، این مداخلات فرضی به طور دائمی توسط گرانش خورشید گرفتار شده‌اند و بیشتر آن‌ها احتمالاً اکنون در ابر اورت — یک مخزن بزرگ از دنباله‌دارها و سیارک‌ها در نزدیکی لبه سیستم خورشیدی — ساکن هستند. به همین دلیل، شناسایی آن‌ها تقریباً غیرممکن است.
تیم تحقیقاتی همچنین شبیه‌سازی کردند که ذرات کوچکتر چگونه از آلفا قنطورس به سیستم خورشیدی می‌آیند. پژوهشگران بر این باورند که هر ذره‌ای که اندازه‌ای بزرگتر از ۱۰۰ میکرومتر (۰.۰۰۴ اینچ) داشته باشد، می‌تواند سفر میان این دو سیستم را انجام دهد و حدود ۱۰ عدد از این ذرات احتمالاً هر سال به صورت شهاب‌سنگ در جو زمین سوخته می‌شوند.
همسایگان ستاره‌ای: کشف دنیای نزدیک‌ترین ستاره‌ها
آلفا قنطورس از سه ستاره تشکیل شده است: آلفا قنطورس A و آلفا قنطورس B که هر دو ستارگان مشابه خورشید هستند و در یک سیستم دوتایی به دور یکدیگر می‌چرخند، و پروکسیما قنطورس که یک ستاره کوتوله قرمز کوچکتر است و به دور این جفت دوتایی می‌چرخد.
پروکسیما قنطورس نزدیک‌ترین ستاره شناخته شده به زمین است که فاصله آن حدود ۴.۲۵ سال نوری است و تنها ستاره در این سیستم است که یک سیاره تایید شده به نام پروکسیما قنطورس b دارد.
این سیستم کامل هم‌اکنون به سمت ما در حال حرکت است و در حدود ۲۸,۰۰۰ سال دیگر به نزدیک‌ترین نقطه خود به خورشید خواهد رسید. زمانی که این اتفاق بیفتد، تعداد اشیاء وارد شده به سیستم خورشیدی به طور نمایی افزایش خواهد یافت، زیرا فاصله بین این دو سیستم به طور قابل توجهی کاهش خواهد یافت.
تیم تحقیقاتی همچنین اشاره کرد که نرخ پرتاب مواد از سیستم خورشیدی ما احتمالاً مشابه آلفا قنطورس است، به این معنی که سطح مشابهی از مواد میان‌ستاره‌ای که از همسایگی کیهانی ما منشاء گرفته‌اند، توسط همسایگان ستاره‌ای ما جذب می‌شود.
درک بهتر نحوه انتقال مواد بین آلفا قنطورس و سیستم خورشیدی “مسیرهای جدیدی برای کاوش در ارتباطات سیستم‌های ستاره‌ای و پتانسیل تبادل مواد در سراسر کهکشان” ایجاد می‌کند، همانطور که پژوهشگران در مقاله خود نوشته‌اند.
