در سپتامبر ۲۰۲۵، دانشمندان از کشف شگفت‌انگیزی خبر دادند: ماموریت OSIRIS-REx ناسا که در سال ۲۰۲۰ نمونه‌هایی از سیارک بنو جمع‌آوری کرد، دانه‌های کوچکی از غبار ستاره‌ای قدیمی‌تر از خورشید ما را کشف کرد. این دانه‌های پیش از خورشید، بنو را به یک “کپسول زمان” از منظومه شمسی اولیه تبدیل می‌کند. مواد بنو، همراه با ترکیبات آلی باستانی از فضای بین ستاره‌ای، سرنخ‌های مستقیمی در مورد تولد منظومه شمسی ما و حتی ستاره‌هایی که مدت‌ها پیش منفجر شده‌اند، در خود جای داده‌اند. محققان خاطرنشان می‌کنند که بنو سرنخ‌هایی در مورد روزهای بسیار اولیه منظومه شمسی حفظ کرده است.
طبق سه مقاله که اخیراً منتشر شده است، دانشمندان سنگ‌های بنو را با میکروسکوپ‌های قدرتمند و آشکارسازهای شیمیایی تجزیه و تحلیل کردند و دانه‌های پیش از خورشید بسیار کوچکی را یافتند – ذرات غبار از ستارگانی که قبل از خورشید ما وجود داشته‌اند. این دانه‌ها کوچکتر از یک میکرومتر هستند و اثر انگشت شیمیایی غیرمعمولی از واکنش‌های هسته‌ای در ستاره‌های مادر خود دارند.
در یک مطالعه، محققان گزارش دادند که “ما دانه‌های غبار ستاره‌ای با ترکیباتی که قبل از منظومه شمسی وجود داشته‌اند را پیدا کردیم”. به عبارت دیگر، بنو حاوی نمونه‌های مستقیمی از غبار ستاره‌ای باستانی است. این دانه‌ها مانند فسیل‌هایی از ستاره‌های مرده عمل می‌کنند و نشان می‌دهند که چگونه مواد آنها در منظومه شمسی اولیه پراکنده شده‌اند.
فضاپیمای OSIRIS-REx ناسا به بنو سفر کرد، به مدت یک سال از سطح آن نقشه‌برداری کرد و در سال ۲۰۲۰ یک نمونه سنگ جمع‌آوری کرد. آوردن این نمونه‌ها به زمین به دانشمندان این امکان را می‌دهد تا آنها را با جزئیات تجزیه و تحلیل کنند. محققان می‌گویند که این امر «زمینه زمین‌شناسی بسیار ارزشمندی را که نمی‌توانیم از شهاب‌سنگ‌ها به دست آوریم» فراهم کرد و «ما فقط به دلیل نمونه‌ها توانستیم به پاسخ‌هایی که به دست آوردیم، دست یابیم».
بیشتر شهاب‌سنگ‌ها می‌سوزند یا زمینه خود را از دست می‌دهند، بنابراین مواد اولیه بنو نادر است. دانشمندان با مطالعه آن در آزمایشگاه‌ها می‌توانند مستقیماً آزمایش کنند که چگونه سیارات از این غبار ستاره‌ای ساخته شده‌اند. در واقع، بنو «سرنخ‌هایی در مورد اولین روزهای منظومه شمسی ما حفظ کرده است».
