گروهی از دانشمندان موسسه تحقیقات جنوب غربی (SwRI) در کلرادو با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا، یک قمر جدید کوچک را که به دور اورانوس یخی، هفتمین سیاره از خورشید، می‌چرخد، کشف کردند. این قمر که با نام S/2025 U1 شناخته می‌شود، تنها ۱۰ کیلومتر قطر دارد که باعث شد کاوشگر وویجر ۲ ناسا در طول پرواز سال ۱۹۸۶ خود بر فراز این سیاره، آن را نامرئی کند و همچنین توسط سایر تلسکوپ‌ها نیز قابل تشخیص نباشد. کشف این قمر، تعداد کل قمرهای شناخته شده اورانوس را به ۲۹ عدد می‌رساند.
به گفته مریم المعتمد، دانشمند ارشد بخش علوم و اکتشافات منظومه شمسی SwRI مستقر در بولدر، کلرادو، مجموعه‌ای از ۱۰ تصویر با نوردهی طولانی ۴۰ دقیقه‌ای که توسط دوربین مادون قرمز نزدیک (NIRCam) گرفته شده است، وجود این قمر جدید را آشکار کرد. این قمر تنها حدود ۱۰ کیلومتر قطر دارد، بسیار کوچک، تنها کسری از اندازه ماه زمین. اندازه کوچک آن دلیل آن است که فضاپیماها و تلسکوپ‌های قبلی هرگز آن را کشف نکرده بودند.
این قمر جدید چهاردهمین عضو از سیستم پیچیده قمرهای کوچک است که به سمت داخل بزرگترین قمرهای میراندا، آریل، اومبریل، تیتانیا و اوبرون در حال چرخش هستند. این قمر تقریباً ۵۶۰۰۰ کیلومتر (۳۵۰۰۰ مایل) از مرکز اورانوس در یک مسیر تقریباً دایره‌ای دور می‌زند، که نشان می‌دهد در نزدیکی مکان فعلی خود در میان سایر قمرهای کوچک داخلی اورانوس تشکیل شده است.
اورانوس اکنون ۲۹ قمر شناخته شده دارد، یکی از شلوغ‌ترین مجموعه‌های قمر در اطراف هر سیاره‌ای. بسیاری از این قمرها کوچک هستند و بسیار نزدیک به سیاره می‌چرخند. یافتن S/2025 U1 نشان می‌دهد که ممکن است قمرهای پنهان یا قطعات حلقه‌ای بیشتری وجود داشته باشد که هنوز در انتظار کشف هستند و این نشان می‌دهد که هنوز چه چیزهای زیادی در مورد اورانوس باید کشف شود. هنگامی که وویجر ۲ در سال ۱۹۸۶ از کنار اورانوس عبور کرد، تنها پنج قمر پیدا کرد.
وب از آن زمان یک قمر بسیار کوچکتر را مشاهده کرده است که وویجر آن را از دست داده بود. وب شگفتی‌هایی را در مورد سیارات آشنا آشکار می‌کند. دانشمندان با مطالعه این قمرهای کوچک و حلقه‌های آنها امیدوارند چگونگی شکل‌گیری و تکامل منظومه اورانوس را بهتر درک کنند. هر یافته جدید، قطعه‌ای از پازل است که به محققان کمک می‌کند تا داستان این دنیای دوردست و یخی را کشف کنند.
