در سال ۱۹۹۵، تلسکوپ فضایی هابل تصاویری از ستون های آفرینش منتشر کرد – ابرهای جوشان خیره کننده غبار و گاز بین ستاره ای، مکانی که ستارگان در آن متولد می شوند.
اکنون با ترکیب داده‌های هابل و تلسکوپ فضایی جیمز وب، ناسا تصویر سه بعدی زیبایی از ساختارهای کیهانی در نور مرئی و فروسرخ منتشر کرده است.
فرانک سامرز، دانشمند اصلی تجسم، در بیانیه ای گفت: ‘با پرواز از کنار ستون ها و در میان ستون ها، بینندگان ساختار سه بعدی خود را تجربه می کنند و می بینند که چگونه در نمای نور مرئی هابل در مقابل نمای نور مادون قرمز وب متفاوت به نظر می رسند.’
او ادامه داد: ‘کنتراست به آنها کمک می کند تا بفهمند چرا ما بیش از یک تلسکوپ فضایی برای مشاهده جنبه های مختلف یک جسم داریم.’
ستون های آفرینش، که حدود ۵۷۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارند، از هیدروژن مولکولی خنک و غبار تشکیل شده اند. به دلیل بادهای شدید و تشعشعات ستاره های داغ جوان اطراف، ستون ها شروع به از بین رفتن محتویات خود می کنند. ساختارهای بلند و انگشت مانندی را می توان دید که از بالای ستون ها بیرون می آیند، که بزرگتر از منظومه شمسی خودمان هستند.
در داخل این ساختارها، هیدروژن و غبار به طور گرانشی در حال فروپاشی به ستاره های جدید و نوزاد هستند. این ستاره‌های جدید به پراکندگی مداوم مواد در ستون‌ها می‌افزایند. بلندترین ستون از بالا به پایین ۳ سال نوری است – سه چهارم فاصله بین خورشید و نزدیکترین ستاره ما.
ویدئوی تازه منتشر شده بر اساس داده های مشاهده ای جمع آوری شده برای مطالعه ای است که توسط آنا مک لئود از دانشگاه دورهام در انگلستان تهیه شده است، که او همچنین به عنوان مشاور علمی برای پروژه تجسم کار می کرد.
مارک کلامپین، مدیر بخش اخترفیزیک در مقر ناسا در واشنگتن گفت: «وقتی مشاهدات تلسکوپ‌های فضایی ناسا را در طول موج‌های مختلف نور ترکیب می‌کنیم، درک خود را از جهان گسترش می‌دهیم.
Clampin افزود: ‘منطقه Pillars of Creation همچنان بینش های جدیدی را به ما ارائه می دهد که درک ما از چگونگی شکل گیری ستارگان را تقویت می کند. اکنون، با این تجسم جدید، همه می توانند این منظره غنی و فریبنده را به روشی جدید تجربه کنند.’
در طول تجسم، بینندگان می توانند نگاهی اجمالی به ستاره ها در مراحل مختلف شکل گیری داشته باشند. به عنوان مثال، در بالای ستون مرکزی، بینندگان می توانند یک پیش ستاره شیرخوار تعبیه شده را ببینند که وقتی در نور مادون قرمز دیده می شود قرمز روشن است. نزدیک به بالای ستون سمت چپ یک جت مورب از مواد است که از یک ستاره تازه متولد شده به بیرون پرتاب می شود، اگرچه بینندگان نمی توانند خود ستاره را ببینند. و در انتهای ‘انگشتان’ ستون های چپ، بینندگان می توانند ستاره ای فروزان تازه شکل گرفته را ببینند.
