“برخی از ابزارها به هیچ‌وجه نمی‌توانند مینیاتوری شوند و به مریخ فرستاده شوند.” مریخ‌نورد استقامت مشغول جمع‌آوری تکه‌هایی از مریخ است — هسته‌های سنگی به اندازه گچ‌پارتی‌ها، خوشه‌هایی از قطعات شکسته به اندازه پاک‌کن‌های مداد و حتی دانه‌های غبار ریز که به اندازه نوک سوزن روی هم می‌نشینند.
اکنون، دانشمندان در حال آماده‌سازی برای مرحله بعدی هستند: فهرست‌برداری از این نمونه‌ها پیش از اینکه آنها را احتمالاً با برنامه بازگشت نمونه‌های مریخ ناسا به خانه بیاورند. در حالی که ناسا هنوز در حال بررسی گزینه‌های خود برای بازگرداندن این تکه‌های ارزشمند از سیاره سرخ به زمین است، دانشمندان در یک مطالعه اخیر آنچه را که تاکنون از اولین نمونه‌های خاک، رگولیت و رسوبات سست جمع‌آوری‌شده توسط مریخ‌نورد استقامت می‌دانند، مستند کرده‌اند.
پژوهشگران دریافتند که نمونه‌های خاک مریخ‌نورد استقامت شامل دانه‌هایی به اندازه میلی‌متر از حداقل دو منطقه مختلف در سیاره سرخ است که نشانه‌هایی از تماس با آب و شرایط بالقوه قابل سکونت را نشان می‌دهند. اگرچه داده‌ها امیدوارکننده به نظر می‌رسند، تیم تحقیقاتی نمی‌تواند تأیید کند که آیا اثری از حیات میکروبی در آنها وجود دارد تا زمانی که نمونه‌ها به زمین بازگردند.
اما دانشمندان می‌گویند که این نمونه‌ها تنها تاریخچه سیاره سرخ را آشکار نخواهند کرد. “این نمونه‌ها به ما کمک می‌کنند تا بیشتر در مورد مریخ یاد بگیریم، اما می‌توانند به ما کمک کنند تا بیشتر در مورد زمین نیز بیاموزیم چون سطح مریخ به طور کلی خیلی قدیمی‌تر از سطح زمین است”، این را لیبی هاوسرات، شیمیدان زمین‌شناس در دانشگاه نوادا و عضو تیم بازگشت نمونه‌های مریخ ناسا در بیانیه‌ای از دانشگاه گفت. اکتشاف‌گران رباتی زمین از دهه ۱۳۳۸ هجری شمسی در حال گشت‌زنی در مریخ هستند و سرنخ‌هایی در مورد ژئولوژی، جو و تاریخچه این سیاره یافته‌اند و از طریق نمونه‌برداری از سطح و تحلیل‌های درون‌پانل، بینش‌های شگرفی به دست آورده‌اند.
مریخ‌نورد استقامت ناسا، به عنوان مثال، به مجموعه‌ای از ابزارها مجهز است که شامل دوربین‌ها، حسگرهای از راه دور، طیف‌سنج‌ها و موارد دیگر می‌شود که دانشمندان از آنها برای اندازه‌گیری شیمی و کانی‌شناسی رگولیت مریخی — لایه سست و خرد شده‌ای از غبار، خاک و سنگ‌های شکسته که سطح سیاره را پوشانده‌اند — استفاده کرده‌اند. “دیدن این تصاویر از مریخ از نزدیک مثل یک بازی ویدئویی است”، هاوسرات گفت. “شما می‌توانید زوم کنید، سنگ‌ها و خاک‌ها را ببینید، نقطه‌ای را برای اندازه‌گیری انتخاب کنید، شیمی و کانی‌شناسی یک سنگ خاص را بفهمید — واقعاً شگفت‌انگیز است که ما قادر به انجام این کارها هستیم که انگار از داستان‌های علمی‌تخیلی بیرون آمده‌اند.” اما محدودیت‌هایی وجود دارد که دانشمندان می‌توانند در آنها عمل کنند، به ویژه وقتی که به نتیجه‌گیری‌های قطعی از داده‌ها می‌رسند. یکی از این محدودیت‌ها این است که ابزارهای روی‌برد مریخ‌نورد استقامت به دلیل محدودیت‌های وزن، اندازه و مصرف انرژی، توانمندی‌های محدودی دارند.
بازگرداندن نمونه‌ها به زمین این امکان را فراهم می‌کند تا مطالعه‌ای دقیق‌تر با استفاده از تجهیزات پیشرفته آزمایشگاهی انجام شود که قادر به سفر به مریخ نیستند. “مریخ‌نورد استقامت قادر است مواد سست کمتر از ۸ میلی‌متر را از سطح تا عمق تقریبی ۴–۶ سانتی‌متر نمونه‌برداری کرده و سپس در لوله‌ای نمونه‌ها را مهر و موم کرده و یا آنها را روی سطح مریخ قرار دهد یا مشابه نمونه‌های سنگی در مریخ‌نورد ذخیره کند تا در چارچوب کمپین بازگشت نمونه‌های مریخ به زمین منتقل شوند”، آنها نوشتند.
علاوه بر این، ابزارهای علمی نصب‌شده در استقامت به دلیل محدودیت‌های وزن، اندازه و انرژی، توانمندی‌های محدودی دارند. “برخی ابزارها به هیچ‌وجه نمی‌توانند مینیاتوری شوند و به مریخ فرستاده شوند”، هاوسرات گفت. “بنابراین وقتی نمونه‌ها به زمین بازگردند، ما قادر خواهیم بود با وضوح بسیار دقیق‌تری اندازه‌گیری کنیم، مقادیر کوچک‌تری از هر یک از نمونه‌ها را اندازه‌گیری کرده و دقت بالاتری داشته باشیم.” تا آن زمان، نمونه‌ها در مریخ خواهند ماند تا زمانی که توسط یک فرودگر رباتی که امیدواریم در دهه ۱۴۰۸ هجری شمسی به آنجا برسد، جمع‌آوری شوند.
“دریافت داده‌ها و توانایی هدف‌گیری یک سنگ یا منطقه خاک خاص، و گرفتن اندازه‌گیری‌ها و رمزگشایی اطلاعات از یک نمونه ریز یا ذرات غبار در سیاره‌ای دیگر، واقعاً حیرت‌انگیز است”، هاوسرات نتیجه‌گیری کرد.
