برنامه آرتمیس ناسا در حال آزمایش ماموریت‌های سرنشین‌دار آینده مریخ روی ماه است. با ماموریت‌های سرنشین‌دار طولانی‌تر به ماه، آرتمیس فناوری‌های فضاپیما و پشتیبانی از حیات را به نمایش خواهد گذاشت و حضور طولانی‌مدت در خارج از زمین را تثبیت خواهد کرد. این استراتژی با هدف اقامت‌های طولانی‌تر و همکاری با شرکای خارجی و تجاری، فراتر از سفرهای کوتاه آپولو می‌رود. ناسا قصد دارد با تحت فشار قرار دادن تجهیزات و فرآیندها، هم در سطح و هم در مدار ماه، سیستم‌ها را بهبود بخشد و دانشی را جمع‌آوری کند که مستقیماً ماموریت‌های آینده به سیاره سرخ و فراتر از آن را هدایت کند.
طبق گفته ناسا، فضانوردان در آرتمیس ۲ که برای سال ۲۰۲۶ برنامه‌ریزی شده است، برای آزمایش سیستم‌های پشتیبانی از حیات اوریون، از کنار ماه پرواز خواهند کرد. در همین حال، ناسا یک دفتر لجستیک فضای عمیق برای مدیریت تحویل محموله‌ها به خارج از مدار زمین دارد و در حال ساخت گیت‌وی، یک ایستگاه کوچک در مدار ماه است. خدمه مته‌ها، ماه‌نوردها و سایر تجهیزات را روی سطح آزمایش خواهند کرد. قطب جنوب ماه، که حاوی آب یخ‌زده و سایر منابع است، کانون ماموریت‌های متعدد خواهد بود. یادگیری نحوه برداشت یخ ماه مهم است زیرا ناسا ادعا می‌کند که انجام این کار به آماده شدن برای ماموریت‌های سرنشین‌دار به مریخ کمک خواهد کرد.
ناسا اکنون تحت توافق‌نامه آرتمیس با صنعت و ده‌ها کشور همکاری می‌کند و زیرساخت‌های فضای عمیق (ایستگاه گیت‌وی و فرودگرهایی مانند استارشیپ اسپیس‌ایکس) را می‌سازد. چالش‌ها همچنان پابرجا هستند: فرود آرتمیس ۳ (هدف حدود ۲۰۲۷) به رسیدن به موقع استارشیپ HLS بستگی دارد و ناسا با کاهش شدید بودجه و از دست دادن نیروی کار مواجه است. آرتمیس در حال تغییر استراتژی است: به جای ماموریت‌های کوتاه (سه روزه) آپولو، قصد دارد خدمه را برای هفته‌ها یا ماه‌ها روی ماه نگه دارد، گامی به سوی سفرهای یک ساله مورد نیاز برای مریخ.
