داده‌ها نشان می‌دهند که آندرومدا گذشته‌ای پرآشوب داشته است که با آنچه دانشمندان انتظار داشتند کاملاً متفاوت است.
نتایج نشان می‌دهند که در طول میلیاردها سال، آندرومدا و خانواده کهکشان‌های کوتوله‌اش تعاملات آشوب‌زایی را تجربه کرده‌اند، مشابه به یک بازی ماشین‌های بامپر، در مقایسه با تکامل نسبتاً آرام کهکشان‌های در حال گردش به دور کهکشان راه شیری. این یافته‌ها که در مجله علمی “The Astrophysical Journal” منتشر شده‌اند، نشان می‌دهند که ممکن است نتوانیم اطلاعاتی که از کهکشان خود داریم را به دیگر کهکشان‌ها تعمیم دهیم.
دانیل ویس، نویسنده مشترک این مطالعه و استاد کمکی نجوم در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، در بیانیه‌ای گفت: “همیشه نگرانی‌هایی درباره این وجود داشته که آیا آنچه ما از کهکشان راه شیری می‌آموزیم، به طور گسترده‌تری به دیگر کهکشان‌ها اعمال می‌شود یا خیر. کار ما نشان داده است که کهکشان‌های کم‌جرم در اکوسیستم‌های دیگر مسیرهای تکاملی متفاوتی نسبت به آنچه که از کهکشان‌های همراه راه شیری می‌شناسیم، طی کرده‌اند.”
آندرومدا که حدود ۲.۵ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد، نزدیک‌ترین کهکشان بزرگ به کهکشان ما است و در حال نزدیک‌تر شدن است. پیش‌بینی می‌شود که آندرومدا و کهکشان راه شیری در حدود ۵ میلیارد سال دیگر با هم برخورد و ادغام شوند. آندرومدا به چشم غیرمسلح به عنوان یک شیء کم‌نور و به شکل سنجاقی دیده می‌شود که تقریباً همان مقدار آسمان را می‌پوشاند که ماه کامل. آنچه بدون تلسکوپ‌های قدرتمند قابل مشاهده نیست و کم‌تر مورد مطالعه قرار گرفته، ازدحام حدود سی کهکشان کوچک است که اطراف آندرومدا پراکنده‌اند، مانند زنبورهایی که اطراف یک کندو می‌چرخند.
از اواخر سال ۱۳۹۷، هابل دو سال را صرف کاتالوگ‌برداری از تصاویر و اندازه‌گیری موقعیت‌ها و حرکات سی کهکشان کرد که تا ۱.۶۳ میلیون سال نوری از آندرومدا فاصله دارند. این داده‌ها به ویس و تیم او اولین نقشه سه‌بعدی جامع از اکوسیستم همسایه کهکشانی ما را ارائه داد. با استفاده از این اطلاعات، پژوهشگران فرآیندهایی را که باعث تکامل این کهکشان‌های کوتوله در طول تقریباً ۱۴ میلیارد سال از زمان کیهانی شدند، مورد مطالعه قرار دادند.
ویس، محقق اصلی این برنامه هابل، در بیانیه‌ای گفت: “همه چیزهایی که در سیستم آندرومدا پراکنده است، بسیار نامتقارن و دچار اختلال است. به نظر می‌رسد که اتفاق مهمی در مدت زمان نه چندان دور افتاده است.” پژوهشگران فرض می‌کنند که آن اتفاق، برخوردی بین آندرومدا و یک کهکشان بزرگ در چند میلیارد سال پیش بوده است. مقصر احتمالی می‌تواند مسیه ۳۲ باشد، یک کهکشان ماهواره‌ای آندرومدا و پرنورترین همراه آن. دانشمندان نجوم گمان می‌کنند که M32 که در پایین چپ آندرومدا قابل مشاهده است، هسته باقیمانده از ادغام باشد.
هیچ‌کس نمی‌داند چه باید از آن برداشت کند.
تحلیل مشاهدات هابل همچنین جمعیت منحصر به فردی از کهکشان‌ها را در اطراف آندرومدا فاش کرده است که در اطراف کهکشان راه شیری مشاهده نشده است، طبق مطالعه جدید. این گروه بیشتر ستارگان خود را در اوایل شکل‌گیری خود ایجاد کرده‌اند و این روند را با نرخ‌های بسیار پایین و برای مدت زمان بسیار طولانی‌تر از آنچه که دانشمندان انتظار دارند، ادامه داده‌اند. با توجه به کشش گرانشی شدید آندرومدا، این کهکشان‌ها باید مدت‌ها پیش گاز تشکیل‌دهنده ستارگان خود را از دست داده باشند، مشابه آنچه که در اطراف کهکشان راه شیری مشاهده می‌شود.
آلساندرو ساوینو، نویسنده اصلی مطالعه و اخترفیزیک‌دان در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، در همان بیانیه گفت: “این مسئله در شبیه‌سازی‌های کامپیوتری ظاهر نمی‌شود. هیچ‌کس تا به حال نمی‌داند باید از آن چه برداشت کند.”
این نظرسنجی همچنین فاش کرد که نیمی از کهکشان‌های کوتوله آندرومدا در یک صفحه مسطح منحصر به فرد مدار می‌زنند، همه در یک جهت حرکت می‌کنند، یک آرایش که در اطراف کهکشان‌های دیگر، از جمله کهکشان خود ما مشاهده نمی‌شود.
ویس در بیانیه‌ای گفت: “این عجیب است. در واقع پیدا کردن این کهکشان‌های ماهواره‌ای در این آرایش کاملاً برای ما غافلگیرکننده بود و هنوز به طور کامل نمی‌فهمیم که چرا این‌طور به نظر می‌رسند.”
کهکشان‌هایی که در “صفحه بزرگ آندرومدا” جمع شده‌اند، ویژگی‌های قابل تشخیصی مانند الگوهایی در تشکیل ستارگان ندارند. این امر نشان می‌دهد که صفحه یک ساختار فیزیکی متمایز نیست بلکه یک آرایش تصادفی است که ریشه‌های آن هنوز به طور کامل درک نشده است.
ویس در بیانیه‌ای گفت: “تنوع زیادی وجود دارد که نیاز به توضیح در سیستم ماهواره‌ای آندرومدا دارد. نحوه‌ی کنار هم قرار گرفتن اجزا در درک تاریخ این کهکشان بسیار مهم است.”
