عکس فضایی هفته: ‘کهکشان پنگوئن’ منحرف شده توسط JWST در حال حرکت به سوی عذاب حتمی است

چیست: دو کهکشانی Arp 142 که با نام‌های ‘پنگوئن’ و ‘تخم مرغ’ نیز شناخته می‌شود.

کجاست: حدود ۳۲۵ میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی هیدرا

زمانی که به اشتراک گذاشته شد: ۲۲ تیر ۱۴۰۳، سالگرد دو سالگی اولین انتشار تصویر تلسکوپ فضایی جیمز وب

چرا اینقدر خاص است: پس از دو سال عملیات، تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) روی قدیمی‌ترین ستاره‌های جهان شناخته شده زوم کرد، سیارات بیگانه وسوسه‌انگیز را که می‌توانستند پناهگاه حیات باشند، کشف کرد، نظریه‌های پیشرو کیهان‌شناسی را به چالش کشید و اکنون، برای جشن گرفتن سالگرد آن، حتی به پرنده نگری پرداخته است.

در جدیدترین تصویر این تلسکوپ پیشرفته، JWST واضح‌ترین نمای تاریخ از Arp 142 را نشان می‌دهد، یک جفت کهکشان در هم آمیخته شبیه یک پنگوئن کیهانی که از تخم درخشان درخشان خود محافظت می‌کند. کهکشان پنگوئن بزرگتر (به نام NGC 2936) ظاهر تاب خورده خود را مدیون بیش از ۲۵ میلیون سال اصطکاک گرانشی با همدم تخمی خود (NGC 2937) است که روزی به طور کامل با همسایه خود برخورد کرده و ادغام می شود.

به گفته ناسا، پنگوئن زندگی خود را به عنوان یک کهکشان مارپیچی مانند کهکشان راه شیری ما آغاز کرد. اما، همانطور که بسیاری از ما روی زمین می دانیم، والدین شدن راهی برای تغییر شما دارد. از آنجایی که تخم عظیم در فاصله ۱۰۰۰۰۰ سال نوری از ما می چرخد، پنگوئن هر چه بیشتر از حالت خمیده خارج می شود. چیزی که زمانی مرکز متراکم کهکشان مارپیچی بود، اکنون به چشم درخشان پنگوئن تبدیل شده است. بازوهای مارپیچی که زمانی متقارن بودند، اکنون به صورت منقار، پشت و دم کشیده می شوند. در نواحی نازک‌تر، مانند منقار و دم پنگوئن، گاز و غبار با هم فشرده می‌شوند و ستاره‌های جدیدی را تشکیل می‌دهند.

به گفته ناسا، تخم کوچکتر، که در سمت چپ پنگوئن به خوبی می درخشد، یک کهکشان بیضوی متراکم است که در طول رقص طولانی کهکشانی خود تغییر چندانی نکرده است. اگرچه تخم بسیار کوچکتر از پنگوئن به نظر می رسد، اما این دو کهکشان احتمالاً دارای جرم مشابهی هستند، که توضیح می دهد که چرا تخم مرغ قبلاً توسط پنگوئن بزرگتر شکافته نشده است. ناسا افزود: ادغام نهایی پنگوئن و تخم احتمالا میلیون ها سال دیگر است.

تصویر جدید ترکیبی از داده‌های دوربین مادون قرمز نزدیک JWST و ابزار مادون قرمز میانی است که با هم طیف وسیعی از نور را نشان می‌دهند که معمولاً برای چشم انسان نامرئی است. با استفاده از همین ابزار، JWST پرده برخی از قدیمی‌ترین و دوردست‌ترین سازه‌های کیهان را کنار زده است و اطلاعات جدیدی در مورد منشاء ستاره‌ها، کهکشان‌ها و خود کیهان به دست می‌دهد. و ماموریت آن به تازگی آغاز شده است.

مارک کلامپین، مدیر بخش اخترفیزیک در مقر ناسا در واشنگتن، در بیانیه ای گفت: در تنها دو سال، وب دیدگاه ما را نسبت به جهان متحول کرد. ‘وب در حال ارائه بینش هایی در مورد اسرار دیرینه در مورد جهان اولیه و آغاز دوره جدیدی از مطالعه جهان های دور است. … هرگز امکان کاوش در تمام جنبه های جهان وجود نداشته است.’