وقتی اخترشناسان متن هندوی باستانی معروف به ریگ ودا را بررسی کردند، متوجه شدند که این متن به یک خورشید گرفتگی کامل اشاره می کند که تقریباً ۶۰۰۰ سال پیش رخ داده است – که آن را به قدیمی ترین ذکر شناخته شده از کسوف تبدیل می کند.
ریگ ودا مجموعه ای از سخنان و سرودهای مکاتب مختلف مذهبی و فلسفی است که در حدود ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح گردآوری شده است. تقریباً مانند تمام متون مذهبی، رویدادهای تاریخی را ذکر می کند. بیشتر آنها معاصر زمانی هستند که نوشته شده است، اما برخی از آنها بسیار بیشتر پیش می‌روند. به عنوان مثال، در قسمت های مختلف ریگ ودا به محل طلوع خورشید در اعتدال بهاری اشاره شده است. یک مرجع اعتدال بهاری را در شکارچی توصیف می کند و دیگری آن را در Pleiades.
این توصیفات به اخترشناسان اجازه می دهد تا تاریخ آن مراجع را تعیین کنند، زیرا با چرخش زمین در محور خود، مانند یک فرفره چرخان می چرخد و موقعیت نسبی رویدادهای مهم نجومی را تغییر می دهد. در حال حاضر، اعتدال بهاری در صورت فلکی حوت است. در حدود ۴۵۰۰ سال قبل از میلاد در اوریون بود. و در Pleiades در حدود ۲۲۳۰ قبل از میلاد، به این معنی که Rig Veda برخی از خاطرات وقایع را بسیار زودتر از جمع آوری خود ثبت کرده است.
زبان ریگ ودا بسیار نمادین و تمثیلی است و تشخیص اینکه کدام داستان اسطوره و کدام داستان تاریخی است دشوار است. اما دو ستاره شناس – مایانک واهیا از موسسه تحقیقات بنیادی تاتا در بمبئی و میتسورو سوما از رصدخانه ملی نجوم ژاپن – فکر می کنند که به یک خسوف باستانی اشاره کرده اند. آنها یافته های خود را در مجله تاریخ و میراث نجومی گزارش کردند.
این گذرگاه‌ها گلدار هستند، اما برای کسوف مناسب هستند، و خورشید را به‌عنوان «سوراخ‌شده» با تاریکی توصیف می‌کنند و پیشنهاد می‌کنند که موجودات شیطانی باعث ناپدید شدن «هنرهای جادویی» خورشید شده‌اند. اخترشناسان خاطرنشان کردند که این قسمت‌ها به داستان راهو و کتو اشاره نمی‌کنند، که اسطوره‌های هندوی جدیدتر پیرامون کسوف است، که نشان می‌دهد این قسمت‌ها قبل از ایجاد آن داستان‌ها توصیف شده‌اند.
بخش‌های بیشتر به اخترشناسان کمک کرد تا چارچوب زمانی خورشید گرفتگی را محدود کنند. این اتفاق زمانی رخ داد که اعتدال بهاری در جبار بود، و همچنین فقط سه روز قبل از اعتدال پاییزی اتفاق افتاد. همچنین یک خورشید گرفتگی کامل بود، و باید در منطقه ای که نویسندگان نهایی ریگ ودا در آن زندگی می کردند، اتفاق افتاده باشد.
اخترشناسان دریافتند که تنها دو تاریخ ممکن با این معیارها مطابقت دارند: ۲۲ اکتبر ۴۲۰۲ قبل از میلاد و ۱۹ اکتبر ۳۸۱۱ قبل از میلاد. هر دوی این تاریخ‌ها زودتر از رکوردداران فعلی برای قدیمی‌ترین اشاره به خسوف هستند – یک لوح گلی کشف شده در سوریه که در سال ۱۳۷۵ قبل از میلاد خسوف را ثبت کرده است. یا ۱۲۲۳ قبل از میلاد، و حکاکی صخره ای در ایرلند که ممکن است به یک خسوف در سال ۳۳۴۰ قبل از میلاد اشاره کند.
مرجع جدید در Rig Veda نشان می دهد که چگونه خورشید گرفتگی کامل مردم را در دوران باستان مجذوب خود کرده است و چگونه متون باستانی می توانند به دانش امروزی ما در مورد رویدادهای آسمانی کمک کنند.
![import numpy as np import h5py data='/content/drive/MyDrive/SILIXA_iDAS015_181219184621_fieldID000212.h5' data1=h5py.File(data,'r') print(data1.keys()) display(data1) display(data) raw_data = data1['DasRawData']['RawData'] x_axis = np.arange(raw_data.shape[1]) t_axis = np.arange(raw_data.shape[0]) print(x_axis.shape) print(t_axis.shape) import matplotlib.pyplot as plt import numpy as np ns = 30000 fs = 1000 dx = 1.021 nx = 3136 GL = 10 x = np.arange(nx) * dx def u(x, t): return np.exp(-(x - t)**2) def calculate_result(x): return 1/10 * (u(x - 5, t) - u(x + 5, t)) traces = [] for t in range(0,30000): tr = [calculate_result(x_val) for x_val in x] traces.append(tr) traces_array = np.array(traces) print(f"traces_array : {traces_array.shape}")](https://spacenota.ir/wp-content/uploads/2025/05/big-ring-body-420x280.webp)
