این یون‌ها به‌واسطه بادهای خورشیدی و برخوردهای ریزشهاب‌سنگ‌ها از سطح سیاره پراکنده می‌شوند.
عطارد به‌تازگی در نقش دنباله‌دار ظاهر شده است؛ زمانی که این سیاره همسایه خورشید به نزدیک‌ترین فاصله خود با این ستاره رسید و دم عظیم و درخشانی را در آسمان شب به نمایش گذاشت. یک عکاس نجومی تصویری بسیار خیره‌کننده از این نمایش ثبت کرده است.
دنباله‌دارها تکه‌های یخ‌زده از سنگ‌ها، گازها و گردوغبار هستند که تقریباً همیشه با دو دنباله متمایز دیده می‌شوند: یکی از گازهای داخلی آن‌ها و دیگری از گردوغبار سطحی تشکیل می‌شود. این دو دنباله توسط ذرات باردار خورشیدی که به بادهای خورشیدی معروف هستند، در همان جهت از دنباله‌دار دور می‌شوند.
دم شبیه به دنباله‌دار عطارد عمدتاً از یون‌های سدیم تشکیل شده است که تحت تأثیر بادهای خورشیدی و برخوردهای ریزشهاب‌سنگ‌ها از سطح سیاره آزاد می‌شوند. پژوهشگران از سال ۱۳۸۰ هجری شمسی از وجود دم عطارد آگاه بوده‌اند و از آن زمان کشف کرده‌اند که این دم بر اساس فاصله سیاره از خورشید، بزرگ‌تر و کوچک‌تر می‌شود. در اوج خود، طول این دم به حدود ۱۴.۹ میلیون مایل (۲۴ میلیون کیلومتر) می‌رسد که حدود ۶۲ برابر فاصله بین زمین و ماه است. این فاصله عظیم به این دلیل است که عطارد جوی بسیار ضعیف دارد و به خورشید نزدیک است، که این شرایط باعث می‌شود بادهای خورشیدی به‌راحتی سطح سیاره را از بین ببرند.
به دلایلی نامشخص، دم عطارد از زمین دقیقاً ۱۶ روز پس از حضیض خورشیدی، یعنی نزدیک‌ترین نقطه سیاره به خورشید، بهتر دیده می‌شود. عطارد در تاریخ ۱ آوریل به حضیض خورشیدی رسید و دم آن در تاریخ ۱۷ آوریل به درخشان‌ترین حالت خود ظاهر شد. اما در تاریخ ۲۳ فروردین، عکاس نجومی سباستین وولتِمر تصویری خیره‌کننده از دم این سیاره در نزدیکی اسپیشِرِن، منطقه‌ای در شمال‌شرقی فرانسه، ثبت کرد.
برای یک ناظر عادی، دم عطارد بسیار سخت قابل مشاهده است، به همین دلیل این پدیده تا قرن ۲۱ ناشناخته باقی ماند. اما وولتِمر توانست با استفاده از فیلتری خاص که طول‌موج‌های زرد نور را برجسته می‌کند، که توسط ذرات سدیم تحریک‌شده در دم منتشر می‌شود، این پدیده را عکاسی کند.
وولتِمر گفت: «بدون چنین فیلتری، دم عطارد تقریباً با چشم غیرمسلح نامرئی است.»
