“این احتمالاً به ما می‌گوید که یک جمعیت کامل از کهکشان‌ها وجود دارد که از دید ما پنهان مانده‌اند.”
این تصویر از کهکشانی از کیهان اولیه، به هیچ وجه نمی‌توان آن را خیره‌کننده دانست. شما در حال مشاهده یک ساکن بسیار مبهم و پر از گرد و غبار در کیهان هستید که نام آن تنها یک رشته از اعداد و حروف است. این کهکشان حتی در فاصله‌ای قرار دارد که آنقدر از زمین دور است که گاهی از دید تلسکوپ‌های مختلف خارج می‌شود. تصویر، که توسط تلسکوپ قدرتمند جیمز وب گرفته شده، کهکشان AzTECC71 را برجسته می‌کند – اما آنچه در اینجا جالب است این است که ما داریم AzTECC71 را به‌گونه‌ای می‌بینیم که تنها ۹۰۰ میلیون سال پس از انفجار بزرگ (بیگ بنگ) بود. زمانی که کیهان در حال روشن کردن اولین ستارگان خود بود، هزاران سال پیش از آنکه منظومه شمسی ما شکل بگیرد.
دید تلسکوپ فضایی جیمز وب از این کهکشان به‌عنوان یک لکه غبارآلود از نور، تفاوت زیادی با بسیاری از تصاویر باشکوه کهکشان‌ها و خوشه‌های کهکشانی در مجموعه‌اش دارد. اما حتی این لکه هم درس‌های مهمی برای درک ما از کیهان اولیه دارد.
“اینکه حتی چیزی به‌این شدت مبهم، در حساس‌ترین تصاویر از جدیدترین تلسکوپ‌مان به‌سختی قابل مشاهده است، برای من بسیار هیجان‌انگیز است,” گفت جِد مک‌کینی، نویسنده مطالعه از دانشگاه تگزاس در آستین، در بیانیه‌ای. “این ممکن است به ما بگوید که یک جمعیت کامل از کهکشان‌ها وجود دارد که از دید ما پنهان مانده‌اند.”
دانشمندان می‌گویند این ممکن است به این معنا باشد که کیهان اولیه خیلی بیشتر از آنچه که تصور می‌شد، پر از گرد و غبار بوده است و نور بیشتری بر چگونگی تکامل آن از زمان انفجار بزرگ که حدود ۱۳.۸ میلیارد سال پیش اتفاق افتاد، می‌افکند.
کهکشان AzTECC71 ابتدا توسط تلسکوپ جیمز کلارک مکزول در هاوایی به‌عنوان یک لکه نور غیرقابل درک شناسایی شد. سپس این کهکشان توسط تلسکوپ رادیویی آلما در شیلی نیز دیده شد. اما بعداً به‌نظر می‌رسید که در تصاویری که توسط تلسکوپ هابل گرفته شده، ناپدید شود.
“این چیز یک هیولا واقعی است,” مک‌کینی گفت. “اگرچه به‌نظر می‌رسد یک لکه کوچک است، در حقیقت هر سال صدها ستاره جدید در آن شکل می‌گیرد.”
در بخشی از یک تلاش بین‌المللی برای نقشه‌برداری از نخستین ساختارهای کیهان (در ناحیه‌ای از آسمان به اندازه سه ماه کامل از دید زمین)، مک‌کینی و همکارانش به‌دنبال این کهکشان در داده‌های جمع‌آوری شده توسط تلسکوپ جیمز وب بودند. چشمان مادون‌قرمز قدرتمند و بی‌نظیر این رصدخانه قادر است به عمق ابرهای غبارآلود در کیهان اولیه نفوذ کند.
قبل از تلسکوپ جیمز وب، پیدا کردن این کهکشان‌ها تقریباً غیرممکن بود. نور ستارگان در حال تولد، که در عمق کهکشان‌های پوشیده از گرد و غبار نشسته‌اند، توسط خود گرد و غبار در طول موج‌های نوری جذب شده و در طول موج‌های ضعیف‌تر و بلندتر دوباره تابش می‌شد که فقط تلسکوپ جیمز وب قادر به دریافت آن است. یکی از پنج چنین کهکشانی به‌طور کامل از دید تلسکوپ هابل پنهان مانده بود و به گروهی از کهکشان‌هایی که اخترشناسان آنها را “کهکشان‌های تاریک هابل” می‌نامند، پیوسته بود.
“این یعنی درک ما از تاریخ تکامل کهکشان‌ها مغرضانه است، چون ما تنها کهکشان‌های کمتر غبارآلود و بدون پوشش گرد و غبار را مشاهده می‌کنیم,” مک‌کینی گفت.
در آینده نزدیک، مک‌کینی و تیم او قصد دارند کهکشان‌های کم‌نور و پنهان بیشتری را با داده‌های تلسکوپ جیمز وب کشف کنند، که نه تنها می‌تواند “به دورترین نقاط کیهان نگاه کند، بلکه می‌تواند ضخیم‌ترین پرده‌های غبار را نیز بشکافد.”
