ستارگانی مانند خورشید ما با تمام شدن هیدروژن مورد نیاز برای همجوشی در هسته خود، به غول‌های قرمز تبدیل می‌شوند. با افزایش سن ستاره، لایه‌های بیرونی آن به بیرون پرتاب می‌شوند تا زمانی که تنها چیزی که باقی می‌ماند، یک هسته در معرض دید، یک کوتوله سفید، باشد. قبل از رسیدن به حالت کوتوله سفید، ستارگان به اندازه خورشید می‌توانند سحابی‌های زیبایی تشکیل دهند و از جمله خیره‌کننده‌ترین آنها سحابی عنکبوت قرمز است.
سحابی عنکبوت قرمز در فاصله حدود ۳۰۰۰ سال نوری از ما در صورت فلکی قوس قرار دارد. در نور مرئی، همانطور که از نامش پیداست، این سحابی با نور مایل به قرمز می‌درخشد و ستاره مرکزی آن به رنگ آبی خودنمایی می‌کند. در نور مادون قرمز، که دامنه JWST است، ساختار این جسم را با رشته‌های گازی رقیقی که آزاد کرده و به رنگ آبی می‌درخشند و ناحیه مرکزی به رنگ قرمز می‌درخشد، بسیار بیشتر می‌بینیم.
قابلیت‌های باورنکردنی JWST اطلاعات بسیار بیشتری در مورد ستاره مرکزی آشکار کرده است که ما توانسته‌ایم با هابل و سایر تلسکوپ‌ها رمزگشایی کنیم. این تصویر، غبار داغی را در اطراف ستاره مرکزی آشکار کرده است و این غبار داغ احتمالاً به شکل یک دیسک است. گاز نیز از مرکز سحابی به بیرون فوران می‌کند، که انگیزه اصلی برای مطالعه این جرم توسط JWST بود.
این مشاهدات همچنین یک شکل‌گیری عجیب و غریب را نشان می‌دهد، واقعاً نزدیک به ستاره، و ممکن است نشان دهد که این ستاره تنها نیست. دانشمندان به وجود یک ستاره همراه نامرئی – حداقل برای ابزارهای فعلی ما نامرئی – مشکوک هستند. گرانش این شریک ناشناخته ممکن است کل ساختار سحابی را شکل داده باشد.
این تصویر جدید از JWST همچنین برای اولین بار وسعت کامل لوب‌های سحابی یا “پاهای عنکبوت” را که در اینجا به رنگ آبی دیده می‌شوند، آشکار می‌کند. این لوب‌ها توسط نور ساطع شده از هیدروژن مولکولی ردیابی می‌شوند و حباب‌هایی هستند که هزاران سال پیش توسط ستاره در حال مرگ آزاد شده‌اند و هر کدام حدود سه سال نوری امتداد دارند.
