سنگ‌های فضایی‌ای که از همسایه کیهانی ما، آلفا قنطورس، جدا شده‌اند.
طبق تحقیقات جدید، این اجرام می‌توانند در هر نقطه‌ای از منظومه شمسی در هر لحظه حضور داشته باشند. اما منظور از بازدیدکنندگان بیگانه، “مردان کوچک سبزرنگ” نیست، بلکه سنگ‌های خاکستری کوچک (و حتی نه‌چندان کوچک) هستند—سیارک‌هایی که از سیستم ستاره‌ای سه‌گانه آلفا قنطورس آمده‌اند.
آلفا قنطورس، نزدیک‌ترین سیستم ستاره‌ای به ما، حدود ۴.۳ سال نوری از زمین فاصله دارد. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که اگر این سیستم به‌اندازه منظومه شمسی مواد بیرون بریزد، ممکن است تا یک میلیون سنگ فضایی با قطر بیش از ۱۰۰ متر در ابر اورت، منطقه‌ای مملو از مواد یخی در حاشیه منظومه شمسی، سرگردان باشند. برخی از این بازدیدکنندگان بیگانه حتی ممکن است وارد بخش‌های داخلی منظومه شمسی شوند.
دانشمندان این پژوهش می‌گویند که میزان ورود مواد از آلفا قنطورس به منظومه شمسی در ۲۸,۰۰۰ سال آینده افزایش خواهد یافت، چراکه این سیستم ستاره‌ای به نزدیک‌ترین فاصله خود از ما می‌رسد.
منظومه شمسی، بمباران‌شده توسط آلفا قنطورس
ویگرت و همکارش، کول گرِگ، دانشجوی دکتری دانشگاه وسترن انتاریو، با مشاهده نخستین بازدیدکنندگان میان‌ستاره‌ای شناخته‌شده به انجام این پژوهش علاقه‌مند شدند.
این بازدیدکنندگان شامل ‘اوموآموا’، یک جرم سیگارشکل که در سال ۱۳۹۵ از بخش داخلی منظومه شمسی عبور کرد، و دنباله‌دار/سیارک ترکیبی 2I/Borisov، که در سال ۱۳۹۷ کشف شد، بودند.
ویگرت گفت: “ما قطعاً بیش از این دو بازدیدکننده میان‌ستاره‌ای را کشف خواهیم کرد. این تحقیق تلاشی است برای درک این‌که بازدیدکنندگان میان‌ستاره‌ای آینده از کجا خواهند آمد.”
آلفا قنطورس میزبان سه ستاره است، ازجمله نزدیک‌ترین ستاره به زمین پس از خورشید، پروکسیما قنطورس، و تعدادی سیاره ناشناخته.
در این سیستم، تعاملات گرانشی بین ستاره‌ها و سیارات باعث آشفتگی در مدار اجرام کوچکتر مانند سیارک‌ها، دنباله‌دارها و ذرات گرد و غبار می‌شود. می‌توان آلفا قنطورس را به سگی خیس تشبیه کرد که پس از راه رفتن در گل‌ولای، بدنش را می‌تکاند. همان‌طور که صاحب آن سگ ممکن است با قطرات گل و آب پاشیده شود، منظومه شمسی نیز توسط موادی از آلفا قنطورس بمباران می‌شود، و ابر اورت مانند یک ژاکت، بیشتر این مواد را به خود جذب می‌کند.
آیا اجرامی از آلفا قنطورس در منظومه شمسی وجود دارند؟
این دو پژوهشگر، شبیه‌سازی‌ای را انجام دادند که بیش از ۱۰۰ میلیون سال را دربرمی‌گرفت. نتایج نشان داد که تعداد قابل‌توجهی از اجرام می‌توانند از آلفا قنطورس به منظومه شمسی برسند.
ویگرت توضیح داد: “ممکن است سالانه حدود ۵۰ جرم از آلفا قنطورس وارد مرزهای خارجی منظومه شمسی، یعنی ابر اورت، شوند. اما تنها تعداد بسیار کمی از آن‌ها به خورشید نزدیک خواهند شد.”
وی افزود: “احتمال حضور یک سیارک از آلفا قنطورس در مدار زحل تنها یک در یک میلیون است.”
به دلیل سرعت بالای ورود این اجرام، بسیاری از آن‌ها در منظومه شمسی باقی نمی‌مانند و مانند ‘اوموآموا’ و 2I/Borisov فقط گذری کوتاه خواهند داشت.
ویگرت گفت: “به دلیل سرعت زیادشان، این اجرام به دام گرانش خورشید نمی‌افتند و به‌سادگی از منظومه شمسی عبور می‌کنند.”
چگونه می‌توان یک سیارک از آلفا قنطورس را شناسایی کرد؟
این مطالعه نشان داده است که اجرام آلفا قنطورس دارای جهت‌ها و سرعت‌های خاصی هستند، بنابراین اگر سیارک جدیدی کشف شود که چنین ویژگی‌هایی داشته باشد، می‌توان حدس زد که منشأ آن از این سیستم ستاره‌ای است.
ویگرت اضافه کرد: “امکان مطالعه مواد آلفا قنطورس بسیار هیجان‌انگیز است. یافتن یک سیارک از آنجا در منظومه شمسی، مانند دریافت نمونه‌ای از یک سیستم ستاره‌ای دیگر، اما به‌صورت رایگان خواهد بود.”
گام بعدی این پژوهش، بررسی دیگر سیستم‌های ستاره‌ای نزدیک است تا مشخص شود که کدام‌یک کارآمدتر مواد خود را به منظومه شمسی ارسال می‌کنند.
ویگرت نتیجه‌گیری کرد: “برخی سیستم‌ها احتمالاً منابع مؤثرتری برای این مواد هستند، و ما علاقه‌مندیم بفهمیم از کدام‌یک احتمال دریافت اجرام بیشتر است. مقایسه مواد یک سیستم ستاره‌ای دیگر با منظومه شمسی برای اولین بار… چه چیزهایی ممکن است کشف کنیم؟”
نتایج این پژوهش به‌عنوان یک مقاله پیش از داوری در پایگاه arXiv منتشر شده است.
