خورشید اخیراً مجموعه‌ای از فوران‌های تاج خورشیدی (CME) را منتشر کرد. این امر باعث طوفان‌های ژئومغناطیسی شد که حدود شش ساعت به اوج خود رسیدند. ذرات خورشیدی آزاد شده به اندازه کافی پرانرژی بودند که به سپر مغناطیسی زمین نفوذ کنند.
خورشید یک چرخه ۱۱ ساله فعالیت خورشیدی را طی می‌کند. در پایان این چرخه، خورشید به نقطه‌ای می‌رسد که قبل از آرام شدن دوباره، بسیار فعال می‌شود. این نقطه، حداکثر خورشیدی نامیده می‌شود. خورشید ما اوایل امسال به حداکثر خورشیدی رسید.
ما اثرات این فعالیت زیاد را در ماه نوامبر امسال مشاهده کردیم. خورشید در عرض چند روز چهار شراره خورشیدی و چهار CME را از منطقه فعال NOAA 14274 خود پرتاب کرد. سه مورد از CMEها به زمین برخورد کردند. سومی قوی‌ترین بود. قبل از آن یک شراره خورشیدی کلاس X رخ داد. تخمین زده می‌شود که این CME با سرعت اولیه حدود ۱۵۰۰ کیلومتر بر ثانیه در حال حرکت است. پس از برخورد به زمین، CME باعث طوفان ژئومغناطیسی شدیدی شد که قبل از آرام شدن به سطح متوسط، شش ساعت به اوج خود رسید.
این طوفان باعث اختلالات عمده‌ای در زمین شد. مناطقی که رو به خورشید بودند، دچار قطعی شدید رادیویی شدند که تقریباً ۳۰ دقیقه تا یک ساعت طول کشید. مناطقی در سراسر آفریقا، اروپا و آسیا تحت تأثیر قرار گرفتند.
یکی از نکات جالب در مورد طوفان ژئومغناطیسی این است که باعث افزایش سطح زمین (GLE) شد. GLEها زمانی رخ می‌دهند که ذرات باردار خورشیدی به سپر مغناطیسی زمین نفوذ می‌کنند. آنها توسط آشکارسازهای روی سطح زمین مشاهده می‌شوند.
جالب و خوشبختانه، طوفان هیچ خطر بیولوژیکی مستقیمی برای انسان‌های روی زمین ایجاد نکرد. تأثیر آن بر زیرساخت‌های حیاتی نیز حداقل بود. با این حال، این رویداد داده‌های تابشی مفیدی را برای چندین ماموریت ESA فراهم کرد.
