جت مافوق صوت آزمایشی X-59 ناسا، تقریباً ۳۰ سال پس از طرح اولیه‌اش، برای اولین بار به آسمان برخاست. البته در شکلی نسبتاً ابتدایی‌تر از آنچه در نهایت شاهد پرواز آن بر فراز شهرهای ایالات متحده خواهیم بود. برخی از کارهای مهندسی پیشگامانه لاکهید مارتین و دیگران در طول چند دهه، بسیاری از مقررات “انفجار صوتی” امروزی را وضع کردند تا ما را به اینجا برسانند. این هواپیما، یک وسیله نقلیه با دماغه سوزنی، در ساعت ۱۰:۱۳ صبح به وقت شرق آمریکا (۱۴:۱۳ به وقت گرینویچ) در ۲۸ اکتبر طی یک پرواز آزمایشی تقریباً یک ساعته، بر فراز فرودگاه منطقه‌ای پالمدیل کالیفرنیا اوج گرفت. این هواپیما به طور ویژه برای شکستن دیوار صوتی به گونه‌ای طراحی شده است که با غرش‌های کرکننده‌ای که به عنوان انفجار صوتی شناخته می‌شوند، آرامش را مختل نکند، اگرچه X-59 می‌تواند سفرهای مافوق صوت معمول را در سراسر زمین ارائه دهد. برای مثال، از نیویورک تا لس‌آنجلس، که از سال ۱۹۷۳ بر فراز ایالات متحده ممنوع شده است.
طبق گزارش Space.com، X-59 از تأسیسات Plant 42 نیروی هوایی ایالات متحده برخاست و سپس بر فراز پایگاه نیروی هوایی ادواردز، جایی که مرکز تحقیقات پرواز آرمسترانگ ناسا واقع شده است، پرواز کرد. داده‌های ردیاب هواپیما نشان داد که هواپیما قبل از فرود، الگوهای “مسیر مسابقه” بیضی شکل را بیش از یک ساعت تکمیل می‌کرد. ناسا هنوز بیانیه رسمی منتشر نکرده است، احتمالاً به دلیل تعطیلی مداوم دولت ایالات متحده، اگرچه عکس‌ها و ویدیوهای ضبط شده توسط ناظران این رویداد را تأیید کردند.
X-59 که توسط ناسا طراحی و توسط بخش Skunk Works لاکهید مارتین ساخته شده است، نشان دهنده یک تلاش ده ساله برای به حداقل رساندن امواج ضربه‌ای بلند است که همراه با سفر مافوق صوت هستند. مهندسان دماغه کشیده و بدنه تخصصی این جت را طوری شکل دادند که غرش‌های صوتی رعدآسا را به یک «ضربه» ملایم تبدیل کند که به سختی روی زمین شنیده شود.
آزمایش ناسا روی X-59 در مرکز آرمسترانگ، امواج ضربه‌ای را برای ارزیابی نگرانی‌های ایمنی مربوط به پرواز بی‌صدای مافوق صوت مطالعه خواهد کرد. کارشناسان معتقدند X-59 می‌تواند به احیای سفرهای مافوق صوت کمک کند، زمان پرواز را کاهش دهد و آرمان‌های ناسا برای هوانوردی پایدار و کم‌دردسرتر را محقق سازد.
