استفاده از IXPE (کاوشگر قطبش‌سنجی پرتو ایکس تصویربرداری) توسط تیم بین‌المللی اخترشناسان ناسا، نظریه‌های شناخته‌شده در مورد سرنوشت ماده در اطراف سیاهچاله را زیر سوال برده است. مطالعه پرتوهای ایکس ورودی توسط اخترشناسان و همچنین اندازه‌گیری جهت میدان الکتریکی نور آنها، از طریق IXPE امکان‌پذیر شده است. درجه قطبش، شاخصی از میزان تک یا چندگانه بودن ارتعاشات است. دانشمندان با استفاده از درجه قطبش یک سیاهچاله می‌توانند تخمین بزنند که تاج آن، ناحیه‌ای که حاوی پلاسمای بسیار یونیزه و مغناطیسی است، در کجا قرار دارد و چگونه پرتوهای ایکس تولید می‌کند.
طبق گفته ناسا، در سیستم‌های دوتایی پرتو ایکس، یک جسم فوق متراکم، مانند سیاهچاله، وجود دارد که ماده را از ستاره همسایه می‌کشد. این ماده اغلب شروع به چرخش و مسطح شدن در ساختاری می‌کند که به عنوان یک دیسک برافزایشی شناخته می‌شود. لایه داخلی قرص برافزایشی، تاج، می‌تواند به دمای بیش از ۱.۸ میلیارد درجه فارنهایت برسد و اشعه ایکس بسیار درخشانی ساطع می‌کند.
جورجیو مت، استاد دانشگاه روما تره، یکی از نویسندگان این مقاله، خاطرنشان کرد: «معمولاً درجه قابل توجهی از قطبش، نشان‌دهنده یک دیدگاه تقریباً کامل از لبه تاج است. برای دریافت چنین اندازه‌گیری، تاج باید کاملاً شکل داده شده و با زاویه دقیقی مشاهده شود.» «الگوی کم‌نور شدن همچنان توضیح داده نشده است و ممکن است بینشی در مورد این دسته از سیاه‌چاله‌ها ارائه دهد.» محققان خاطرنشان کردند که هیچ توضیح پذیرفته‌شده واحدی برای درجه بالای قطبش وجود ندارد.
در یکی از مدل‌ها، ستاره‌شناسان «بادی» را معرفی کردند که از مواد خارج شده از قرص برافزایشی تشکیل شده است. در یک نظریه، ستاره‌شناسان وجود تاجی متشکل از اشعه ایکس و سایر اشکال تابش پرانرژی را پیشنهاد کردند. این مشاهده ممکن است به این معنی باشد که لبه بیرونی قرص برافزایشی در همان زاویه‌ای قرار داشته که ناظر روی زمین قرار داشته است، که احتمالاً تغییرات پیچیده در روشنایی مشاهده شده را توضیح می‌دهد.
ستاره ثانویه کم‌نور سیستم سیاهچاله و خود سیاهچاله به ستاره‌شناسان اجازه نمی‌دهد زاویه شیب سیستم را به طور مستقیم تعیین کنند. با این حال، نوسانات روشنایی مشاهده شده توسط IXPE نشان می‌دهد که لبه قرص برافزایشی به طور بالقوه به سمت موقعیت ناظر هدایت شده است.
