مریخ‌نورد پرسویرنس ناسا، میدانی از امواج شنی غول‌پیکر، معروف به مگاریپل‌ها، را در مریخ مشاهده کرده است. این مریخ‌نورد اخیراً از پشته‌های شنی قرمز-قهوه‌ای و آبی‌رنگ در مکانی به نام کرلاگونا در دهانه جزرو تصویربرداری کرده است. این تپه‌های شنی غیرمعمول می‌توانند به حدود ۱ متر ارتفاع برسند، بزرگتر از موج‌های ساحلی اما کوچکتر از بزرگترین تپه‌های شنی. دانشمندان می‌گویند چنین سازندهایی نشان می‌دهد که بادهای مریخی هنوز هم سیاره را شکل می‌دهند. همانطور که ناسا خاطرنشان می‌کند، “در مریخ، گذشته بر روی سنگ نوشته شده است، اما حال بر روی شن نوشته شده است.” این کشف نشان می‌دهد که سطح سیاره سرخ هنوز به طور فعال در حال تغییر است.
به گفته ناسا، مگاریپل‌ها، پشته‌های بلندی از شن با ارتفاع حدود یک متر هستند که از زمانی که مریخ جو ضخیم‌تر و بادهای قوی‌تری داشت، باقی مانده‌اند. بسیاری از آنها از آن زمان غیرفعال شده‌اند و توسط دانه‌های درشت و گرد و غباری که آنها را در جای خود نگه می‌دارد، پوشانده شده‌اند.
به عنوان مثال، به نظر می‌رسد که موج‌های کرلاگونا در زمان منجمد شده‌اند. برخلاف تپه‌های شنی روی زمین که به راحتی تغییر می‌کنند، این تپه‌های شنی مریخی بسیار آهسته حرکت می‌کنند – فقط حدود یک متر در هر نه سال زمینی. این ویژگی‌های باستانیِ بادساخته شده، سرنخ‌هایی از آب و هوای متغیر مریخ در خود دارند و به تعاملات یخبندان یا یخ در گذشته اشاره می‌کنند.
این مریخ‌نورد به منطقه شنی کرلاگونا رسید و مطالعه دقیقی از تپه‌های شنی را آغاز کرد. ابزارهای آن تصاویری را ثبت و دانه‌های خاک را بررسی کردند. دوربین‌های SuperCam و Mastcam-Z از نزدیک از موج‌ها تصویربرداری کردند، در حالی که ایستگاه هواشناسی MEDA بادها و دما را اندازه‌گیری می‌کرد. دانشمندان بر شیمی دانه‌ها و هرگونه پوسته نمکی روی شن تمرکز کردند که می‌تواند نشان‌دهنده رطوبت یا یخبندان گذشته باشد.
تجزیه و تحلیل این تپه‌های شنی، کار مریخ‌نورد روی سنگ‌های باستانی را با آشکار کردن آب و هوای فعلی مریخ تکمیل می‌کند. این فقط یک مطالعه آکادمیک نیست: درک خاک و جو مریخ برای کاوشگران آینده که ممکن است از منابع محلی برای زنده ماندن استفاده کنند، حیاتی است. مطالعه کرلاگونا یک تمرین نهایی برای بررسی یک میدان موج‌دار بزرگتر در امتداد مسیر پرسویرنس است.
