ورود سومین جرم شناخته‌شده به نام 3I/ATLAS به منظومه شمسی ما در ۱ ژوئیه ۲۰۲۵ توسط ستاره‌شناسان تأیید شده است. در ۶ آگوست ۲۰۲۵، تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) دید مادون قرمز و ابزار طیف‌نگار نزدیک به مادون قرمز (NIRspec) خود را بر روی این بازدیدکننده بین‌ستاره‌ای تنظیم کرد. 3I/ATLAS به عنوان سومین جرم شناور کشف‌شده در منظومه شمسی ما، توسط تلسکوپ نقشه‌برداری ATLAS (سیستم هشدار برخورد سیارک-زمینی) شناسایی شد و تصور می‌شود که از اطراف ستاره دیگری آمده است. این مشاهده، کمایی را نشان داد که تحت سلطه دی‌اکسید کربن (CO₂) است و با سطوح غیرمنتظره کم آب و مونوکسید کربن همراه است. ترکیب غیرمعمول نشان می‌دهد که 3I/ATLAS یا دارای یک لایه داخلی غنی از CO₂ یا یک لایه بیرونی عایق است که مانع از خروج آب می‌شود.
بر اساس یک مقاله پیش از چاپ، تصویربرداری طیف‌سنجی از ابزار NIRSpec تلسکوپ JWST در فاصله خورشید مرکزی حدود ۳.۳۲ واحد نجومی نشان داده است که کمای 3I/ATLAS به شدت غنی از CO₂ است، با نسبت اختلاط CO₂ به H₂O حدود ۸، که یکی از بالاترین نسبت‌های ثبت شده در یک دنباله‌دار است. اندازه‌گیری‌های کاهش جرم، تسلط CO₂ را بیشتر برجسته می‌کند: تقریباً ۱۳۰ کیلوگرم بر ثانیه CO₂، در مقایسه با تنها ۶.۶ کیلوگرم بر ثانیه H₂O و ۱۴ کیلوگرم بر ثانیه CO. این نتایج به شدت نشان می‌دهد که هسته 3I/ATLAS ممکن است ذاتاً غنی از CO₂ باشد، یا به عبارت دیگر، خواص سطحی شاید یک پوسته بسیار بازتابنده یا عایق – تصعید آب را محدود می‌کند.
فراوانی کمای دی اکسید کربن 3I/ATLAS نشان دهنده هسته ذاتاً غنی از دی اکسید کربن آن است و سوالات قانع‌کننده‌ای را در مورد منشأ و محیط تشکیل آن مطرح می‌کند. یک احتمال این است که در نزدیکی خط یخ‌زدگی CO₂ در دیسک پیش‌سیاره‌ای ستاره مادر خود تشکیل شده باشد، یا اینکه قرار گرفتن طولانی مدت در معرض تابش کیهانی، موجودی فرار آن را تغییر داده باشد. از طرف دیگر، یک لایه بیرونی عایق می‌تواند آب زیر سطح را بپوشاند.
قابل ذکر است که سایر مشاهدات از جمله فعالیت آب شناسایی شده از طریق انتشار OH و تصویربرداری فرابنفش، و همچنین خطوط انتشار سیانید و نیکل به ترکیب متنوع و در حال تکامل کما اشاره دارند.
