مفهوم هلیکوپتر جدید ناسا برای مریخ می‌تواند فراتر از پرواز عمل کند — این هلیکوپتر می‌تواند به کشف گذشته آبی سیاره کمک کند، نشانه‌هایی از حیات را نمایان سازد و مناطق فرود برای فضانوردان را شناسایی کند.
یک مأموریت پیشنهادی هلیکوپتر مریخ به جستجوی نشانه‌هایی از حیات، آب و مکان‌های مناسب برای استقرار انسان‌ها در یک شبکه وسیع دره‌های آتشفشانی خواهد پرداخت.
حالا ناسا به فکر پروژه‌های بزرگتر و بهتر است. با توجه به موفقیت اینجنویتی که آسمان‌های سیاره سرخ را با ۷۲ پرواز خود فتح کرد، این سازمان در حال توسعه یک پهپاد بزرگتر است — هلیکوپتر مریخ به اندازه یک شاسی بلند، که از شش روتور با شش تیغه برای پرواز در جو نازک مریخ استفاده می‌کند. دانشمندان در حال آماده‌سازی پیشنهادات جدیدی برای بهره‌برداری بهینه از این وسیله پیشرفته هستند. یک پیشنهاد جالب جدید نایت هاوک است که در دو مقاله ارائه شده در کنفرانس علوم ماه و سیارات در وودلندز، تگزاس، که از ۲۰ تا ۲۴ اسفند برگزار شد، به تفصیل شرح داده شده است.
نایت هاوک از هلیکوپتر مریخ خواسته می‌شود تا بدون نیاز به پشتیبانی از یک مریخ‌نورد (همان‌طور که در مورد اینجنویتی و مریخ‌نورد پرسورانس بود) در دره‌های عمیق و به هم پیوسته و از میان دشت‌ها و جریان‌های گدازه در منطقه نکسیس لابیرنتوس شرقی پرواز کند، که یک منطقه علمی جذاب و غنی است که در انتقال بین سیستم دره‌ای والس مارینریس و فلات آتشفشانی وسیع تارسیس قرار دارد.
از اهداف کلیدی نایت هاوک می‌توان به مطالعه مناطق کلیدی در نکسیس لابیرنتوس شرقی اشاره کرد که به عنوان یک آتشفشان غول‌پیکر که به شدت فرسایش یافته و یخ‌زده در نظر گرفته می‌شود، برای نشانه‌های بیولوژیکی و حتی مناسب بودن برای کاوش انسانی در آینده. در این منطقه به ویژه نقطه فرود نکسیس وجود دارد که به عنوان یک مکان بالقوه برای فرود تیم‌های فضایی در آینده در نظر گرفته می‌شود. این مأموریت همچنین ویژگی‌های آب و تکامل آن و ویژگی‌های آتشفشانی و تاریخ آن‌ها را بررسی خواهد کرد و به کاوش در آتشفشان غول‌پیکر و فرسوده نکسیس و یخ‌های گلی عظیم پیش‌بینی شده در آن خواهد پرداخت.
برای دستیابی به این اهداف، نایت هاوک با سه ابزار علمی مجهز خواهد شد که تنها از ۳.۰ کیلوگرم (۶.۶ پوند) از کل وزن بار قابل حمل ۵ کیلوگرم (۱۱ پوند) هلیکوپتر مریخ استفاده می‌کند. این به آن اجازه می‌دهد تا پروازهایی به ارتفاعات بالاتر انجام دهد و سقف پروازی ۱,۵۰۰ متر (۴,۹۲۰ فوت) بالاتر از سطح متوسط زمین مریخ را داشته باشد، تا اهداف علمی خود را دنبال کند. در مقابل، اینجنویتی در دهانه جزرو پرواز می‌کرد که حدود ۲.۶ کیلومتر (۱.۶ مایل) پایین‌تر از سطح متوسط بود، جایی که جو مریخ ضخیم‌تر است. ابزارهای علمی شامل OCCAM (سیستم دوربین رنگی همه‌جهته)، یک دوربین رنگی با هشت لنز برای ناوبری و زمینه‌سازی زمین‌شناسی، NIRAC (طیف‌سنج NIRAC) و دوربین زمینه‌سنجی و PMWS (Puli Mars Water Snooper)، یک دستگاه تشخیص نوترون برای ارزیابی میزان آب در لایه‌های نزدیک به سطح مریخ هستند.
نایت هاوک برای حداقل ۲۴۰ سول (روز مریخ) در سیاره سرخ فعالیت خواهد کرد و ۱۰۰ پرواز با مسافت هر کدام تا ۳.۰ کیلومتر (۱.۸۶ مایل) خواهد داشت. در این مقاله که به رهبری پسکال لی از موسسه SETI و مرکز تحقیقاتی Ames ناسا در کالیفرنیا انجام شده، نتیجه‌گیری شده است که “مأموریت علمی نایت هاوک با هلیکوپتری از نوع اینجنویتی قابل دستیابی نیست، اما می‌تواند با هلیکوپتر بزرگتر و توانمندتر مریخ ناسا که در حال طراحی است، تحقق یابد. برد پروازی، ارتفاع پرواز AGL (بالا از سطح زمین) و ظرفیت بار قابل حمل هلیکوپتر مریخ، این امکان را فراهم می‌آورد که نایت هاوک بتواند دامنه وسیع علمی خود را انجام دهد.”
در حال حاضر هیچ نشانه‌ای از زمان ورود پیشنهادات استفاده از هلیکوپتر مریخ به مرحله انتخاب وجود ندارد، اما امکاناتی که به عنوان پیشنهادهای نایت هاوک مطرح شده‌اند، بسیار جذاب به نظر می‌رسند.
