آیا فناوری امروز اجازه می‌دهد دنباله‌دار میان‌ستاره‌ای ATLAS را تعقیب کنیم؟
آیا می‌توانیم دنباله‌دار میان‌ستاره‌ای 3I/ATLAS را تعقیب کنیم؟
ناسازگاری مدل‌های فیزیکی ناسا با واقعیت سیاره‌ای، مأموریت سطح‌نوردها را ناکام گذاشت
گروهی از پژوهشگران هنگام بررسی مأموریت سطح‌نورد وایپر ناسا متوجه شدند که داده‌های حاصل از آزمایش‌های میدانی این سازمان با نتایج شبیه‌سازی‌های پیشرفته‌ای که خودشان طراحی کرده بودند، اختلاف چشم‌گیری دارد.
ناسا محدودیت‌ها و نیازهای علمی در کشف سیارات فراخورشیدی را تعریف می‌کند
علم از میل ما به درک ناشناخته‌ها سرچشمه می‌گیرد. گاهی برای رسیدن به این درک، نیاز به تلاش و سرمایه‌گذاری زیادی است تا بتوان سامانه‌هایی ساخت که توانایی شناخت پدیده‌های نو را داشته باشند. در چنین مواردی، داشتن یک نقشه راه علمی که جامعه پژوهشی متمرکز بر یک حوزه خاص بتواند حول آن هم‌راستا شود—حتی اگر درباره جزئیات آن اختلاف‌نظر داشته باشند—برای پیشبرد علم بسیار مفید است.در اخترشناسی و علوم فضایی، این نقشه‌های راه معمولاً به شکل «بررسی‌های ده‌ساله» (Decadal Surveys) تدوین می‌شوند که توسط آکادمی‌های ملی آمریکا تهیه شده و مسیر آینده‌ی یک رشته تخصصی را مشخص می‌کنند. با این حال، معمولاً گزارش‌های تکمیلی نیز منتشر می‌شوند که پیشنهادهای ارائه‌شده در این بررسی‌های ده‌ساله را به برنامه‌های اجرایی قابل پیاده‌سازی تبدیل می‌کنند؛ برنامه‌هایی که کارشناسان آن حوزه در طول ده سال بعدی آن‌ها را دنبال می‌کنند. یکی از این برنامه‌های اجرایی به‌تازگی توسط دو دانشمند ارشد برنامه «اکتشاف سیارات فراخورشیدی» ناسا (ExEP) در سایت arXiv منتشر شده است؛ هرچند نسخه‌ی نهایی آن با عنوان Rev H، در ژانویه ۲۰۲۵ به‌صورت داخلی در دسترس قرار گرفته بود. در این سند، دکتر «کارل استیپلفلت» و دکتر «اریک ماماجک»، ۱۷ هدف علمی را فهرست کرده‌اند که برنامه ExEP قصد دارد طی ۳ تا ۵ سال آینده روی آن‌ها تمرکز کند. بسیاری از این اهداف به آنچه در مقاله "علم پیش‌نیاز" (Precursor Science) برای رصدخانه جهان‌های قابل زیست (HWO) نامیده شده، اختصاص دارند. HWO ترکیبی از دو مأموریت فضایی بزرگ مقیاس پیشنهادی پیشین یعنی LUVOIR و HabEx است که در بررسی ده‌ساله 1399 به‌عنوان یک اولویت اصلی توصیه شد؛ مأموریتی با هدف شناسایی و بررسی ۲۵ سیاره‌ی فراخورشیدی بالقوه قابل سکونت در طول عمر خود. این بررسی همچنین پیشنهاد داده بود که یک «برنامه بلوغ فناوری» (Technology Maturation Program) برای تلسکوپ‌های عظیم اجرایی شود تا خطرات فنی را کاهش داده و چرخه توسعه…
با بهره‌گیری از میدان‌های مغناطیسی، به رازهای نهفته کهکشان پی می‌بریم
در ژرفای قلب کهکشان ما، یکی از آشفته‌ترین و مرموزترین مناطق کیهان پنهان شده است.
راز حرکت موشک ها در خلا فضا چیست؟
بالعکس سطح زمین که حرکت در آن به اعمال نیرو بر روی یک تکیه‌گاه وابسته است، در خلأ فضا چنین سطحی وجود ندارد.
هوش مصنوعی ورودی‌های زیرسطحی ماه را کشف کرد
هوش مصنوعی چگونه می‌تواند در شناسایی گودال‌ها و روزنه‌های سطحی ماه، که به‌ترتیب فرورفتگی‌ها و شکاف‌هایی روی سطح هستند و به‌عنوان ورودی‌هایی به غارها و لوله‌های گدازه‌ای عمل می‌کنند، به کار گرفته شود؟
پیش از وویجر؛ طلایه‌داران فراموش‌شده کاوش‌های کیهانی این ها بودند
دوقلوهای افسانه‌ای وویجر شاید به‌عنوان محبوب‌ترین کاوشگرهای فضایی ناسا شناخته شوند؛ اما پیش از آن‌ها، مسیر به‌سوی اعماق منظومه شمسی توسط دو مأمور پیشتاز دیگر هموار شده بود.
دانشمندان برای زندگی پس از کشف موجودات فضایی برنامه‌ریزی می‌کنند
فقط تصورش را بکنید؛ صبح که از خواب بیدار می‌شوید، تمام خبرها روی گوشی‌تان پر شده‌اند!
اگر ۳.۷ میلیارد سال پیش موجودات فضایی روی مریخ بودند، چتر لازم داشتند!
شبکه‌ای گسترده از کانال‌های وارونه که از رسوبات به‌جا مانده از رودخانه‌های باستانی تشکیل شده، نشان می‌دهد مریخ در گذشته مکانی بسیار بارانی‌تر از آن چیزی بوده که تصور می‌کردیم.
آیا این زباله‌های فضایی فاجعه بعدی را رقم می‌زنند؟
ده‌ها هزار قطعه زباله‌ی فضایی در حال حاضر با سرعت بالا به دور زمین می‌چرخند.
از زمین تا مریخ: تپه‌های شنی کالیفرنیا سرنخ‌هایی از رفتار شن‌های مریخ می‌دهند
در آبان 1401، «لورِن برگر» یک کامیون اجاره‌ای را با تجهیزات GPS، یک پهپاد، دفترچه یادداشت، کیسه‌های نمونه‌برداری، و یک کف‌گیر صاف که با شوخی آن را «اسکوپولا» می‌نامید، بار زد.
سالگرد سوم تلسکوپ جیمز وب را با این تصویر خیره‌کننده جشن بگیرید
در 20 تیر 1401، تلسکوپ فضایی جیمز وب مرحله‌ی آماده‌سازی خود را به پایان رساند و عملیات علمی‌اش را آغاز کرد.
دانشمند دانشگاه هنگ‌کنگ در طراحی مأموریت مریخی تیان‌ون-۳ چین مشارکت می‌کند
آیا روزگاری در مریخ حیاتی وجود داشته؟
دو تلسکوپ فضایی قدرتمند بهتر از یکی هستند
تلسکوپ فضایی هابل یکی از موفق‌ترین دستاوردهای علمی در تاریخ است