این یک افتخار است که ساختمان ۱۲ جانسون را به زنان مبتکری که پایه و اساس برنامه فضایی کشور ما را بنا نهادند، اختصاص دهیم.
مرکز فضایی جانسون آژانس (که در سال ۱۹۷۳ به ریاست جمهوری تغییر نام داد) پنجاه و پنجمین سالگرد ماموریت فرود آپولو ۱۱ بر ماه را با اختصاص یکی از ساختمان های اصلی خود به عنوان ‘مرکز دوروتی وان به افتخار زنان آپولو‘ در روز جمعه (۲۹ تیر) جشن گرفت. ).
این عنوان یکی از «کامپیوترهای انسانی» را به رسمیت می شناسد که محاسباتش به هدایت تحقیقات اولیه هوانوردی ایالات متحده کمک کرد و در عین حال آگاهی همه زنانی را که در میان ۴۰۰۰۰۰ نفر نیروی کار در پس فرود اولین آمریکایی ها بر روی ماه بودند، افزایش داد.
ونسا وایچ، جانسون اسپیس گفت: ‘از طرف مرکز فضایی جانسون ناسا، ما مفتخریم که میزبان این رویداد تاریخی هستیم، زیرا آژانس از کمک های قابل توجهی که زنان در صنعت فضایی انجام داده اند، به ویژه پیشگامانی که در برابر بسیاری از چالش های دوران خود ایستادگی کردند، تجلیل می کند.’ سومین زن مرکز و اولین کارگردان سیاه پوست. همانطور که ما برای بازگشت به ماه برای علم و اکتشاف طولانی مدت آماده می شویم، ماموریت های آرتمیس ناسا اولین زن و اولین فرد رنگین پوست را به زمین خواهند آورد.
وایچ گفت: تخصیص ساختمان ۱۲ جانسون به زنان مبتکری که پایه و اساس برنامه فضایی کشور ما را بنا نهادند، یک افتخار است.
وان واحد مجزای «محاسبات ناحیه غربی»، یک گروه کاملاً سیاهپوست از ریاضیدانان زن را در آزمایشگاه هوانوردی یادبود لانگلی (امروز، مرکز تحقیقات لانگلی ناسا) در همپتون، ویرجینیا رهبری کرد.
در سال ۱۹۵۸، زمانی که کمیته ملی مشاوره هوانوردی (NACA) به ناسا تازه تأسیس منتقل شد، وان و بسیاری از رایانه های غربی به بخش جدید تحلیل و محاسبات (ACD)، یک گروه ادغام نژادی و جنسیتی در مرز پیوستند. از محاسبات الکترونیکی وان یک برنامه نویس متخصص فرترن شد.
رهبری وان به پیشرفت نیروی کار متنوع ناسا، به ویژه در جانسون، کمک کرد، زیرا رایانه‌های انسانی از همپتون به هیوستون منتقل شدند و از کنترل مأموریت از ساختمان ۱۲ حمایت کردند. او قهرمان رایانه‌های انسانی و همه افرادی بود که تحت مدیریت او بودند.
وان در سال ۲۰۰۸ در سن ۹۸ سالگی درگذشت. هفت سال بعد، اکتاویا اسپنسر، بازیگر برنده جایزه اسکار، او را در فیلم ‘شخصیت های پنهان’ بر اساس کتابی به همین عنوان اثر مارگو لی شتلی به تصویر کشید.
(ریاضی دان کاترین جانسون با نقش آفرینی تاراجی پی هنسون و مهندس مری جکسون با بازی ژانل مونه به طور مشابه به عنوان وان با نامگذاری مرکز تحقیقات محاسباتی در لنگلی در سال ۲۰۱۶ و ساختمان ستاد ناسا در واشنگتن دی سی در سال ۲۰۲۱ تجلیل شدند. به ترتیب.)
اگرچه وان در جانسون کار نمی کرد، زنان دیگر در طول برنامه آپولو در خانه پروازهای فضایی انسان در تگزاس موقعیت های برجسته ای داشتند.
به عنوان مثال، فرانسیس ‘پوپی’ نورثکات، کار خود را مانند وان به عنوان یک ‘کامپیوتر’ آغاز کرد و سپس به اولین مهندس زنی تبدیل شد که در ماموریت کنترل کار می کرد. نورثکات به توسعه مسیری کمک کرد که مأموریت آپولو ۸ دنبال کرد تا اولین فضانوردانی که به ماه پرواز کردند به زمین بازگردانند. او همچنین بخشی از تیمی بود که مانورهای لازم برای آوردن فضاپیمای فلج شده آپولو ۱۳ و خدمه آن را به سلامت به خانه ابداع کرد.
فیزیولوژیست ریتا رپ، که در سال ۱۹۶۲ به مرکز فضایی سرنشین دار رسید، به توسعه سیستم غذایی آپولو ادامه داد – روشی که وعده های غذایی فضانوردان برای سفر به ماه و بازگشت بسته بندی می شود. او شخصاً بر تهیه منوی هر یک از فضانوردان آپولو نظارت داشت. رپ در سال ۱۹۸۹ در سن ۶۱ سالگی درگذشت.
زنان دیگری در مرکز به عنوان منشی در دفتر فضانوردی کار می کردند و از اعضای خدمه آپولو حمایت می کردند. آنتوانت ‘تونی’ زان، شارلین استرومن، جیمی کاپلین، شارلوت مالتز، پنی استودی و مارتا کابالرو هرکدام به هشت تا ده فضانورد اختصاص داده شدند که تعداد آنها افزایش یافت.
فراتر از هیوستون و لنگلی، جوآن مورگان اولین مهندس زن و تنها زن تیم پرتاب آپولو در مرکز فضایی کندی در فلوریدا بود. جودی سالیوان، مهندس زیست پزشکی، در ساختمان عملیات فضاپیمای سرنشین دار کندی (امروز، ساختمان عملیات و چک اوت نیل آ. آرمسترانگ)، مسئول نظارت بر سلامت فضانوردان آپولو ۱۱ بود.
به طور مشابه، دی اوهارا به عنوان پرستار ارشد فضانوردان خدمت کرد، در حالی که دفاتر پزشکی را در هیوستون و در مرکز تحقیقات ایمز ناسا در کالیفرنیا رهبری می کرد.
مارگارت همیلتون در موسسه فناوری ماساچوست (MIT) در بوستون، توسعه نرم افزاری برای سیستم هدایت و ناوبری فضاپیمای آپولو را رهبری می کند. و در مرکز پرواز فضایی مارشال در آلاباما، اتل باوئر به محاسبه مسیر پرواز کمک کرد در حالی که متالورژیست مارگارت برنکه بر انتخاب مواد برای ساخت موشک زحل V مربوط به دوره آپولو نظارت داشت.
باربارا ‘بابی’ جانسون مدیر برنامه آپولو در بخش الزامات و ارزیابی ماموریت بود، بالاترین مقامی که هر زنی تا به حال در بخش خود داشته است و مسئولیت مدیریت بیش از ۱۰۰ مهندس (عمدتاً مرد) را به او می دهد.
‘مرکز دوروتی وان به افتخار زنان آپولو’ یکی از سازه‌های دائمی اصلی مرکز فضایی جانسون است که در سال ۱۹۶۳ ساخته شد. امروزه به عنوان یک ساختمان پشتیبانی اداری عمل می‌کند.
این ساختمان با مساحت ۶۵۰۰۰ فوت مربع (۶۰۰۰ متر مربع) در سال ۲۰۱۲ تعمیرات اساسی شد تا دارای ویژگی های کم مصرف از جمله یک باغ روی پشت بام باشد که علاوه بر اینکه خانه ای برای لانه سازی پرندگان و گل های وحشی است، به کاهش آب آشامیدنی و انرژی کمک کرده است. استفاده، مدیریت بهتر آب طوفان و افزایش حفاظت در برابر اشعه ماوراء بنفش را فراهم می کند.
