محققان در اولین آزمایش پرتو ایکس از نوع خود نشان می‌دهند که سیارک می‌تواند زمین را از نابودی نجات دهد

یک آزمایش جدید نشان می دهد که یک انفجار قدرتمند پرتو ایکس از یک انفجار هسته ای می تواند برای متوقف کردن آرماگدون در همان لحظه استفاده شود.

بر اساس اولین مطالعه آزمایشگاهی در نوع خود، یک بمب هسته ای می تواند زمین را از برخورد یک سیارک فاجعه آمیز نجات دهد.

آزمایش جدید که با استفاده از قوی ترین منبع تشعشع آزمایشگاهی جهان انجام شد، نشان داد که انفجار یک حمله هسته ای هماهنگ نزدیک به یک سیارک، نیروی کافی برای منحرف کردن آن از برخورد مرگبار با سیاره ما ایجاد می کند.

با این حال، انفجار نمی‌تواند کار سنگینی را انجام دهد. به گفته تیمی که منبع تشعشع ماشین Z در آزمایشگاه ملی ساندیا را مدیریت می‌کند، در عوض، انفجار منجر به تولید پرتوهای ایکس قدرتمند می‌شود. محققان یافته‌های خود را در تاریخ ۲ مهر در مجله Nature منتشر کردند.

ناتان مور، نویسنده اصلی، فیزیکدان آزمایشگاه ملی ساندیا، در بیانیه ای گفت: برای اکثر مردم، خطر سیارک ها دور از دسترس به نظر می رسد. اما سیاره ما هر روز مورد اصابت سیارک‌هایی به اندازه BB قرار می‌گیرد. ما آن‌ها را ستاره‌های پرتاب می‌نامیم.

در سال ۱۴۰۲، آکادمی ملی علوم ایالات متحده گزارشی را منتشر کرد که در آن استدلال می کرد که دفاع سیاره ای یک اولویت ملی است. شبیه‌سازی‌های قبلی نشان داده‌اند که موج ضربه‌ای که توسط یک بمب هسته‌ای ایجاد می‌شود، می‌تواند نیروی کافی برای انحراف موفقیت‌آمیز یک سیارک در حال پیشروی را فراهم کند. اما سیارک هایی که در این سناریوها به طور بی ضرری منحرف شدند، آنهایی بودند که ده ها سال قبل دیده شده بودند. سیارک‌هایی که فقط چند سال دورتر از زمین ظاهر می‌شوند، بسیار نزدیک به نظر می‌رسند که نمی‌توانند بدون فرستادن قطعات خطرناک به زمین دور شوند.

هنوز نگران‌کننده‌تر این است که یک بررسی مداوم آسمان ناسا تخمین زده است که تقریباً ۲۵۰۰۰ جرم به اندازه کافی بزرگ هستند که باعث تخریب قابل توجهی در نزدیکی زمین شوند. و از آنجایی که بسیاری از آنها توسط تابش خیره کننده خورشید پنهان شده اند، تنها یک سوم از سیارک های بالقوه خطرناک شناسایی شده اند.

برای بررسی چگونگی جلوگیری از آرماگدون توسط اتمی، محققان در پشت این مطالعه جدید یک دهم گرم سیلیس شبیه سیارک را روی یک تکه فویل بسیار نازک در داخل دستگاه Z Sandia قرار دادند.

پس از شلیک دستگاه Z، میدان‌های مغناطیسی ایجاد شد که گاز آرگون را در داخل پلاسمایی به دمای خورشید فشرده کرد. این فویل متلاشی شد و یک انفجار از اشعه ایکس تولید کرد که قطعه‌ای سیلیسی به اندازه دانه قهوه را تقریباً ۲۰ میلیونیم ثانیه در هوا معلق نگه داشت.

مور گفت: این یک ایده بدیع بود. یک سیارک ساختگی در فضا معلق است. برای سقوط یک نانومتری، می‌توانیم گرانش زمین را به مدت ۲۰ میلیونم ثانیه نادیده بگیریم، زیرا Z یک انفجار پرتو ایکس تولید می‌کند که روی سطح سیارک ساختگی به وسعت ۱۲.۵ میلی‌متر، تقریباً ترفند این است که از نیروی کافی برای تغییر مسیر صخره در حال پرواز استفاده کنید، بدون اینکه آن را به چندین بخش فرعی که به همان اندازه مرگبار پیش می‌روند، به سمت زمین پیشروی کنید.

پس از تایید این که راه‌اندازی آزمایشی آنها کار می‌کند، محققان از آن برای ایجاد پایگاه‌داده‌ای از سناریوهای احتمالی برخورد و انحراف، بر اساس کتابخانه‌ای از سیارک‌های فرضی که می‌توان قبل از برخورد واقعی با آنها مشورت کرد، استفاده خواهند کرد.

و آژانس های فضایی در سراسر جهان در حال حاضر روی راه های ممکن برای منحرف کردن سیارک ها با زمان هشدار طولانی تر کار می کنند. در ۳ آذر ۱۴۰۰، ناسا مأموریت آزمایش تغییر مسیر دوگانه سیارک (DART) خود را انجام داد، که با موفقیت سیارک غیرخطرناک دیمورفوس را با خروج از مسیر در پاییز ۱۴۰۱ هدایت کرد و اولین بارش شهابی ساخته دست بشر را ایجاد کرد. چین همچنین در مراحل اولیه برنامه ریزی ماموریت تغییر مسیر سیارک است. با کوبیدن ۲۳ موشک لانگ مارس ۵ به سیارک بننو، این کشور امیدوار است که سنگ فضایی را از برخورد بالقوه فاجعه بار با زمین منحرف کند.